Powieści Paulo Coehlo można traktować ambiwalentnie. Nie raz słyszałam niepochlebne wypowiedzi dotyczące nużącego, przepełnionego aluzjami i pozornie głębokimi metaforami języka literackiego Brazylijczyka, czemu, de facto, ciężko jest zaprzeczyć. Wbrew pozorom "Jedenaście minut" czyta się szybko i bezboleśnie. Mimo iż, niektóre wypowiedzi i sytuacje rzeczywiście mogą podchodzić pod, delikatnie mówiąc, naciągane, nie wpływa to na odbiór i generalną tematykę powieści. Również pomimo usilnych prób skomplikowania fabuły przez autora jest ona dość prosta - przedstawia wycinek z życia zagubionej kobiety, która stara się odnaleźć sens w niecodziennej sytuacji, w jakiej przyszło jej się znaleźć. Szczęśliwe zakończenie sprawia, że lektura jest przystępna i w miarę przyjemna.

Na pewno nie jest to literatura najwyższych lotów, choć odnoszę wrażenie, że Coehlo za wszelką cenę, aczkolwiek nieudolnie, stara się, aby tak właśnie było. Do stworzenia arcydzieła jeszcze dużo mu brakuje. Niemniej jednak po książkę warto sięgnąć przy pierwszym spotkaniu z autorem. Polecam.

Powieści Paulo Coehlo można traktować ambiwalentnie. Nie raz słyszałam niepochlebne wypowiedzi dotyczące nużącego, przepełnionego aluzjami i pozornie głębokimi metaforami języka literackiego Brazylijczyka, czemu, de facto, ciężko jest zaprzeczyć. Wbrew pozorom "Jedenaście minut" czyta się szybko i bezboleśnie. Mimo iż, niektóre wypowiedzi i sytuacje rzeczywiście mogą...