Marzena Rogalska – uśmiechnięta, pozytywnie nastawiona do ludzi, kocha zwierzęta z naciskiem na koty , chętnie zagląda w gary kucharzy i sama gotuje, estetyka jej bliska łatwo wyczuwalna była w autorskim programie o urządzaniu domów i własnej przestrzeni. Tyle do tej pory o Pani Redaktor wiedziałam i lubiłam ją.

W czasach gdy każdy pisze książki specjalnie nie zaskoczyła mnie informacja ,że na rynku wydawniczym i pozycja pani Rogalskiej debiutuje. Niczego się nie spodziewałam, niczego nie oczekiwałam, nie znałam żadnej opinii i nie czytałam recenzji.
Po prostu obie części znalazły się na nocnym stoliku i czekały na swoją kolej.

W chwili największego obciążenia stresem, gdy już strach o to ,że sobie nie poradzę złapał za gardło tak silnie ,że zaczęłam się dusić, przestałam jeść i spać – złapałam się jak koła ratunkowego WYPRZEDAŻY SNÓW. Czy od razu mnie porwała? Raczej nie. ALE … lekko spowolniła w tym panicznym biegu, wyciszyła . I tak powoli wsiąkałam w fabułę , może nie od razu z się w niej zatraciłam ale po prostu było mi dobrze czytając. W głowie słyszałam ciepły głos Pani Marzeny i miałam wrażenie ,że po prostu tą historię sama mi opowiada.

Do Krakowa po 8 latach nieobecności wraca ze Stanów Agata. Cały majątek jej stanowi karimata i plecak a w nim krucha i delikatna porcelanowa filiżanka – jedyna stała życia Agaty. Dziewczyna musi zbudować swoje życie od nowa, poszukać mieszkania, nowej pracy, odnaleźć kontakty i być może odnowić stare znajomości. Osiem lat wcześniej nagle i bez wyjaśnień rzuciła wszystko , opuściła grupę najbliższych przyjaciół i ruszyła za ocean nie utrzymując z nikim żadnych kontaktów.
Żegnając się wtedy, dawniej z Krakowem poprosiła przyjaciół by cały jej majątek, mieszkanie i pamiątki spieniężyli. Nie chciała tłumaczyć się z długów po zmarłej mamie, nie chciała wpuścić zbyt blisko we własne smutki przyjaciół.

Czas ludzi zmienia ale nie aż tak bardzo. Ósemka przyjaciół szybko orientuje się, że ich zaginiona ale ciągle w sercach obecna przyjaciółka wróciła. Oni mają dla niej niespodziankę. Ona w zamian każdemu daje małą kopertę a w niej parozdaniowy opis swojego snu.
I zaczyna się dziać magia.

Brzmi lekko słodko- pierdząco? Ale tak nie jest.
Historia każdego z przyjaciół starczyłaby na osobną powieść ale wątki pięknie się spinają, wszystko jest spójne, nie przegadane, dojrzałe i po prostu wiarygodne. Mam wrażenie, że w postaci Agaty sporo jest z samej autorki. Ciepła, łatwo zjednująca sobie ludzi, przyjazna i życzliwa bohaterka , bardziej nakierowana na innych niż siebie , zostawia spory margines dla własnych przemyśleń.

Jeszcze o jednym chciałam wspomnieć.
Marzena Rogalska – pisarka to zupełnie ktoś inny niż dziennikarka prowadząca śniadaniowe programy. Patrzę na nią już inaczej. Kobieta o szerokich horyzontach, sporej wiedzy, łatwości przekazywania jej, kobieta z pasją i wdziękiem.

Pomimo , iż czytając powieść miałam momentami poczucie, że pewne wątki są zbyt oczywiste, że za słodkie są finały niektórych wydarzeń, zbyt przewidywalne – to jednak udało się autorce mnie zaskoczyć i w efekcie doprowadzić do łez…
Kupię i przeczytam każdą książkę Rogalskiej . Kupuję ją jako pisarkę, jako człowieka . I chcę więcej.
Bardzo dziękuję wspólne ostatnie świty 😉

Marzena Rogalska – uśmiechnięta, pozytywnie nastawiona do ludzi, kocha zwierzęta z naciskiem na koty , chętnie zagląda w gary kucharzy i sama gotuje, estetyka jej bliska łatwo wyczuwalna była w autorskim programie o urządzaniu domów i własnej przestrzeni. Tyle do tej pory o Pani Redaktor wiedziałam i lubiłam ją.

W czasach gdy każdy pisze książki specjalnie nie zaskoczyła...