Super dodatek do książek HP. świetnie opisane baśnie z dodatkowymi komentarzami

Super dodatek do książek HP. świetnie opisane baśnie z dodatkowymi komentarzami

Fajne uzupełnienie świata Harry'ego Pottera, które pozwala poczuć klimat czarodziejskiego świata. Można się jednak obejść bez tej lektury.

Fajne uzupełnienie świata Harry'ego Pottera, które pozwala poczuć klimat czarodziejskiego świata. Można się jednak obejść bez tej lektury.

"Baśnie Barda Beedle'a" to kolejna książka J. K Rowling, nawiązującą do świata czarodziejów. Przełożona jest tak naprawdę z run antycznych przez samą Hermionę Granger, opatrzona dodatkowymi komentarzami legendarnego Albusa Dumbledore'a - słynnego dyrektora Hogwartu. Zawiera pięć różnych opowieści, takich jak:

- Czarodziej i skaczący garnek,
- Fontanna Szczęśliwego Losu,
- Włochate serce czarodzieja,
- Czara Mara i jej gdaczący pieniek,
- Opowieść o trzech braciach.

Baśnie te nieco różnią się od tych mugolskich, w których czary często są źródłem kłopotów bohaterów. Tutaj postacie same używają czarów, co jednak nie oznacza, że magia jest dobra. Może ona sprawić wiele dobrego, ale i złego. Z każdej historii płynie zupełnie inne przesłanie i nie wszystkie kończą się w myśl frazy "i żyli długo i szczęśliwie".

Komentarze Albusa Dumbledore'a zawierają wnikliwe odniesienia do świata czarodziejów i jego historii. Profesor dzieli się swoimi przemyśleniami i wspomnieniami, wyjaśnia znaczenia i pochodzenia poszczególnych baśni, a także przedstawia ich odmienne wersje.

Autorka świetnie kreuje baśniowy klimat, pełen tajemnic i niekiedy zgrozy. Ale opowieści są na tyle zróżnicowane, że momentami na ustach pojawia się również uśmiech. "Baśnie Barda Beedle'a" są pozycją obowiązkową dla wszystkich fanów Harry'ego Pottera, ale ich zaletą jest też to, że nie trzeba znać treści książek o sławnym czarodzieju, aby dobrze zrozumieć te krótkie historyjki.

"Baśnie Barda Beedle'a" to kolejna książka J. K Rowling, nawiązującą do świata czarodziejów. Przełożona jest tak naprawdę z run antycznych przez samą Hermionę Granger, opatrzona dodatkowymi komentarzami legendarnego Albusa Dumbledore'a - słynnego dyrektora Hogwartu. Zawiera pięć różnych opowieści, takich jak:

- Czarodziej i skaczący garnek,
- Fontanna Szczęśliwego Losu,
-...

Jestem zdziwiona tak wysoką oceną. Czyżby to wina sentymentu ludzi do Pottera?

Bo mnie się ta książka nie spodobała. Ot, pięć opowieści 'runicznych' ze świata HP. Fabuła baśni wtórna, choć próbowano się ratować wrzutkami z fantastyki potterowskiej, to niewiele to uratowało. Weźmy mnie dla przykładu - czytałam pięć dni, jedno opowiadanie na dzień, dziś skończyłam i prawie nic nie pamiętam. Ale:

Baśń o garnku odebrałam jako współczesnego patusa - męczą chłopa o każdą duperelę, bo jego ojciec im zawsze pomagał, to młody też powinien. Bo oni sami nic zrobić nie potrafią.

Baśń z fontanną jest czystym aktem kobiecego heroizmu, gdzie masz dziwne płatności i finalnie co? Finalnie każdy ma to, co chciał.

Baśń o sercu jest po prostu obrzydliwa - opisowo obrzydliwa. Kolejna kalka nienasyconego chciwca, gdzie słodkie dziewczę próbuje go naprawić. Dobrze, że chociaż skończyło się tak, jak się skończyło, bo bym skisła.

