Po skończeniu "Imperium burz", nie mogłam wyjść z szoku. Książka, a raczej zakończenie sprawiło mnie w odrętwienie ,które przez kilka tygodni się utrzymywało. Następnie zaś nie mogłam się wprost doczekać co czeka bohaterów w kolejnej części. Jakie było zaskoczenie ,gdy się dowiedziałam ,że 6 część będzie cała poświęcona Chaolu. Z tego powodu moje oczekiwania na książkę nie były tak wielkie. Nie śpieszyło mi się z czytaniem tej książki ,ale nie zamierzałam z niej rezygnować.
Tak więc narracje jest prowadzona przez trzy osoby, Chaola, Nesryn i przez nową postać Yrene. Akcja książki zaś dzieje się w tym samym czasie co wydarzenia w :imperium burz". Prze to czułam się dziwnie, ze świadomością ,że dokładnie wiem jakie wspaniałe, wzbudzające ogromne emocje wydarzenia dzieją się z innymi bohaterami.
W książce co prawda nie ma wielkiej akcji ,lecz dialogi są bardzo interesujące i to właśnie one mnie zatrzymywały na dłuższe chwile. Co zaś się tyczy bohaterów:
Chaol- naiwnie myślałam ,że po tym czego dokonał w szklanym zamku, i po pogodzeniu się z Aelin wszystko jest już dobrze z nim.Tak myślałam. Okazuje się bowiem ,że Chaol nadal siebie nienawidzi jak i swojego kalectwa. Więc bardzo podobało mi się jego metamorfoza,
Nesryn-polubiłam ją w poprzedniej części. Zaakceptowałam jej związek z Chaolem ,lecz szczerze powiedziawszy brakowało mi czegoś w nim-jakiegoś istotnego pierwiastka ,który łączy bohaterów w sposób wyjątkowy. Ale wracając do bohaterki , podobało mi się to że mogłam Nesryn poznać bardziej, lepiej,
Yrene-na początku nie wiedziałam co o niej myśleć, aczkolwiek wydawała się od początku interesująca postacią. Na szczęście okazała się intrygującą bohaterką
Dzieci kagana-na początku mnie przerażali, ich władza i ogólnie, ale wraz z fabułą, ich charaktery każdego z osobna są ujawnione co mi się bardzo podobało.
Jeśli chodzi o związki bohaterów denerwowało mnie to ,że właśnie niby Chaol jest z Nesryn ,ale nie umieją ze sobą rozmawiać, widziałam tylko przyjaźń, która przeżywała ciężkie chwile. Za to ta przepaść miedzy głównym bohaterem a uzdrowicielką była wręcz namacalna. Szczerze powiedziawszy byłam pewna tego ,że Yrene zaprzyjaźni się z Chaolem, pomimo tego ,że służył królowi ,który zabił jej matkę i nie tylko. Między tymi bohaterami musiało coś się wydarzyć, Gdyby cała książka opisywała ich bezbrzeżną nienawiść było by to nudne. Lecz nie spodziewałam się ,że się w sobie zakochają, choć pewnie powinnam. Znaczy spodziewałam się tego po Chaolu, lecz nie po Yrene ,która była twarda, zawzięta, uparta, nieugięta i nienawidziła go całym sercem. Więc to mnie zaskoczyło, pozytywie rzecz jasna, w szczególności w sytuacji kiedy Sartaq podrywał Nesryn. Od początku wiedziałam ,że łuczniczka bardzo się podoba temu księciu i szczerze ich relacja mnie bardzo zaciekawiła i ucieszyła.
Równocześnie nie mogłam ze śmiechu ,gdyż Aelin nawet nie musi być obecna w książce ,a i tak rządzi. Trzeba przyznać ,że Aelin nie ułatwiła zadania Chaolowi swoim jakże znanym zachowaniem. Jeszce nie mogłam wyjść z podziwu ,że autorka tak starannie, przypadkowo choć na pewno celowo łączy wątki. Od razu jak Yrene wspomniała ,że kiedyś uratowała ją pewna nieznajoma wiedziałam o kogo chodzi i nie mogłam, zdusić w sobie śmiech. Niby Aelin nie było w książce ,ale jednak była-duchem.
