Graficznie jest naprawdę świetny, natomiast poza rysunkami jest tutaj masa pustych kartek, ścian tekstu będących zapisami rozmów czy wspomnień. Zabieg jest ciekawy, ale do mnie niestety nie trafił, miałem wrażenie, że zdecydowanie lepiej gdyby zamiast pustawych stron, był tu po prostu komiks.

Zwłaszcza że sama historia jest dosyć mocno zagmatwana i zdaje się mocno przeskakiwać pomiędzy wydarzeniami, licząc, że czytelnik sam dopowie sobie brakujące elementy.

Graficznie jest naprawdę świetny, natomiast poza rysunkami jest tutaj masa pustych kartek, ścian tekstu będących zapisami rozmów czy wspomnień. Zabieg jest ciekawy, ale do mnie niestety nie trafił, miałem wrażenie, że zdecydowanie lepiej gdyby zamiast pustawych stron, był tu po prostu komiks.

Zwłaszcza że sama historia jest dosyć mocno zagmatwana i zdaje się mocno...

Graficznie bardzo dobrze, ale fabularnie tylko dostatecznie. Mocno zagmatwanie i nie wciągająco. dodatkowo to "eksperymenty" w postaci dopisywanych fragmentów, które mają jakby przyspieszyć akcję i chyba ułatwić rysownikowi (nie musiał obrazować kilku scen). Mnie taka forma nie przekonuje. Mimo to dam szansę drugiej części.

Graficznie bardzo dobrze, ale fabularnie tylko dostatecznie. Mocno zagmatwanie i nie wciągająco. dodatkowo to "eksperymenty" w postaci dopisywanych fragmentów, które mają jakby przyspieszyć akcję i chyba ułatwić rysownikowi (nie musiał obrazować kilku scen). Mnie taka forma nie przekonuje. Mimo to dam szansę drugiej części.

Kolejny raz bardzo słaby scenarzysta spotyka bardzo dobrego rysownika, który wyciąga jego wypociny swoim kunsztem. Zarys fabuły jest, ale nic się nie dzieje. Kolejny wypad na minus to ściany tekstu bez grafik, puste strony. Bez sensu i szkoda czasu. Sprzedaje się chyba tylko ładną okładką.

Kolejny raz bardzo słaby scenarzysta spotyka bardzo dobrego rysownika, który wyciąga jego wypociny swoim kunsztem. Zarys fabuły jest, ale nic się nie dzieje. Kolejny wypad na minus to ściany tekstu bez grafik, puste strony. Bez sensu i szkoda czasu. Sprzedaje się chyba tylko ładną okładką.

Zbieram szczękę z podłogi. Nawet w najśmielszych snach nie przypuszczałam, że ta komiksowa dylogia będzie najlepszym urban-fantasy jakie kiedykolwiek czytałam. Aż nie do wiary, że ten najmroczniejszy na świecie konspiracyjny horror wyszedł spod ręki gościa od „Avengersów” i „Fantastycznej czwórki”!

Wciąż myślę o tym jak misterną konstrukcję zaserwowali nam autorzy. Pod względem worldbuildingowym komiks jest dla mnie mistrzowski, gdy chodzi o przeplatanie faktów historycznych fikcją. Mroczna, magiczna a jednak i bardzo realistyczna wizja świata trafia prosto do mojego serca, niczym rasowa, dobrze udokumentowana teoria spiskowa. Trudno się bowiem oprzeć charyzmatycznej wizji, w której ci na szczycie układu pokarmowego: CEO wielkich korpo, udziałowcy najbogatszych światowych banków inwestycyjnych, ex-specsłużby wywiadowcze upadłych systemów totalitarnych, władają innymi niczym marionetkami dzięki przychylności istot znacznie od nas potężniejszych. Że tym światem nie rządzi przypadek ani tym bardziej chaos.

Opowieść ta ma różne oblicza. Z jednej strony jest to typowy kryminał noir, ze zblazowanym ekscentrycznym detektywem, próbującym przebić głową szklany mur. Ale nie tylko. Są tu wątki szpiegowskie i historyczne, związane z transformacją ustrojową krajów Europy środkowo-wschodniej. Jest głęboka konspiracja rozciągająca się na cały glob. W końcu jest najmroczniejszy thriller o chciwości, władzy i obsesji kontroli, w którym elementarna ludzka uczciwość to największa z możliwych słabości. Jest też horror, bo w tym świecie zło ma imię i gdy przez innych przemawia, płynie krew i rodzi się makabra.