Baśń o Marze, o dziwo, najbardziej punktuje (poza tym nieszczęsnym pieńkiem). Magia nie wszystko potrafi i kłamstwo ma swoje konsekwencje.

No i ostatnie, Insygnia Śmierci. Gdyby nie ostatni tom HP, pewnie baśń by nie powstała. Ale że są tam odniesienia, to weźmy coś wymyślmy, może kamień wskrzeszeń czy pelerynkę, ale żeby nie było zbyt miło, to po drodze kogoś zabijemy.

A już posłowie Dumbledore'a... Po co on tutaj? W jakim celu? Nie jest mi potrzebne posłowie wyjaśniające baśń, bo morał, przesłanie baśni potrafię sama odnaleźć. W dużej mierze są to pierdolety zapychające objętościowo dzieło, pouczające i kierujące odbiór na jedyny słuszny tor. Moralizator się znalazł. Hipokryta dziadowski.

No więc jest sporo wkurzających rzeczy, trochę tych dobrych i dlatego też uważam to książkę za 'skok na kasę'. Dwadzieścia dziewięć złoty.... No, przynajmniej poszły na Fundację. I chociaż obrazki były fajne.

Jestem zdziwiona tak wysoką oceną. Czyżby to wina sentymentu ludzi do Pottera?

Bo mnie się ta książka nie spodobała. Ot, pięć opowieści 'runicznych' ze świata HP. Fabuła baśni wtórna, choć próbowano się ratować wrzutkami z fantastyki potterowskiej, to niewiele to uratowało. Weźmy mnie dla przykładu - czytałam pięć dni, jedno opowiadanie na dzień, dziś skończyłam i prawie...

Bajki i baśnie czy inne opowieści zazwyczaj kojarzą się z czymś miłym, zabawnym i dla dzieci jednak po przeczytaniu, przepięknie ilustrowanych, Baśni Barda Beedle'a autorstwa J.K. Rowling trudno jest mi stwierdzić czy aby na pewno wszystkie opowiastki tego typu są skierowane do tych najmłodszych.
Każda z pięciu baśni: Czarodziej i skaczący garnek, Fontanna Szczęśliwego Losu, Włochate serce czarodzieja, Czara Mara i jej gdaczący pieniek, Opowieść o trzech braciach, porusza inne problemy i ukazuje różnych bohaterów, jednak trzeba zwrócić uwagę, że wycinanie serca, zabijanie innych ludzi czy popełnianie samobójstw jest tutaj czymś normalnym i wszystko otoczone jest magią również ta złą. Elementem wzbogacającym i równocześnie wyjaśniającym są komentarze Albusa Persiwala Wulfryka Briana Dumbledore'a.
Z wszystkich tych opowieści bez wątpienia, tą która najbardziej przypadła mi do gustu jest Opowieść o trzech braciach. Choć znałam ją już wcześniej z filmu Harry Potter i Insygnia Śmierci, gdzie ma cudowną animację ale dlatego, że wydaje się być zupełnie inna w porównaniu do pozostałych. Nie porusza ona tylko konsekwencji tego, że ktoś chciał być kimś albo nie mieć uczuć, a cały ciąg przyczyn i skutków wynikających z przechytrzenia Śmierci.
Biorąc pod uwagę fakt, że Baśni Barda Beedle'a były pierwszą książką od Rowling, którą miałam okazję przeczytać to była to dość szybka, przyjemna i idealna do długich godzin w pociągu lektura, mimo to nie jestem wstanie stwierdzić czy sięgnę po inne dzieła tej autorki.

Bajki i baśnie czy inne opowieści zazwyczaj kojarzą się z czymś miłym, zabawnym i dla dzieci jednak po przeczytaniu, przepięknie ilustrowanych, Baśni Barda Beedle'a autorstwa J.K. Rowling trudno jest mi stwierdzić czy aby na pewno wszystkie opowiastki tego typu są skierowane do tych najmłodszych.
Każda z pięciu baśni: Czarodziej i skaczący garnek, Fontanna Szczęśliwego...

