#VeronicaRoth #spętaniprzeznaczeniem #najlepszaksiążkaveronikiroth

Historia Akosa i Cyry, jest na tyle skomplikowana, że nie da się jej przedstawić w kilku prostych zdaniach. W pierwszej części pt.: “Naznaczeni Śmiercią” poznajemy oboje bohaterów, ich charakter i emocje rządzące nimi. Jednak w czasie gdy w pierwsza część zachwyca, druga robi się dosyć irytująca. Cyra nie jest już tą dziewczyną, która stara się nie być najgorszym człowiekiem na ziemi, a Akos… Cóż, od niego nie powinniśmy za wiele wymagać, prawda? Przecież to jego los nim rządzi i gdyby nie to, nigdy nie zostałby tym, kim teraz jest. Tak przynajmniej sobie wmawia.

Nawet kiedy Cyra wprost go pyta, czy gdyby nie los byłby z nią, on nie potrafi na to odpowiedzieć. Albo nie jest pewny swojego uczucia do niej, albo naprawdę wierzy, że gdyby nie przeznaczenie, nigdy nie musiał by z nią być. Powiedziałabym nawet, że trochę mnie w tym momencie wkurzył, ale w sumie rozumiem go. Ma gościu trochę racji. Albo raczej miał, bo wszystko diametralnie się zmienia gdzieś w połowie powieści, ale o tym też musicie przekonać się sami. Nie chcę spojlerować.

Więc ci, którzy spodziewali się tu wielkiej miłosnej historii z domieszką prawdziwej walki między światami, będą ociupinkę rozczarowani. Owszem, znajdzie się kilka ataków, ale nie będą aż tak fascynujące. Tylko w jednej scenie, tej kulminacyjnej, będą mogli znaleźć coś dla siebie. Ale najpierw będą musieli przetrwać prawie pięćset stron… Czy warto? Nie wiem. Oceńcie sami. W końcu dla każdego co innego przypada do gustu, prawda?

Autorka w swojej powieści zastosowała kilka rozwiązań, które mi nie bardzo odpowiadały, ale to nie ja tworzyłam tę historię, więc w sumie co mogę wiedzieć o tym, jak prowadzi się jej fabułę.

Przede wszystkim mieszanie narracji. O ile opowieść Cyry i Cisi była prowadzona w pierwszej osobie, tak rozdziały poświęcone Akosowi były napisane w trzeciej. To dezorientuje. Czytelnik chciałby, tak jak w przypadku reszty bohaterów, móc wniknąć w umysł Akosa, ale nie może. Dlaczego? Bo takie było życzenie autorki.

Podobnie, a jednocześnie całkiem inaczej było z rozdziałami napisanymi z perspektywy Eijeha. Co prawda, były one pisane w pierwszej osobie, lecz w dezorientację wprowadzała liczba mnoga. Zupełnie jakby był on dwoma osobami. Choć może rzeczywiście tak było, wszak jego wspomnienia mieszały się z tymi od Ryzeka. Ale przez to nigdy do końca nie było wiadomo, którym z nich w danej chwili jest - czy może obojgiem naraz.

Jednak to, że jego rozdziały były pisane w czasie teraźniejszym jest bardziej zrozumiałe. W końcu Eijeh był wyrocznią więc opisując, co widzi, nie mógłby mówić w czasie przeszłym.

Jak oceniam całą historię? Jest czasem dezorientująca, niektóre fragmenty nie są do końca zrozumiałe, miejscami trochę męczy, ale jest też zaskakująca. Można powiedzieć, że to kawał dobrej roboty, ale to by było lekkie niedopowiedzenie. Autorka fenomenalnie stworzyła własny świat i naprawdę jest on jednym z najciekawszych, o jakich czytałam. I rządzi się swoimi prawami, ma własną kulturę, tradycję. Nie łatwo jest powołać do życia takie cudo. Jednak historia, która dzieje się w tym świecie, nie jest aż tak fascynująca, a mimo to jestem pewna, że większości się spodoba. Ja sama kiedyś z pewnością sięgnę po nią drugi raz.

#VeronicaRoth #spętaniprzeznaczeniem #najlepszaksiążkaveronikiroth

Historia Akosa i Cyry, jest na tyle skomplikowana, że nie da się jej przedstawić w kilku prostych zdaniach. W pierwszej części pt.: “Naznaczeni Śmiercią” poznajemy oboje bohaterów, ich charakter i emocje rządzące nimi. Jednak w czasie gdy w pierwsza część zachwyca, druga robi się dosyć irytująca. Cyra nie...