4 obcych ludzi znających się z terapii wyjeżdża na wycieczkę. Każdy ma inny cel, jedni chcą się uwolnić jak najszybciej od terapii a inni zabić czas lub przeżyć ostatnia przygodę życia. Jadą jako osobni, zranieni i każdy zamkniety ze swoimi problemami, wracają odmienieni gdzie choć okrutnie to zabrzmi ale każdy dostaje to co chcę.. szczęście
Polecam, daje dużo do myślenia, jest to niezle podsumowanie również swojego życia wiek od 15+

4 obcych ludzi znających się z terapii wyjeżdża na wycieczkę. Każdy ma inny cel, jedni chcą się uwolnić jak najszybciej od terapii a inni zabić czas lub przeżyć ostatnia przygodę życia. Jadą jako osobni, zranieni i każdy zamkniety ze swoimi problemami, wracają odmienieni gdzie choć okrutnie to zabrzmi ale każdy dostaje to co chcę.. szczęście
Polecam, daje dużo do myślenia,...

Piękna książka o nadziei, akceptacji samego siebie, o walce ze samym sobą, o pozostawieniu przeszłości i patrzeniu z optymizmem w przyszłość.
10 * dodaję do Ulubionych

Piękna książka o nadziei, akceptacji samego siebie, o walce ze samym sobą, o pozostawieniu przeszłości i patrzeniu z optymizmem w przyszłość.
10 * dodaję do Ulubionych

Opis nie kusił mnie jakoś szczególnie, głównie dlatego że nie chciałam się smucić i płakać, dlatego długo się do tego zabierałam... (książka zadana w zabawie)

Nie będę ściemniać, przed przeczytaniem zrobiłam sobie niezłego spojlera, więc byłam gotowa na to co miało się wydarzyć, aczkolwiek gdzie przez prawię całą książkę nie dzieje się nic smutnego, to jednak końcówka sprawiła u mnie ściśnięcie w żołądku i powstrzymywanie łez (z marnym skutkiem).

Nadal nie jestem fanką słodko-gorzkich historii ale potrafię docenić i na pewno nie zostanie jedną z tych książek, która pójdzie w zapomniane.

Opis nie kusił mnie jakoś szczególnie, głównie dlatego że nie chciałam się smucić i płakać, dlatego długo się do tego zabierałam... (książka zadana w zabawie)

Nie będę ściemniać, przed przeczytaniem zrobiłam sobie niezłego spojlera, więc byłam gotowa na to co miało się wydarzyć, aczkolwiek gdzie przez prawię całą książkę nie dzieje się nic smutnego, to jednak końcówka...

„Cała prawda o szczęściu” to historia ludzi, którzy zgubili właściwą drogę, ale boją się do tego przyznać. Historia niesamowicie wartościowa. Opisuje problemy z którymi zmaga się wiele osób. Czasem możemy nie zdawać sobie sprawy przez co przechodzi druga osoba. Ludzie potrafią świetnie ukrywać emocje, co na przykładzie bohaterów może stać się destrukcyjne.
Autorka zagłębia się w umysły postaci ukazując nam ich cierpienie, marzenia i przeszłość. Dwójka bohaterów nie potrafi cieszyć się życiem i nie ukrywają swojej niechęci do własnej egzystencji, a także innych ludzi. Natomiast młoda dziewczyna i nastolatek świetnie maskują swoje cierpienie uśmiechem i optymizmem. Chorują na nieuleczalne choroby, jednak starają się żyć w szczęściu.
Cała czwórka zostaje zmuszona pojechać razem w długą podróż po Stanach. Ta wycieczka pozwala im dostrzec prawdę o nich samych. Uczą się życia na nowo, poznając czym jest miłość i przyjaźń.
Sam wątek podróży jest ciekawy, przynajmniej dla mnie bo uwielbiam podróżować. Czytając, odwiedzamy wiele ciekawych miejsc i przyzywamy przygody razem z czwórką podróżników.
Ta pozycja zostanie na długo w mojej pamięci, ponieważ jest prawdziwa, czasem brutalna, ale również piękna. Myślę, że będę wracać do jej fragmentów, gdy sama będę miała gorsze dni, bo przekazuje ona wiele mądrości.

