Od mojej ostatniej „wycieczki” tunelami moskiewskiego metra minęło więcej niż półtora roku. Wtedy to w sentymentalną, choć niezbyt udaną podróż w Ciemne tunele zabrał mnie Siergiej Antonow. Z nieukrywaną przyjemnością i lekką nutką podekscytowania sięgnęłam więc po książkę Surena Cormudiana pod tytułem Wędrowiec i ponownie przeniosłam się do kolebki Uniwersum.

Siergiej Minimalny, pseudonim Papiernik.

Sergiej Minimalny wraca z wyprawy do „domu”, za który od dobrych kilku lat służy mu stacja moskiewskiego metra na Tulskiej. To właśnie na tej stacji dochodzi do kilku tajemniczych incydentów. Począwszy od przybycia cudacznych gości z dawno nieczynnej stacji, poprzez dziwną, nienaturalną śmierć jednego z nich, tajemnicze i brutalne śmierci mieszkańców metra, aż po wspólną wyprawę Papiernika z oryginalnym przybyszem (Wędrowcem). Ten jako jedyny zdaje się znać przyczynę wszystkich tajemniczych zgonów w metrze. Zgonów za które winą obarcza tajemniczy mozz.

Jest klimat, choć z wykonaniem…

Może zabrzmi to dziwnie, ale przyjemnie było ponownie poruszać się korytarzami postapokaliptycznego moskiewskiego metra. Poczuć na nowo ten klimat, ciężkie powietrze tuneli, ciasnotę i dreszczyk emocji związany z tym, co czai się w ciemności. Ta część, podobnie jak i wprowadzenie nowych, bardzo intrygujących gatunków mutantów (wiedźmuchy, stygmaty…) wyszła Surenowi Cormudianowi bardzo zgrabnie.

Również pomysł na mroczną, pełną grozy i humorystycznych wstawek fabułę był bardzo trafiony. I choć temat człowieka, jako głównego źródła zła i zniszczenia może się wydawać już trochę oklepany, to jednak ta wizja, w której na celowniku znajdują się strach, zazdrość, nienawiść czy wrogość daje wiele do myślenia.
Papiernik vs Wędrowiec.

Pierwszy z bohaterów Sergiej Minimalny zwany pieszczotliwie Papiernikiem to klasyczny „kumpel z sąsiedztwa” z ironicznym, trochę głupkowatym poczuciem humoru, którego mimo licznych wad i nieustającego mielenia jęzorem nie da się nie polubić. Jednak to nie on swoimi durnymi hasełkami skrada całe show, a cichy i jakby się mogło zdawać na początku nieco zacofany w rozwoju, wręcz dziecinny Wędrowiec. To jak się uczył nowych słów i mimo ograniczenia potrafił doskonale zripostować Papa, było po prostu urocze. ;)

Podsumowując. Wędrowiec Surena Cormudiana to kolejne przyjemne czytadło ze świata Uniwersum Metro2033 z wartką akcją, nowymi ciekawie przedstawionymi mutasami i bohaterami, których nie da się nie polubić. I choć czasami wykonanie szwankuje, to jednak sam pomysł i charyzma bohaterów maskują te małe niedociągnięcia. :)

http://unserious.pl/2018/05/wedrowiec/

Od mojej ostatniej „wycieczki” tunelami moskiewskiego metra minęło więcej niż półtora roku. Wtedy to w sentymentalną, choć niezbyt udaną podróż w Ciemne tunele zabrał mnie Siergiej Antonow. Z nieukrywaną przyjemnością i lekką nutką podekscytowania sięgnęłam więc po książkę Surena Cormudiana pod tytułem Wędrowiec i ponownie przeniosłam się do kolebki Uniwersum.

Siergiej...