Zabrałam się za "Zaginiony symbol" pełna niepokoju i różnych opinii - negatywnych i pozytywnych. A cóż ja sądzę?
Otóż sądzę, że to jest bardzo dobra książka w swoim gatunku. Szybko się czyta, dużo się dzieje, momentami nie ma się ochoty od niej odrywać. Trochę wytarty już jest schemat książek Dana Browna i rozumiem Tych, którym to nie pasuje. Ale!!! Nikt nie mówi, że np. Robin Cook pisze na jedno kopyto - a przecież pisze thrillery medyczne, że np. Michael Palmer czy Tess Gerritsen piszą również na tak zwane "jedno kopyto". I takich autorów można wyliczać i wyliczać... Więc nie rozumiem, dlaczego krzyk podnosi się w przypadku Dana Browna, a w przypadku kogoś innego nie ma problemu z podobnymi fabułami. Starajmy się traktować wszystkich w miarę sprawiedliwie.

I jeszcze jedna uwaga, która pośrednio wiąże się z tą książką - dlaczego książki, które kosztują powyżej 30zł są drukowane na żółtym papierze? Doprowadza mnie to do szewskiej pasji, bo płacę za taką droższą książkę i oczekuję w zamian odpowiedniej jakości, a nie jakiegoś papieru makulatorowego (a już najbardziej denerwowało mnie to w przypadku książek Thorwalda, które tanie nie były).

Zabrałam się za "Zaginiony symbol" pełna niepokoju i różnych opinii - negatywnych i pozytywnych. A cóż ja sądzę?
Otóż sądzę, że to jest bardzo dobra książka w swoim gatunku. Szybko się czyta, dużo się dzieje, momentami nie ma się ochoty od niej odrywać. Trochę wytarty już jest schemat książek Dana Browna i rozumiem Tych, którym to nie pasuje. Ale!!! Nikt nie mówi, że np....