Nigdy przenigdy żadna fantastyczna wizja świata nie trafiła do mnie z taką siłą, jak ta. Minęło już kilka dni od kiedy jednym tchem łyknęłam obie części, a mnie wciąż rozsadza coś od środka i krzyczy, żeby jakoś spożytkować to co komiks wniósł do mojego życia. Z jednej strony bowiem wiem, że to po prostu świetnie skonstruowane urban-fantasy. Z drugiej - wizja Hickmana i reszty tak głęboko rezonuje z tym co bardzo dobrze o świecie wiem, że już chyba tylko samej magii brakuje, aby uznać ją za prawdę.

Zbieram szczękę z podłogi. Nawet w najśmielszych snach nie przypuszczałam, że ta komiksowa dylogia będzie najlepszym urban-fantasy jakie kiedykolwiek czytałam. Aż nie do wiary, że ten najmroczniejszy na świecie konspiracyjny horror wyszedł spod ręki gościa od „Avengersów” i „Fantastycznej czwórki”!

Wciąż myślę o tym jak misterną konstrukcję zaserwowali nam autorzy. Pod...

Świetny tom w klimacie noir z intrygą i zjawiskami nadprzyrodzonymi w tle. Rzecz jest świetnie narysowana i opowiedziana, konstrukcja świata jest spójna i wykonana z olbrzymią dokładnością o detale.

Jest to jeden z lepszych komiksów jakie przeczytałem w ostatnich tygodniach. Zdecydowanie sięgnę po drugi tom.

Fabuła: 8/10
Ilustracje: 9/10
Wydanie: 8/10

Świetny tom w klimacie noir z intrygą i zjawiskami nadprzyrodzonymi w tle. Rzecz jest świetnie narysowana i opowiedziana, konstrukcja świata jest spójna i wykonana z olbrzymią dokładnością o detale.

Jest to jeden z lepszych komiksów jakie przeczytałem w ostatnich tygodniach. Zdecydowanie sięgnę po drugi tom.

Fabuła: 8/10
Ilustracje: 9/10
Wydanie: 8/10

Kawał solidnej lektury. Genialna warstwa wizualna nie pozwala oderwać się od komiksu. Opowieść trzyma w napięciu od początku do końca. Momentami czułem się jakby to David Fincher (znany np. z filmu Siedem albo Zodiak) pisał scenariusz. The Black Monday Murders polecam bardziej dojrzalszym czytelnikom. Ja się nie zawiodłem i na pewno sięgnę po drugi tom.

Kawał solidnej lektury. Genialna warstwa wizualna nie pozwala oderwać się od komiksu. Opowieść trzyma w napięciu od początku do końca. Momentami czułem się jakby to David Fincher (znany np. z filmu Siedem albo Zodiak) pisał scenariusz. The Black Monday Murders polecam bardziej dojrzalszym czytelnikom. Ja się nie zawiodłem i na pewno sięgnę po drugi tom.

Przypadkowy zakup (logo Image zawsze mnie zachęca) okazał się być jednym z największych zaskoczeń podczas mojej przygody z komiksem. Noir + okultyzm + obnażanie obrzydliwości kapitalistycznych elit;) = seria, która przemawia do mnie jak żadna inna. Lekturze towarzyszy dyskomfort i ścisk w żołądku, bo gdzieś tam pojawia się myśl, że wszystko to być może nie leży tak daleko od rzeczywistości (prócz wątków okultystycznych i magicznych, chyba...). Chciałabym, aby ten komiks dotarł do szerszego grona odbiorców, bo z pewnością na to zasługuje. W moim odczuciu aktualnie najciekawsza propozycja Non Stop Comics dla dojrzałego czytelnika (a konkurencja jest ogromna).

Przypadkowy zakup (logo Image zawsze mnie zachęca) okazał się być jednym z największych zaskoczeń podczas mojej przygody z komiksem. Noir + okultyzm + obnażanie obrzydliwości kapitalistycznych elit;) = seria, która przemawia do mnie jak żadna inna. Lekturze towarzyszy dyskomfort i ścisk w żołądku, bo gdzieś tam pojawia się myśl, że wszystko to być może nie leży tak daleko...