„Cała prawda o szczęściu” to historia ludzi, którzy zgubili właściwą drogę, ale boją się do tego przyznać. Historia niesamowicie wartościowa. Opisuje problemy z którymi zmaga się wiele osób. Czasem możemy nie zdawać sobie sprawy przez co przechodzi druga osoba. Ludzie potrafią świetnie ukrywać emocje, co na przykładzie bohaterów może stać się destrukcyjne.
Autorka zagłębia...

Cztery obce osoby, których nie łączy nic poza tym, że należą do jednej grupy wsparcia, wyjeżdża w podróż. Jeden weteran wojenny, jedna dziewczyna z depresją, jeden chłopak umierający na raka i do tego dziewczyna, która traci wzrok. Każdy z nich ma powód by pogrążyć się w smutku i żalu. Być chamskim i opryskliwym. Jednak nie wszyscy tacy są. Ale czy jeden promyczek słońca, da nadzieję pozostałej trójce? •
Na tę książkę trafiłam przypadkiem w @takczytam.rzeszow . Nigdy wcześniej o niej nie słyszałam, ale opis bardzo mi się spodobał. Do tego książka wydana jest przez filię, więc spodziewałam się przepięknej historii, pełnej emocji. Niestety trochę się zawiodłam. Mimo wszystkich wydarzeń, losów bohaterów nie poruszyła mnie za bardzo to historia. Uśmiechałam się, kiedy trzeba było, czasem nawet się zaśmiałam. Zrobiło mi się kilka razy smutno. To tyle. Historia miała bardzo duży potencjał, jednak autorka, za bardzo skupiła się na przeszłości Christophera, weteran a zarazem narratora książki. Zdecydowanie, za mało dialogów, a za dużo opisów, które momentami robiły się nudne. Bohaterowi byli tak różni. Weteran chamski i opryskliwy, jednak im więcej czasu spędza z grupą, tym bardziej był przyjemny dla otoczenia. A jego uśmiech wywoływał mój uśmiech. Jillian, dziewczyna nadzieja. Sama traciła wzrok, ale chciała innym pokazać piękno świata; uśmiechy i zachody słońca. To co najbardziej mi się podoba w tej książce, to dynamicznie zmieniające się relacje między bohaterami. Wpływ jednego człowiek, na drugiego. Jego postrzegania świata i siebie samego. Najlepsze w tym wszystkim jest to, że gdyby nie grupa wsparcia nigdy by się nie spotkali. Ich życie potoczyło by się zupełnie inaczej. Nie wiem czy było by lepsze, ale na pewno inne. Jednak nadal nie dowiedziałam się jaka jest prawda o szczęściu.

Cztery obce osoby, których nie łączy nic poza tym, że należą do jednej grupy wsparcia, wyjeżdża w podróż. Jeden weteran wojenny, jedna dziewczyna z depresją, jeden chłopak umierający na raka i do tego dziewczyna, która traci wzrok. Każdy z nich ma powód by pogrążyć się w smutku i żalu. Być chamskim i opryskliwym. Jednak nie wszyscy tacy są. Ale czy jeden promyczek słońca,...

Książkę zaczęłam czytać miesiąc temu, jednak co kilka rozdziałów odkładałam ją i sięgałam po coś innego. Mimo wszelkich wartości jakie płyną z opowiedzianej historii, mimo tematu jaki porusza i mimo optymizmu, którym powinna zarażać, ja kompletnie się w niej nie odnalazłam. A szkoda, bo potencjał ta powieść ma ogromny, jednak mnie początek na tyle znudził, że nie byłam w stanie się w nią wczuć. Nie zżyłam się z bohaterami, choć powinnam czuć wobec nich nieco empatii to w zasadzie było mi wszystko jedno. Raczej szybko o nich zapomnę, przez co mam drobne wyrzuty sumienia, bo mimo wszystko wydaje mi się, że o takich postaciach nie powinno się zapominać.
Historia jaka toczy się w powieści to w zasadzie jedna podróż przez fragment USA, której podejmuje się czwórka nieznanych sobie ludzi obarczonych jakimiś problemami czy ciężarami. Jillian powoli traci wzrok, Connor umiera na raka, Barb zmaga się z traumatyczną przeszłością a Christopher został okaleczony wskutek wybuchu podczas wojny. Los nie był łaskawy dla żadnego z nich, ale wspólna podróż, podczas której skreślają rzeczy do zrobienia przed śmiercią, ma pomóc im odkryć całą prawdę o szczęściu. Czy się to uda?
Jak już wspomniałam, książka mnie ani nie porwała, ani nie zachwyciła, choć czytałam nudniejsze tytuły. Nie chcę oceniać jej zbyt surowo, bo mimo wszystko historia sama w sobie nie jest zła, jest pełna dobra, przyjaźni, ciepła i szczęścia, jednak mnie nie przekonał styl autorki, który zaważył na moim odbiorze całej powieści i sprawił, że czułam się po prostu znudzona.

