Ta seria książek skazaniec, jest wręcz wybitna. Warto sprawdzać choćby w Wikipedii, wszystko o czym pisze autor. Wszystko co jest poruszane w tej książce - jako pewne zdarzenia, jest potwierdzone w faktach historycznych. Praktycznie wszystko weryfikuję, co jest napisane i przedstawione jako prawda. Wszystko ma swoje potwierdzenie w historii, o której wspomina ta książka i pozostałe w serii.

Także warto zwrócić uwagę, że nie ma w niej lania wody i jakiś romantycznych pierdów. Tylko jest brutalna proza życia, ubrana w bardzo wciągającą fabułą.

Warto jeszcze zwrócić uwagę na jedną rzecz, że autor w tej części zaczyna już używać i wplatać słowa z gwary więziennej. Nawet o to zadbał autor, żeby było odzwierciedlenie jak ropuch uczy się gwary grypsu i wykorzystuje ją w potocznych rozmowach, a nawet narracji którą wykonuje w książce.

Ta seria książek skazaniec, jest wręcz wybitna. Warto sprawdzać choćby w Wikipedii, wszystko o czym pisze autor. Wszystko co jest poruszane w tej książce - jako pewne zdarzenia, jest potwierdzone w faktach historycznych. Praktycznie wszystko weryfikuję, co jest napisane i przedstawione jako prawda. Wszystko ma swoje potwierdzenie w historii, o której wspomina ta książka i...

Kolejny raz autor zabiera nas w świat więziennego życia. Poznajemy subkulturę grypsujących. Styl funkcjonowania zakładów ewoluuje do współcześniejszego okresu. Nasz bohater uświadamia sobie, że jest najstarszym osadzonym we Wronkach. Robi się bardziej sentymentalny, wycofany z życia. Wpada w obsesję liczb. (Przyznam się, zliczałam moją liczbę życia, jednak nie wiąże się ona z szczególnymi okresami w moim życiu :) ).
Jestem zafascynowana tą serią.

Kolejny raz autor zabiera nas w świat więziennego życia. Poznajemy subkulturę grypsujących. Styl funkcjonowania zakładów ewoluuje do współcześniejszego okresu. Nasz bohater uświadamia sobie, że jest najstarszym osadzonym we Wronkach. Robi się bardziej sentymentalny, wycofany z życia. Wpada w obsesję liczb. (Przyznam się, zliczałam moją liczbę życia, jednak nie wiąże się ona...

Dalszy ciąg historii tytułowego bohatera skazanego na karę dożywotniego więzienia, odbywającego tę karę we Wronkach. Kontynuacja sposobu opowiadania właściwego dla pierwszych czterech tomów powieści. Ropuch jest coraz starszy, w pewnym momencie konstatuje, że jest najstarszym w całym zakładzie, a jego więzienny „staż” jest najdłuższy. W tle ważne wydarzenia lat 60-tych, do których Ropuch nie przywiązuje jednak szczególnej wagi. Wyznaje on przecież zasadę, że istotne jest to co „tu i teraz”. Pojawiają się znów nowi, w ciekawy sposób wykreowani, bohaterowie (współlokatorzy z celi oraz pracownicy więzienia). Jeden z nowych skazanych to były księgowy; okazuje się on dla bohatera szczególnie ważny, gdyż wyjaśnia mu mechanizm funkcjonowania tzw. „liczby życia”.
Ta koncepcja trafia na podatny grunt, gdyż skazaniec Ropuch już wcześniej przypisywał swój parszywy los prześladującej go w różnych sytuacjach pechowej „trzynastce”.

Dalszy ciąg historii tytułowego bohatera skazanego na karę dożywotniego więzienia, odbywającego tę karę we Wronkach. Kontynuacja sposobu opowiadania właściwego dla pierwszych czterech tomów powieści. Ropuch jest coraz starszy, w pewnym momencie konstatuje, że jest najstarszym w całym zakładzie, a jego więzienny „staż” jest najdłuższy. W tle ważne wydarzenia lat 60-tych, do...

Generalnie wszystkie części bardzo mi się podobały. Czyta się lekko. Dowiadujemy się o świecie który nie jest dla nas tak oczywisty i zrozumiały. Jedynie wklejanie kwestii magii liczb itp było lekko.. nie pasujące do całości klimatu.

