Długo czytałam tę książkę, bo niespecjalnie mnie porwała. Nastawiłam się na kryminał, którego nie dostałam. Dostałam za to domorosłą panią detektyw mądrzejszą od policji. Madzia Garstka, główna bohaterka, mocno irytująca. Nijak nie mogłam sobie wyobrazić jej jako 23 latki, bardziej jako kobietę po 30. Irytujące momenty, kiedy Madzia już się wszystkiego domyśla, ale oczywiście czytelnik nadal guzik wie. Ja wiem, że w kryminałach tak się buduje suspens, ale tu autorka, moim zdaniem, zrobiła to nieumiejętnie. Nie o to chodzi, żeby powiedzieć: a ja wiem, ale nie powiem, ale tak to opisać, żeby czytelnik sam zaczął kombinować. A tu mamy np. dziwny sen Magdy, po którym zaczyna rozumieć pewne sprawy.
Nie przekonała mnie również sytuacja rodzinna. Ok, prawo opieki przypadło ciotce z Łodzi, wuj z Ustki też chciał zaopiekować się osieroconą bratanicą, ale sąd zadecydował inaczej. Jedynie babcia wydawała się niezainteresowana opieką nad wnuczką. Ok, zdarza się, ale czy to jest powód, żeby przez 10 lat nie odwiedzić wujka i siostry ciotecznej? I nagle po 10 latach ciotka Tamara, która przez 10 lat nie zadbała, żeby Magda odwiedziła rodzinę z Ustki, jest zaproszona na ślub siostry ciotecznej Magdy.
No i to ciągłe narzekanie na turystów, to powtarzanie, żeby już sobie wyjechali i zostawili Ustkę jej mieszkańcom. Raczej nie zachęca do wyjazdu w te rejony.
I ostatnia kwestia. Po jakie licho został wrzucony epizod, ot nawet za duże słowo, z aktywistą prolajfowym? Jaki to miało związek z akcją? Co wnosiło? Co wyjaśniało? Nic. Kompletnie nic. Nie po to sięgam po lekką wakacyjną powieść z aspiracjami na kryminał (wybujałymi, jak się okazało), żeby potykać się o temat, który wylewa się z gazet, telewizji i internetu. Duży minus. Rozumiem, że takie są wytyczne w wydawnictwach, bo coraz więcej tego typu sytuacji spotykam we współczesnych polskich powieściach obyczajowych: wrzucanie czegoś, co z treścią nie ma absolutnie nic wspólnego.
Czy polecam tę książkę? Nie, ale też nie odwodzę od jej przeczytania. Ot przeciętna historia, o której się szybko zapomni, ale w podróży czy na plaży może być ok.

Długo czytałam tę książkę, bo niespecjalnie mnie porwała. Nastawiłam się na kryminał, którego nie dostałam. Dostałam za to domorosłą panią detektyw mądrzejszą od policji. Madzia Garstka, główna bohaterka, mocno irytująca. Nijak nie mogłam sobie wyobrazić jej jako 23 latki, bardziej jako kobietę po 30. Irytujące momenty, kiedy Madzia już się wszystkiego domyśla, ale...