Są takie książki, za które nie sposób się zabrać, bo niby są na półce, ale zawsze jest coś: lepszego, łatwiejszego, szybszego, dynamiczniejszego. Jednak do Smoleńskiego zawsze wracam, bo potrafi mnie wkurzyć, tak zwyczajnie "podrapać" i popsuć dobre samopoczucie. Nie wiem czy się zgadzam z tezą, że Akcja Wisła była ludobójstwem, czy delikatniej- nosiła znamiona ludobójstwa, jednak wiem, że ludzie decydując się na zmianę zamieszkania i tak wracają- na dłużej, na krócej, na zawsze. Najtrudniej rozstać się z przodkami, mogiłami, rodzinnym domem i wyidealizowanymi wspomnieniami. Przesiedleńcom, wcześniej nazywanych najłagodniej banderowskimi mordercami, zabrano to wszystko, a nawet i więcej, bo odebrano im godność.
Nie sposób oceniać wojenne warunki, brak szacunku do życia, a nade wszystko chęć przeżycia za wszelką cenę, jednak to jaki los zgotowaliśmy (tak, my- Polacy) Ukraińcom i Łemkom urąga wszelkim standardom. Żeby już zupełnie popsuć dobre samopoczucie "zwycięzców, którzy napisali historię" polecam (jak zawsze) "1945" Grzebałkowskiej, "Polskie obozy koncentracyjne" Łuszczyny i "Pochówek dla rezuna" Smoleńskiego. I mam takie małe marzenie, niech autor zabierze się za odbrązowienie żołnierzy wyklętych, bo jest za co ich wyklinać.

Są takie książki, za które nie sposób się zabrać, bo niby są na półce, ale zawsze jest coś: lepszego, łatwiejszego, szybszego, dynamiczniejszego. Jednak do Smoleńskiego zawsze wracam, bo potrafi mnie wkurzyć, tak zwyczajnie "podrapać" i popsuć dobre samopoczucie. Nie wiem czy się zgadzam z tezą, że Akcja Wisła była ludobójstwem, czy delikatniej- nosiła znamiona ludobójstwa,...