Generalnie wszystkie części bardzo mi się podobały. Czyta się lekko. Dowiadujemy się o świecie który nie jest dla nas tak oczywisty i zrozumiały. Jedynie wklejanie kwestii magii liczb itp było lekko.. nie pasujące do całości klimatu.

Muszę przyznać, że ta część była dla mnie zdecydowanie najgorsza z całej serii. Oczywiście to nie znaczy, że książka była zła, ale w stosunku do wcześniejszych tomów, poziom był niższy. Dopiero druga połowa wynagrodziła trudy czytania pierwszej, ta liczba życia też jakoś niespecjalnie do mnie trafiła.

Zobaczymy co będzie dalej, bo ta część to tylko drobną skaza na tle fantastycznej serii.

Muszę przyznać, że ta część była dla mnie zdecydowanie najgorsza z całej serii. Oczywiście to nie znaczy, że książka była zła, ale w stosunku do wcześniejszych tomów, poziom był niższy. Dopiero druga połowa wynagrodziła trudy czytania pierwszej, ta liczba życia też jakoś niespecjalnie do mnie trafiła.

Zobaczymy co będzie dalej, bo ta część to tylko drobną skaza na tle...

To już szóste spotkanie ze Skazańcem. Wydawałoby się, że nadejdzie w pewnym momencie przesycenie, ile można pisać o pobycie w więzieniu. Jednak ku mojej olbrzymiej radości zabawa trwa na całego. Skazaniec zostaje jednym z moich ulubionych cykli.
Plusy:
- zmieniają się czasy, zmieniają się dowódcy, nadzorcy, przyjaciele, koledzy, a skazaniec ciągle trwa na stanowisku;
- ciekawa koncepcja na tzw. liczbę życia, poczułem dreszczy emocji, sprawdziłem, zgadza się, moja liczba życia to 2;
- pokazanie, że człowiek dostosuje się do zmian, żeby tylko przetrwać;
- kolejne wzloty i upadki Ropucha, jego sukcesy i porażki;
- daje się odczuć, że Stefan staje się coraz bardziej sentymentalny;
- Johnny Alcatraz, jego pojawienie się po prostu mnie zachwyciło;
- wyjaśnienie zakończenia jedynej wielkiej miłości Ropucha;
- obojętność na zmiany polityczne w Polsce i na świecie (co to obchodzi skazańca);
- jak zwykle zakończenie z wielkim zaskoczeniem, i co dalej.
Minusy:
- czytałem trochę o zwyczajach w więzieniu i nie do końca jestem przekonany o takim czy innym zachowaniu grypserów, gitów, itp.
Ogółem książka bardzo dobra.

To już szóste spotkanie ze Skazańcem. Wydawałoby się, że nadejdzie w pewnym momencie przesycenie, ile można pisać o pobycie w więzieniu. Jednak ku mojej olbrzymiej radości zabawa trwa na całego. Skazaniec zostaje jednym z moich ulubionych cykli.
Plusy:
- zmieniają się czasy, zmieniają się dowódcy, nadzorcy, przyjaciele, koledzy, a skazaniec ciągle trwa na stanowisku;
-...

Obsesyjna analiza liczby życia, to jeden z najbardziej zaskakujących wątków. Ropuch właśnie popadł w taką obsesje.

Obsesyjna analiza liczby życia, to jeden z najbardziej zaskakujących wątków. Ropuch właśnie popadł w taką obsesje.

Kontynuacja niesamowitych przygód i zmagań z trudami więziennego życia głównego bohatera.

Kontynuacja niesamowitych przygód i zmagań z trudami więziennego życia głównego bohatera.

Super

Super

W tym tomie poznajemy slang więzienny, który do złudzenia przypomina ten młodzieżowy. Czyli nasza droga młodzież czerpała inspirację w tych kręgach. Nie słabnący mój entuzjazm do tej serii podsycają kolejne oblicza Ropucha i jego kamratów z paki. Bez wahania sięgam po kolejny tom serii by dotrzeć do mi znanych czasów.

W tym tomie poznajemy slang więzienny, który do złudzenia przypomina ten młodzieżowy. Czyli nasza droga młodzież czerpała inspirację w tych kręgach. Nie słabnący mój entuzjazm do tej serii podsycają kolejne oblicza Ropucha i jego kamratów z paki. Bez wahania sięgam po kolejny tom serii by dotrzeć do mi znanych czasów.