Ciekawy dodatek. Bardzo krótki, wolałabym, aby same baśnie były dłuższe. Zdecydowanie moją ulubioną jest Opowieść o trzech braciach. Dodatkowo miałam przed oczami fragment filmu z tą baśnią :)

Ciekawy dodatek. Bardzo krótki, wolałabym, aby same baśnie były dłuższe. Zdecydowanie moją ulubioną jest Opowieść o trzech braciach. Dodatkowo miałam przed oczami fragment filmu z tą baśnią :)

Bardzo dobre dopełnienie całości z serii HP. Nic dodać, nic ująć. Świetne historie i komentarze zmuszające do refleksji. Idealna lektura dodatkowa dla każdego Potterhead.

Bardzo dobre dopełnienie całości z serii HP. Nic dodać, nic ująć. Świetne historie i komentarze zmuszające do refleksji. Idealna lektura dodatkowa dla każdego Potterhead.

Na duży plus eleganckie wydanie książki. Śliczne i klimatyczne rysunki chorwackiego artysty Tomislava Tomicia. Jeśli chodzi o historyjki to moja ulubiona to "Fontanna Szczęśliwego Losu".

Na duży plus eleganckie wydanie książki. Śliczne i klimatyczne rysunki chorwackiego artysty Tomislava Tomicia. Jeśli chodzi o historyjki to moja ulubiona to "Fontanna Szczęśliwego Losu".

Idealna książka dla fanów Harry'ego Pottera, dzięki tym baśnią można w szybki sposób poczuć się jak czarodzieje, którzy wracają do dzieciństwa bo właśnie te historyjki pani Weasley czytała na dobranoc małemu Ronowi

Idealna książka dla fanów Harry'ego Pottera, dzięki tym baśnią można w szybki sposób poczuć się jak czarodzieje, którzy wracają do dzieciństwa bo właśnie te historyjki pani Weasley czytała na dobranoc małemu Ronowi

Pamiętamy chyba doskonale, wszyscy, którzy czytali Harry'ego Pottera, co Dumbledore przekazał Hermionie i jakie miało to znaczenie :)

Znajdujemy tu dobrze znaną nam -czytelnikom Harry'ego Pottera- baśń o trzech braciach, ale nie tylko. Mamy tu również baśń o księciu, który uważał miłość za słabość i chorobę, więc pozbył się serca, o trzech czarownicach i rycerzu, którzy chcieli wykąpać się w magicznej fontannie czy o głupim królu, który będąc mugolem, chciał nauczyć się magii. Wszystkie te baśnie miały być oczywiście czytane małym czarodziejom przez ich rodziców, jak nam baśnie Andersena. Dopasowane do czarodziejów niosą jednak przesłanie również do nas, mugoli. Przesłanie o tym, że śmierci nie da się oszukać, o pustce spowodowanej brakiem miłości, o szczęściu, które znajdujemy czasem w innych miejscach niż go szukamy...

Baśnie barda Beedle'a są dobrym uzupełnieniem serii o Harrym Potterze. A dodatkowym ich plusem są ilustracje i komentarze Albusa Dumbledore'a.

W razie gdyby ktoś miał wątpliwości, baśnie można spokojnie czytać nawet w oderwaniu od Harry'ego Pottera. Same w sobie stanowią piękne opowieści z morałami.
Moje ulubione to "Fontanna Szczęśliwego Losu" oraz -wspomniana, najbardziej popularna- "Opowieść o trzech braciach". Z gwiazdką mogę dodać jeszcze "Włochate serce czarodzieja".

Pamiętamy chyba doskonale, wszyscy, którzy czytali Harry'ego Pottera, co Dumbledore przekazał Hermionie i jakie miało to znaczenie :)

Znajdujemy tu dobrze znaną nam -czytelnikom Harry'ego Pottera- baśń o trzech braciach, ale nie tylko. Mamy tu również baśń o księciu, który uważał miłość za słabość i chorobę, więc pozbył się serca, o trzech czarownicach i rycerzu, którzy...