Potężny wojownik Draconis, syn boga Żmija, powraca na ziemie przodków w poszukiwaniu zemsty za śmierć całego rodu. Przemierza przepastne puszcze, aby dotrzeć do Gieczy i dokonać wróżdy na zabójcy rodziny. Ale zabicie zdrajcy nie wystarczy, najpierw trzeba zdobyć jego zaufanie i stopniowo to jemu odebrać wszystko, co dla niego cenne.

„Wróżda” opowiada o potężnym woju chorym na zemstę. To historyczna fantastyka, według filmiku promocyjnego „mroczna i brutalna”. Jest tu przeklęty miecz, skąpany we krwi smoka. Są rusałki, topielce, wilkołaki i inne stworzenia ze słowiańskich wierzeń. Jest znakomita okładka (zwłaszcza obwoluta!), pasujące do klimatu ilustracje, intrygujący tytuł, świetny opis okładkowy – czy to nie wystarczająca zachęta? Obok takiej książki nie można przejść obojętnie, prawda? Jeśli się z tym zgadzacie, podobnie jak ja, daliście się nabrać.

Marcin Sindera wziął sprawy w swoje ręce i zamiast liczyć na przychylność wydawców zorganizował na wspieram.to akcję mającą na celu zebranie funduszy na wydanie swojej powieści. I osiągnął ten cel w 187%, zdobywając niemal 19 000 zł na piękne wydanie książki, która ma w ten sposób szansę zyskać pozytywne recenzje czytelników i obudzić zainteresowanie większego wydawnictwa – plan genialny.

Tyle że mimo świetnego pomysłu i dużego potencjału rezultat nie zachwyca. Próby stylizacji wypadły nieprzekonująco, a rytm tekstu jest monotonny, z przewagą prostych zdań i niepotrzebnych wyjaśnień oczywistych kwestii. To książka jednego bohatera, który ma jedną misję, właściwie bez wątków pobocznych czy ciekawie nakreślonego tła. Draconis przez większą część powieści zbyt łatwo zdobywa to, czego chce, a kobiety niemal ustawiają się w kolejce, żeby zaspokajać jego potrzeby. W rezultacie zapowiadanym „mrocznym i brutalnym” scenom brak napięcia i pomysłowości, wydarzenia po prostu następują jedne po drugich, bez większej refleksji ze strony głównego bohatera. Może tylko końcowy zwrot akcji zasługuje na pewną uwagę.

Trzeba przyznać, że książka doczekała się kilku pozytywnych a nawet pełnych zachwytu recenzji vlogerów, więc być może trafi w gusta części odbiorców, chociaż porównanie głównego bohatera do Hrabiego Monte Christo czy stwierdzenie, że autor „wygryzł Sapkowskiego” to już gruba przesada.

Agnieszka Kruk