W bardzo wielu recenzjach pojawia się opinia, że jest to największe pozytywne zaskoczenie w całej ofercie Non Stop Comics i szczerze przyznam, tak do połowy komiksu tego nie widziałem. Ale wystarczyła mi tylko jedna scena aby całkowicie zmienić swoje zdanie. Moment w którym detektyw Dumas postanowił poznać prawdę o otaczającym nas świecie. To co dzieje się później jest moim zdaniem jedną z najlepszych scen komiksowych od dość dawna. Dzięki niej czytelnik czuje dyskomfort, niepokój ale równocześnie nie może się oderwać od dalszej lektury. Warto sprawdzić samemu.
Drugim plusem tego tomu jest połączenie światowej bankowości z magią.Z początku brzmi to jak tani zabieg marketingowy mający na celu wzbudzić sensację. Jednak tak naprawdę Jonathan Hickman całkiem dokładnie przemyślał ten temat i zgrabnie ułożył w sensowną całości. Cieszę się, że tom drugi już zamówiony i na dniach będzie już u mnie.

W bardzo wielu recenzjach pojawia się opinia, że jest to największe pozytywne zaskoczenie w całej ofercie Non Stop Comics i szczerze przyznam, tak do połowy komiksu tego nie widziałem. Ale wystarczyła mi tylko jedna scena aby całkowicie zmienić swoje zdanie. Moment w którym detektyw Dumas postanowił poznać prawdę o otaczającym nas świecie. To co dzieje się później jest moim...

Proszę Państwa, oto prawdziwy Jonathan Hickman. Nie te popierdółki o Avengers które wtłacza w nas Egmont, bądź jeszcze większe popierdółki o Fantastycznej Czwórce, które zapewne niebawem zacznie w nas wtłaczać Egmont, ale właśnie "The Black Monday Murders". Diabelnie mocna mieszanka kryminału noir z okultystycznym thrillerem z pradawnymi bogami i ich wyznawcami w roli głównej oraz teorii spiskowej, która swymi mackami oplata cały nasz nieszczęsny świat. Do tego jeszcze ta, na pierwszy rzut oka niezwykle dziwaczna kanwa, w której standardowy komiks co chwilę przerywany jest wstawkami będącymi fragmentami wyimaginowanych książek, bądź protokołów z przesłuchań. Niby to wszystko bezsensowne, ale po ogarnięciu całości okazuje się jak najbardziej do siebie pasujące, a fabularna układanka Hickmana sama układa się w głowie czytelnika. Majstersztyk. Całości dopełniają rysunki Tomma Cokera pokolorowane przez Michaela Garlanda. Oglądając ten komiks stają mi przed oczyma kryminały Chandlerowiskie.
Jedna z lepszych, o ile nie najlepsza pozycja w ofercie wydawnictwa Non Stop Comics (a konkurencja jest mocarna, oj mocarna)...
Zdecydowanie to moja bajka! Polecam!
PS.
Strzeż się biedna ludzkości, gdyż Mammon czai się w cieniu, a jego kapłani, w świątyniach, które sami im pobudowaliśmy w swojej bezmiernej głupocie rządzą naszym światem... Strach się bać normalnie... Jeszcze raz gorąco polecam!!!

Proszę Państwa, oto prawdziwy Jonathan Hickman. Nie te popierdółki o Avengers które wtłacza w nas Egmont, bądź jeszcze większe popierdółki o Fantastycznej Czwórce, które zapewne niebawem zacznie w nas wtłaczać Egmont, ale właśnie "The Black Monday Murders". Diabelnie mocna mieszanka kryminału noir z okultystycznym thrillerem z pradawnymi bogami i ich wyznawcami w roli...

I zrobiło się ponuro. Kasa. Mamona. Tajne stowarzyszenia i spiski. Historia nigdy nie jest taka, jak przedstawia się ją w disneyowskiej wizji rodem z podręczników. Na pierwszy rzut oka dostajemy mroczną opowieść o potędze pieniądza i spisków. Historia prawdziwa czy historia przerysowana? Obawiam się, że jednak historia prawdziwa – no, może poza wątkami okultystycznymi. Ale w zeszłym roku do mediów przedostały się jeszcze bardziej odrażające praktyki rodem z establishmentu i innych „elit” w USA.
http://pbp.sieradz.pl/kmf/2018/03/02/chwala-mamonie/

I zrobiło się ponuro. Kasa. Mamona. Tajne stowarzyszenia i spiski. Historia nigdy nie jest taka, jak przedstawia się ją w disneyowskiej wizji rodem z podręczników. Na pierwszy rzut oka dostajemy mroczną opowieść o potędze pieniądza i spisków. Historia prawdziwa czy historia przerysowana? Obawiam się, że jednak historia prawdziwa – no, może poza wątkami okultystycznymi. Ale...