Obiecałam sobie, że na moim blogu nie będzie negatywnej recenzji. Nie chciała zniechęcać do czytania, jednak trudno być obojętnym, jak widzi się takie dzieło. Co gorsza, POLSKIE dzieło.

Dostałam możliwość zrecenzowania „ Króla Kier” autorstwa Aleksandry Polak i to był chyba błąd. Błędem była chęć przeczytania tego i wydanie tej książki. Czyli można powiedzieć, wszystko. Zacznijmy jednak od początku.

Okładka. To pierwsze, co rzuca nam się w oczy. Nie jest zła. Mogłabym spokojnie rzec, że nawet ciekawa, bez tych 'klejnotów' w lewym górnym rogu i tej maski byłaby wręcz piękna. To co już wcześniej napisałam [przy recenzji Kronik Jaaru ] nie lubię, jak na siłę upodabnia się jedno dzieło do drugiego — po co? To robi tylko niepotrzebną selekcję wśród czytelników.

Zacznijmy o tym, o czym jest książka. Alicja ma osiemnaście lat. Ostatni rok liceum i studniówka. To najważniejszy dzień dla młodej dziewczyny. W pewnych okolicznościach poznaje tajemniczego Hadriana, który okazuje się cyrkowcem. Skrywa on jednak pewną tajemnicę. Kim jest Hadrian? Czym tak naprawdę jest grupa cyrkowa Circs Lumos i czym się zajmuję?

Bohaterowie. Nic mnie tak bardzo nie wkurzyło, jak właśnie ci bohaterowie. Ich inteligencja, sposób życia i dialogi są tak beznadziejne, że bardziej się już nie da. Wyobraźcie sobie, że osiemnastoletni ludzie, którzy za chwilę będą zdawać maturę, mogą założyć legalnie rodzinę i żyć na swój rachunek.. nie wiedzą, że Indianie NIE żyją w Indiach. Jakie było to zdziwienie, kiedy koleżanka Alicji dowiedziała się o tym. Toż to wiedza tajemna! Wróćmy jednak do Alicji. Ja podziwiam ją, za jej wykreowany charakter. Każda normalna osoba, która została zdradzona na ICH oczach, rozstaje się z partnerem. Nie nasza Alicja. Jej wystarczy bukiet marnych róż i sztuczny uśmiech.

Chciałabym powiedzieć, że Hadrian jest świetnym gościem. Jednak nie potrafię tak kłamać. Fakt, nie jest tak zły, jak główna bohaterka, jednak został przedstawiony niczym Edward ze „Zmierzchu” - chodzący ideał, bez wad. Przepraszam bardzo, ale ile można czytać o takich chłopcach? Czemu nie można być oryginalnym i stworzyć mężczyznę normalnego — mającego zalety i wady? Tutaj został wręcz ukazany Bóg Apollo. O innych bohaterach wolę się już nawet nie wypowiadać.

Świat wykreowany przez Aleksandrę Polak niczym, za bardzo się nie różni, od tego, w którym żyjemy. Akcja dzieje się w Gdańsku. Ilość opisów miejsc — prawie zerowa. Można by przenieść bohaterów do innego miasta nad morzem. Jeżeli chodzi o cyrk — czyli główny punkt odniesienia książki — jest tu tyle, co kot napłakał. Oczekiwałam niesamowitych opisów cyrku, magicznych wydarzeń.. Chyba za bardzo wierzyłam w to dzieło.

Wreszcie dochodzimy do sedna. Wreszcie to książka fantasy. Więc gdzie ona jest? Nie ma jej od początku książki, raczej wkracza w świat Alicji bardzo małymi kroczkami. Dopiero na 4/5 książce magia jest bardziej widoczna. Nie byłaby to wada, gdyby wątek obyczajowy miał sens i poziom. Tutaj tego zabrakło, dlatego czułam się, jakbym czytała płytką obyczajówkę dla młodzieży.

Sam pomysł na dzieło jest genialne! Połączyć cyrk z magią, tajemnicami, miłością pomiędzy dwoma młodymi ludźmi. Jednak wykonanie jest po prostu byle jakie. Przykro mi patrzeć, że wątek miłosny — opisany w sposób tragiczny — został postawiony na pierwszym planie a cyrk i cała magia z nią związana — po prostu zapomniana. Jednak słyszałam, że pod koniec książki, dużo się dzieje, że warto doczytać do końca. Jak dla mnie, im dalej zagłębiałam się w dzieło, tym bardziej żałowałam, że wzięłam ją w swoje ręce. Miała być świetna akcja, niesamowite zakończenie, super walka a wyszło, jakby dzieci z podstawówki się bili.

Niestety, NIE polecam tej książki. Nie robię to z czystej złośliwości, czy z zazdrości. Po prostu chcę zaoszczędzić Wam czasu i cierpienia. Jest tyle lepszych książek, które można przeczytać w tym czasie.. Także, jestem całkowicie na NIE. Jednak, jeżeli zapytacie mnie, dlaczego dałam aż 2 na 10 punktów, to już wyjaśniam. Dwa punkty za okładkę i pomysł.

Obiecałam sobie, że na moim blogu nie będzie negatywnej recenzji. Nie chciała zniechęcać do czytania, jednak trudno być obojętnym, jak widzi się takie dzieło. Co gorsza, POLSKIE dzieło.

Dostałam możliwość zrecenzowania „ Króla Kier” autorstwa Aleksandry Polak i to był chyba błąd. Błędem była chęć przeczytania tego i wydanie tej książki. Czyli można powiedzieć, wszystko....