Wracając do fabuły oprócz interesujących dialogów miedzy bohaterami spodziewałam ,że czegoś wielkiego, jakieś wielkiej tajemnicy ,która zostanie odkryta przez bohaterów. Czekałam,czekałam i się nie zawiodłam. Autorka już udowodniła ,że jest możliwe ,żeby czarny charakter nagle zmienił stronę sojuszu i stanął do walki wraz z głównymi bohaterami. Nie wiem czemu ,ale myślałam ,że tak może też będzie w przypadku tych pająków, lecz potem już miałam pewność ,że nie.Kątem oka zauważyłam imię Maeve, lecz to nie jej imię sprawiło ,że odłożyłam książkę ,lecz jej tytuł-królowa Valgów. Byłam w odrętwieniu, szoku przez kilka dobrych sekund ,a następnie o mało nie krzyknęłam przypominając sobie przecież znane zakończenie "Imperium burz". Ta cześć skończyła się strasznie,tragicznie ,lecz po tej wiadomości odkryłam z przerażeniem ,że skończyła się jeszcze gorzej, gorzej tragicznie niż przypuszczałam. Również moim zdaniem po raz kolejny Maeve w moich oczach jest o wiele straszniejsza od króla Valgów. Oczywiście Erawan jest okropnym draniem, ale jak sam Chaol mówił"...to Morath stoi za śmiercią księżniczki...Cóż,to byłoby zbyt łatwe.Kagan bez wahania połączyłby siły z Dorianem i Aelin. Perrington,a raczej Erawan,był na to zbyt sprytny" Jak na ironię właśnie to się stało. W dodatku jeszcze to Maeve była na tyle przebiegła ,że w pierwszej wojnie zdołała oszukać trzech królów,zabrać im klucze a, dwóch sposród nich wygnać ,a gdyby klucze nie zostały jej skradzione to pewnie wygnałaby też Erawana ,ale nie zdążyła. Z tego powodu dla mnie Maeve jest najniebezpiecznym wrogiem w porównaniu z Erawanem.
Potem z wielkim zaciekawieniem czytałam opowieść pajęczycy. Nadal byłam w totalnym szoku. No cóż, przynajmniej zagadka rozwiązana. Jeśli chodzi o stwora, czy raczej Valga ,który prześladował Yrene podejrzewałam każdego, tak jest najprościej. Lecz trzeba przyznać najmniej podejrzewałam Duvę. A końcówka mnie zdziwiła-więc to kolejna książka w której Chaol jest bliski śmierci ,ale udaje mu się przeżyć. Choć w sumie nie bardzo ,gdyż jego życie teraz już na zawsze będzie związane z Yrene ,a gdy Ona wyczerpie swoją moc, Chaol przez jakiś czas znów będzie kaleką. Bardzo mi się podobało to ,że Chaol się z tym absolutnie pogodził, odzyskał spokój ducha jak i Yrene. Piękna też była scena jak uzdrowicielka uratowała księżniczkę, a jej rodzina była przy tym. Końcowa scena mnie trochę zdziwiła ,kiedy to Chaol i Yrene wracają razem statkiem, już jako małżeństwo. Ale kiedy zobaczyłam ,że jest dodatkowy rozdział "Ogniste serce" ponownie odłożyłam książkę. Czytając zaś tylko tych kilka zdań nie mogłam znieść ucisku w sercu. Dziwnie się czułam czytając o Aelin ,gdyż nastawiłam się ,że ta książka nie będzie wcale o niej. Lecz ten rozdział sprawił ,że już zaczęłam czuć echo,wibracje tego co czeka czytelnika,mnie w ostatniej części.
Podsumowując w książce brakuje głównych, jakże wspaniałych bohaterów ,ale opisy, fabuła,dialogi są bardzo ciekawe ,a w gronie tylu nowych bohaterów każdy może znaleźć swojego ulubionego bohatera na tą cześć.

Po skończeniu "Imperium burz", nie mogłam wyjść z szoku. Książka, a raczej zakończenie sprawiło mnie w odrętwienie ,które przez kilka tygodni się utrzymywało. Następnie zaś nie mogłam się wprost doczekać co czeka bohaterów w kolejnej części. Jakie było zaskoczenie ,gdy się dowiedziałam ,że 6 część będzie cała poświęcona Chaolu. Z tego powodu moje oczekiwania na książkę nie...