Zapraszam na fanpage W literatkach!

"Okrutna pieśń" autorstwa Victorii Schwab była prawdziwym hitem na polskim rynku wydawniczym. Gdzie się nie obejrzałam widziałam jedynie pochlebne recenzję, wyrazy uwielbienia dla autorki i jej powieści, a rzesze fanów(nie tylko polskich), przekonywało, że nic lepszego w życiu nie czytało. Czy książka jest tak świetna jak wszyscy mówią?

Niestety, nie. Nie zrozumcie mnie źle - to nie jest zła książka, ale nie jest też Świętym Graalem literatury młodzieżowej. Z twórczością Schwab zetknęłam się już wcześniej przy "Mroczniejszych odcieniach magii", więc byłam przygotowana na lekki, nieco ubogi w opisy styl autorki, ale oczekiwałam czegoś więcej.

Schwab stworzyła niezwykły świat, w którym zło rodzi potwory - dosłownie! Przedstawione zostały trzy rodzaje potworów, które rodzą się w zależności od popełnionej zbrodni. Sunaje, Corsaje i Malchajowie nagle z niewytłumaczalnych przyczyn pojawili się na świecie i zaczęli swoją egzystencję obok ludzi. O ile sam zamysł autorki jest genialny, świeży i nowatorski, o tyle wykonanie już nie tak bardzo. Opisy Schwab, o czym już wspominałam, są ubogie, przez połowę książki nawet nie znałam wyglądu niektórych bohaterów - można to potraktować jako pole dla wyobraźni, ale bywam leniwą bułą. Tak naprawdę nie wiemy nic o świecie Verity, co jest bardzo przykre, ponieważ autorka mogła ukręcić niezłe ciasto na tym polu, ale przejdźmy dalej.

Główni bohaterowie powieści są interesujący, ciekawi i ciężko im nie współczuć. August - potwór, rozdarty między swoją naturą, a pragnieniem człowieczeństwa oraz Kate, zdeterminowana by za wszelką cenę pokazać ojcu swoją wartość, nawet jeżeli oznacza to zdradzanie własnego serca, to dobrany duet, który z pewnością polubicie. Książka porusza trudne kwestie zarówno w przypadku Augusta jak i Kate, gdybym musiała wybierać, powiedziałabym, że to właśnie sytuacja życiowa Kate bardziej mnie poruszyła. Dziewczyna w tkwi w chorym przeświadczeniu, że musi zrobić wszystko aby pokazać ojcu że jest warta jego miłości, jej obsesyjne dążenie do tego doprowadza do zepsucia jej postrzegania świata. Wszędzie doszukuje się wrogów, nie potrafi nawiązać z nikim cieplejszej relacji, a do zabijania podchodzi tak lekko jakby miała upiec ciastka. Jednak tak naprawdę, Kate jest zagubioną dziewczyną, zmęczoną ciągłą walką i udawaniem, jednak aby to sobie uświadomić potrzebowała Augusta.

Sprawa Augusta nie była dla mnie tak fascynująca jak jego towarzyszki. Jasne, jego wewnętrzne rozdarcie między naturą potwora a chęcią bycia normalnym to świetny wątek. Dodatkowo dochodzi do tego nieustannie naciskający na niego brat oraz kwestia wojny, która wisi nad bohaterami, ale mam wrażenie, że autorka nie wykorzystała potencjału tego tematu. Ot, tylko musnęła go byśmy nie czuli się totalnie zawiedzeni.

Wielkim plusem dla autorki jest brak wątku romantycznego. Nie żebym miała coś przeciwko porządnemu romansowi, ale miło jest czytać książkę i nie myśleć: "O Chryste, zobaczył ją, zaraz stwierdzi, że to miłość jego życia.". Oczywiście istnieje pewna chemia między bohaterami, ale jest ona bardzo subtelna.

O polskim wydaniu wypowiedzieć się nie mogę, ponieważ czytałam ebooka, ale jestem wdzięczna wydawnictwu Czwarta Strona za wydanie tej pozycji.

Ogólnie przez pierwszą część książki brnęłam z trudem i mozołem. Widziałam potencjał powieści, czułam, że może wyjść z tego coś świetnego, ale cały czas czegoś mi brakowało. Tak jakbym za każdym zakrętem spodziewała się natknąć na coś wspaniałego, a tymczasem był tam jedynie kolejny zakręt. Dopiero w połowie książki akcja rozkręciła się na tyle bym usiadła i z wypiekami dokończyła książkę. Dlatego pomimo wszystkich moich wrednych docinków uważam, ze to świetna książką YA, którą warto przeczytać i na pewno sięgnę po kontynuację, czyli "Mroczny duet".

Zapraszam na fanpage W literatkach!

"Okrutna pieśń" autorstwa Victorii Schwab była prawdziwym hitem na polskim rynku wydawniczym. Gdzie się nie obejrzałam widziałam jedynie pochlebne recenzję, wyrazy uwielbienia dla autorki i jej powieści, a rzesze fanów(nie tylko polskich), przekonywało, że nic lepszego w życiu nie czytało. Czy książka jest tak świetna jak wszyscy...