Książkę zaczęłam czytać miesiąc temu, jednak co kilka rozdziałów odkładałam ją i sięgałam po coś innego. Mimo wszelkich wartości jakie płyną z opowiedzianej historii, mimo tematu jaki porusza i mimo optymizmu, którym powinna zarażać, ja kompletnie się w niej nie odnalazłam. A szkoda, bo potencjał ta powieść ma ogromny, jednak mnie początek na tyle znudził, że nie byłam w...

Christopher - były żołnierz piechoty morskiej . Zły, zgorzkniały po amputacji nogi.
Jillian - wieczna optymistka, tracąca wzrok.
Connor - 17-letni chłopak umierający na raka.
Barb - trzykrotna niedoszła samobójczyni.
Cztery osoby, które nie mają ze sobą nic wspólnego, łączy ich jedynie cel podróży.

Christopher Barlow cudem uniknął śmierci. Jedyne uczucia jakie w nim siedzą to nienawiść. Do wszystkiego i wszystkich. Gdy przymusowo trafia na spotkania grupy wsparcia dla osób równie nieszczęśliwych jak on, zaczyna przyglądać się swojemu życiu.
Czy czworo młodych, nieszczęśliwych ludzi będzie w stanie pomóc sobie nawzajem? Czy mogą się czegokolwiek od siebie nauczyć? Czy serce Christophera otworzy się ponownie na miłość?
Gdy wyrusza z nimi w podróż, uzyska odpowiedzi na swoje pytania. Po drodze spotka ich przygoda, strach, a także miłość i ból. Podczas podróży dowiedzą się, jak wygląda cała prawda o szczęściu...

„Cała prawda o szczęściu” nie przypomina zabawnych, romantycznych historii, które ma na swoim koncie autorka. To emocjonalna podróż, ukazująca trudne problemy współczesnego świata - samobójstwo, wykorzystywanie seksualne, raka, a także urazy psychiczne jak i fizyczne, wywołane wojną. Książka pochłonęła mnie całkowicie, było w niej kilka, jak nie kilkanaście zabawnych momentów.
Autorka pokazuje czytelnikowi, że bez względu na to, jak trudne może być czyjeś życie, na świecie są osoby, które mają dużo poważniejsze problemy. Jednocześnie uświadamia, ze chociaż nasze problemy nie są w stanie równać się z problemami innych ludzi, wciąż są dla nas trudne i nie powinnismy ich lekceważyć.
Pokazuje, że nie wszyscy ludzie żyją w otoczeniu tęcz i jednorożców. Ludzie mogą wydawać nam się pewni siebie, odważni czy optymistyczni, a w głębi duszy są przerażeni i się boją.

Ta książka prawdopodobnie nie będzie dla wszystkich lekką powieścią, którą można czytać przy filiżance herbaty. Jeśli nie lubicie powieści dotyczących śmierci, samobójstw i innych tematów tabu, nie sięgajcie po nią. Opisane wzloty i upadki bohaterów mogą sprawić, ze poczujecie się wyjątkowo przygnębieni.

Podsumowując - wiele trudnych prawd na każdej stronie.
Na koniec pocieszamy się wiedząc, że słońce będzie zawsze, aby oświetlać nam nawet najciemniejsze dni.

Christopher - były żołnierz piechoty morskiej . Zły, zgorzkniały po amputacji nogi.
Jillian - wieczna optymistka, tracąca wzrok.
Connor - 17-letni chłopak umierający na raka.
Barb - trzykrotna niedoszła samobójczyni.
Cztery osoby, które nie mają ze sobą nic wspólnego, łączy ich jedynie cel podróży.

Christopher Barlow cudem uniknął śmierci. Jedyne uczucia jakie w nim...

Przewidywalne, proste, małostkowe. Dla młodego czytelnika, albo dla kogoś kto lubi takie opowiastki może być wspaniałą powieścią. Ja się zmęczyłam, główna postać i narrator tak mnie zirytował, że czytając czułam się jak nauczycielka rozwydrzonych gimnazjalistów.

