Żniwiarz pewnie większości z Was jest znany, ta seria wywołuje dość spory szum, a jej opinie w zdecydowanej większości są pozytywne – i ja się z nimi zgadzam! Moje pierwsze spotkanie z serią Pualiny Hendel było bardzo udane, drugie jeszcze lepsze i z niecierpliwością wyczekiwałam trzeciego. Jak „Trzynasty księżyc” wypadł na tle dwóch wcześniejszych części?

Przede wszystkim, ta seria jest tak skonstruowana, że koniecznie trzeba czytać wszystkie tomy po kolei, bo są one ściśle ze sobą powiązane – ja trzeci czytałam kilka miesięcy po drugim, więc zdążyłam co nieco zapomnieć i na początku miałam delikatne trudności w ogarnięciu fabuły, bo zwyczajnie kilka rzeczy uleciało mi z głowy. Jednak im dalej w las, tym więcej mi się przypominało, więc i czytało się coraz lepiej. Ogólnie akcja jest od samego początku i, kurcze, jak to wciąga! Serio, strony leciały mi przez palce, „przeczytam kilka stron” bum! Już kilkadziesiąt. Paulina tak dobrze potrafi operować językiem, kreować fabułę i budować napięcie, że czyta się z jedną wielką ciekawością, podekscytowaniem i delikatnym lękiem, co będzie dalej. Mimo tego wszystkiego, w połowie pojawił się kryzys i trochę gorzej mi szło, akcja nieco zwolniła na moment, więc nie wiem, czy to dlatego, czy to mój „zwyczaj”, bo ostatnio przy wielu książkach tak mam, że w połowie mam chwilową blokadę z lekturą. Tutaj też to wystąpiło, ale przebrnęłam kawałek i powoli zaczęło wracać do normy, aż na powrót wciągnęło mnie bez reszty... Szczególnie zakończenie! Co tu się działo! A! I jakby ktoś wcześniej mi powiedział, że w trzecim tomie polubię pewną osobę, to bym go chyba wyśmiała... a tu proszę! Także ja od razu zdradzę, że na czwartą część, na „Drogę dusz” wyczekuję szczególnie niecierpliwie, bo kurcze no! Ja muszę, po prostu MUSZĘ wiedzieć co dalej!

Jeśli chodzi o samych bohaterów... to co tu dużo mówić, większość to ci sami, których znamy już z poprzednich tomów – Magda, Feliks, Mateusz, bliźniacy, Pierwszy. Tak, tak dobrze czytacie – Pierwszy. Tutaj autorka zdecydowała się nieco rozwinąć jego wątek i przybliżyć nam jego postać, nie jest już tylko tym czarnym charakterem przewijającym się gdzieś w tle. Bardzo, ale to bardzo mi się spodobało to posunięcie i zdradzę tylko tyle, że to jest tak złożony bohater, że kompletnie nie mam pojęcia co o nim myśleć! Moim skromnym zdaniem, jest on jednym z ciekawszych wątków w „Trzynastym księżycu”. Nie wiem, czy ten obraz, który sobie zbudowałam podczas „Pustej nocy” i „Czerwonego słońca” jest w końcu prawdziwy, czy fałszywy... Ale sza! Nic więcej nie powiem! ;) Co więcej... humor! W tej części jest jeszcze więcej humoru, pojawią się docinki dwójki pewnych bohaterów i kurcze, jak to się fajnie czytało! [...]
Ciąg dalszy na blogu - http://zabookowanyswiatpauli.blogspot.com/2018/09/trzynasty-ksiezyc-paulina-hendel.html

Żniwiarz pewnie większości z Was jest znany, ta seria wywołuje dość spory szum, a jej opinie w zdecydowanej większości są pozytywne – i ja się z nimi zgadzam! Moje pierwsze spotkanie z serią Pualiny Hendel było bardzo udane, drugie jeszcze lepsze i z niecierpliwością wyczekiwałam trzeciego. Jak „Trzynasty księżyc” wypadł na tle dwóch wcześniejszych części?

Przede...