Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Społeczeństwo wkłada nas w pewne formy i robi wszystko, żebyśmy z nich nie wyszli.

Ktoś inny czaiłby się w cieniu, aż mógłby wbić mi nóż w plecy. Ty oczywiście też wbiłabyś mi nóż w plecy, gdybyś miała okazję, ale przynajmniej otwarcie się do tego przyznajesz.

Cudnie - pomyślał Waldemar. Alkoholik, schizofrenik i kibol na tropie demona... Brzmi jak początek kiepskiego dowcipu.

- Wiesz, jakim dobrym aktorem jest Pierwszy.
- Zrobiłby karierę w Hollywood - powiedział ironicznie żniwiarz.

-Powiedz mi, jesteś prawo czy leworęczny?
-Pra....Po cholerę ci to?
-Chcę wiedzieć, której ręki nie będziesz potrzebował i którą mogę złamać.

- Pewnie nie nie widział - stwierdziła (...) Magda. - A nawet jeśli, to co powiedziałby policji? Że ciągnęliśmy na łańcuchu jakiś szatański pomiot? Zwykły człowiek dwa razy zastanowi się, zanim zgłosi coś takiego. A za trzecim razem uzna, że na pewno mu się przywidziało.

- Wiesz, dwa słoneczka na jednym firmamencie świecić nie mogą.

Poderwała się z ziemi i zerwała z siebie bluzę i koszulkę.
-Kochanie, chyba nie jestem w nastroju- rzucił Pierwszy.

Myślałam, że ty nie przejmujesz się ludźmi.

Ona może jest trochę szurnięta, ale wiesz... to rodzina. Jej się nie wybiera i trzeba o nią dbać. A czasem wyciągać z gówna.

Wszystko, co robimy, wraca do nas.

Oparła głowę o jego ramię i patrzyła, jak jeździł palcem po wewnętrznej stronie jej dłoni. Nie poczuła płomienia ogarniającego jej ciało, nie pojawił się żaden ognisty ślad tuż za jego palcami, przesuwającymi się od nadgarstka po przedramię, jej serce nie zatrzepotało niczym ptak w klatce. To nie był tani romans.