Przewidywalne, proste, małostkowe. Dla młodego czytelnika, albo dla kogoś kto lubi takie opowiastki może być wspaniałą powieścią. Ja się zmęczyłam, główna postać i narrator tak mnie zirytował, że czytając czułam się jak nauczycielka rozwydrzonych gimnazjalistów.

[i]Cała prawda o szczęściu[/i] to niełatwa książka.Nie porusza łatwych tematów,które można zbyć wzruszeniem ramion,czy krótką odzywką.Wspólna podróż czwórki ludzi staje sie dla nich prawdziwą wyprawą,która pozwoli im na zrozumienie siebie i innych ,zaakceptowania własnych słabości i ograniczeń a może nawet na odpowiedzenie sobie czym dla każdego z nich jest szczęście.Panna Seksowne Oczko,Gotka czy Martwy Chłopiec stana się dla Christophera prawdziwymi ludźmi z krwi i kości.Jillian,Connor i Barb stana się dla niego nie tylk przygodnymi znajomymi z terapii,ale ludźmi,na których zwaliło się mnóstwo nieszczęść.Nie z ich winy,nie z wyboru,tak po prostu się stało...To co czeka ich w przyszłości też nie zawsze będzie ich własnym wyborem.Śmiertelna choroba nie staje sie dla Connora więzieniem.Wbrew własnym ograniczeniom chce się cieszyć tym,co jeszcze może g spotkać,skreśla kolejne punkty z listy rzeczy,któe chce poznać przed śmiercią.Przygnębiające?Nie dla mnie,wydaje mi się że mimo wszystko w tym tkwił jakiś optymizm,ta chęć poznania wbrew wszystkiemu ,posmakowania życia,które przecież jeszcze trwa.Chris dzięki wspólnej podróży pogodził się ze swym kalectwem,nawiązał ponowny kontakt z rodziną,zdobył kobietę,której nie przeszkadzały jego ograniczeniaSama Jillian jest takim promykiem słońca,Pollyanną,która we wszystkim stara się widzieć dobre strony,nawet postępująca choroba nie staje się dla niej wyrokiem.Chce wierzyć,że mimo wszystko czeka ja w życiu sporo dobrego...
Ładny jest romans dwójki bohaterów,ich powolne krążenie wokół siebie,ich dopasowanie,zrozumienie jakie dla siebie mają.Podoba mi się metamorfoza Christophera,który z dupka staje się fajnym człowiekiem,zainteresowanym innymi,który nawet w trudnych chwilach nie opuszcza przyjaciela,tkwiąc przy nim aż do samego końca.
Narracja jest pisana w czasie teraźniejszym,natomiast retrospekcje są w czasie przeszłym.Dzięki temu poznajemy emocje miotające Christopherem,to co go spotkało i co doprowadziło go do poznania ludzi,którzy stai się dla niego ważni.Autorka nie oszczędza bohaterów.Łatwo można sie dowiedzieć co ich spotkało,jednak mimo wszystko ta wiedza nie przytłacza.
Lubię powieści drogi,to jak z każdym przejechanym kilomertem odsłaniaja się przed nami nowe choryzonty.Tak jak z bohaterami,którzy z każdym przejechanym kilometrem odsłaniają się przed współtowarzyszami podróży,obnażając prawdę o tym co ich spotkało i szukając sposobu na radzenie sobie z zaistniałymi problemami.To nie tak,że każdemu sie udało.Barb ucieka w autodestrukcję,Connor próbuje przezyc co tylko może zanim straci siły,Jillian próbuje zobaczyć jak nawięcej zanim straci wzrok,a Chris?On chce przetrwać.i zaakceptować to co go spotkało.Bo właśnie ta akceptacja okazuje się być receptą na szczęście.

[i]Cała prawda o szczęściu[/i] to niełatwa książka.Nie porusza łatwych tematów,które można zbyć wzruszeniem ramion,czy krótką odzywką.Wspólna podróż czwórki ludzi staje sie dla nich prawdziwą wyprawą,która pozwoli im na zrozumienie siebie i innych ,zaakceptowania własnych słabości i ograniczeń a może nawet na odpowiedzenie sobie czym dla każdego z nich jest szczęście.Panna...

Bardzo mi się podobała. Polecam.

Bardzo mi się podobała. Polecam.