Książka bardzo mocno mnie rozczarowała, a szkoda bo do jej przeczytania zabierał się już od kilku lat.
Nie jestem ogromną fanką łączenia świata realnego i realizmu magicznego, a z nim tutaj mamy do czynienia w dość dużej mierze, niestety. Pierwsze 100 stron wydaje się być z kompletnie innej książki. Poznajemy Alicję, która jest niczym nie wyróżniającą się licealistką z zwykłym życiem. Magia pojawia się dopiero od połowy i to dla tej książki chyba był gwóźdź do trumny. Gdyby autorka odpuściła sobie magię i postawiła na zwykły romans to może historia byłaby lepsza, ale niestety tak się nie stało.
Alicja zachowuje się jakby przeżywała swoją pierwszą miłość, brakuje jej zdrowego podejścia do tego związku. Jako czytelnicy późno dosyć dowiadujemy się o co chodzi z tą całą magią. Dochodzimy do sceny kulminacyjnej, w której główna bohaterka nagle, nie wiadomo skąd zaczyna posiadać jakąś moc. Oczywiście fabuła się komplikuje ale widać, że jest to naciągane do granic możliwości, tylko po to aby czytelnik wyczekiwał na kontynuację.
Najchętniej nigdy nie wróciłabym już do tej serii, ale niestety 2 pozostałe tomy skutecznie mi to uniemożliwiają. Chcąc nie chcąc nie skreślam jeszcze serii, być może w kolejnych częściach będzie lepiej - w końcu tam główną rolę być może odegra już magia.

Książka bardzo mocno mnie rozczarowała, a szkoda bo do jej przeczytania zabierał się już od kilku lat.
Nie jestem ogromną fanką łączenia świata realnego i realizmu magicznego, a z nim tutaj mamy do czynienia w dość dużej mierze, niestety. Pierwsze 100 stron wydaje się być z kompletnie innej książki. Poznajemy Alicję, która jest niczym nie wyróżniającą się licealistką z...

Wymiękłam po 10 rozdziale, w książce nic się nie dzieje, kiepsko sklejona młodzieżówka, z bardzo oklepanymi schematami i bohaterami. Jeśli między Alicją a Hadrianem ma być wielka miłośc, to pierwsze rozdziały nic nie zapowiadają, raczej z życia wzięte spotkanie dwójki młodych ludzi i gadanie o niczym. Do fantasy nie doszłam. Dziwię się tylko, że IV strona to wydała i to w takiej postaci.

Wymiękłam po 10 rozdziale, w książce nic się nie dzieje, kiepsko sklejona młodzieżówka, z bardzo oklepanymi schematami i bohaterami. Jeśli między Alicją a Hadrianem ma być wielka miłośc, to pierwsze rozdziały nic nie zapowiadają, raczej z życia wzięte spotkanie dwójki młodych ludzi i gadanie o niczym. Do fantasy nie doszłam. Dziwię się tylko, że IV strona to wydała i to w...

Do przeczytania książki zachęciła mnie wzmianka o Supernatural, który jest moim ulubionym serialem, cóż jedyne co łączy te dwie rzeczy to demony 🤷🏻‍♀️ Dialogi są średnie, bohaterowie też nie do końca dopracowani, ale gdyby przymknąć oko na te dwie rzeczy to sam pomysł i cały magiczny świat jest dobry. Autorka ma lekki styl więc czyta się dobrze ale akcja książki bardzo długo się rozkręca więc na coś "magicznego" trzeba trochę poczekać 😊

Do przeczytania książki zachęciła mnie wzmianka o Supernatural, który jest moim ulubionym serialem, cóż jedyne co łączy te dwie rzeczy to demony 🤷🏻‍♀️ Dialogi są średnie, bohaterowie też nie do końca dopracowani, ale gdyby przymknąć oko na te dwie rzeczy to sam pomysł i cały magiczny świat jest dobry. Autorka ma lekki styl więc czyta się dobrze ale akcja książki bardzo...

Moja pierwsza książka tej autorki.

Odkąd przeczytałam "Harry'ego Pottera" to wzrosła u mnie chęć czytania książek z magicznymi wątkami. A jako, że czytam naprawdę rzadko polskie książki to wzięłam się za te.

Alicja jest typową nastolatką, która nie wyróżnia się niczym specjalnym. Jest w ostatniej klasie i będzie zdawać maturę. Ma chłopaka Maksa i jest z nim szczęśliwa.

Niestety wszystko się zmienia, kiedy poznaje Hadriana. Chłopak ten jest tajemniczy i niewiele o sobie mówi. W między czasie jej związek z Maksem się rozpada.

Alicja wkracza do świata Hadriana i wie, że już nic nie będzie takie samo jak przedtem. Nad Hadrianem wisi przepowiednia, złe moce czekają na odpowiedni moment, żeby zaatakować...

Książkę czyta się szybko i to jest plusem. Na początku mamy wprowadzenie i to dość długie, ale naprawdę warto się pomęczyć te sto stron, bo potem sporo się dzieje. Mnie bardzo się podobało i dziwi mnie, że nie jest to tak dobrze rozreklamowana książka. A szkoda bo jak na polską książkę to jest całkiem niezła.

Polecam!

Moja pierwsza książka tej autorki.

Odkąd przeczytałam "Harry'ego Pottera" to wzrosła u mnie chęć czytania książek z magicznymi wątkami. A jako, że czytam naprawdę rzadko polskie książki to wzięłam się za te.

Alicja jest typową nastolatką, która nie wyróżnia się niczym specjalnym. Jest w ostatniej klasie i będzie zdawać maturę. Ma chłopaka Maksa i jest z nim szczęśliwa....

Okładka nieco lepsza niż sama książka, aczkolwiek nadal jest to przyjemna opowieść YA w (dobrym tego słowa znaczeniu) amerykańskim stylu.

Okładka nieco lepsza niż sama książka, aczkolwiek nadal jest to przyjemna opowieść YA w (dobrym tego słowa znaczeniu) amerykańskim stylu.

Przeczytałam 67/252 strony na czytniku z legimi. Wiecej nie dam rady.

Przeczytałam 67/252 strony na czytniku z legimi. Wiecej nie dam rady.

Czy kupiliście kiedyś książkę dla samej okładki? Spodobała się wam jakaś okładka i niewiele myśląc i nie czytając opinii włożyliście książkę do koszyka i dumni pomaszerowaliście do kasy? Jeśli sama zadałabym sobie takie pytanie to moja odpowiedź byłaby prosta: Tak i to nie raz. Raz na przykład przyszłam z całą trylogią, która strasznie mnie ciekawiła właśnie dzięki okładce. Mowa tu o cyklu Circus Lumos Aleksandry Polak. Książki postawiłam na półce i szybko o nich zapomniałam, lecz w końcu porządnie się kopnęłam i zabrałam się za czytanie książek, które leżą latami na półce, nie czytane i zapomniane. Dopiero wtedy rzuciłam okiem na recenzje pierwszego tomu tego cyklu “Króla Kier” i byłam w szoku, ogólnie rzecz ujmując cały cykl wypadał dość słabo, co zamiast mnie zmotywować to mnie zniechęciło. Koniec końców zdecydowałam się sama przekonać, czy cykl jest dobry czy zły, w końcu to debiutancka powieść autorki i muszę wam się przyznać, że bardzo mi się spodobała książka. Mimo oklepanego romansu i odrobinę głupiutkiej głównej bohaterki to bawiłam się dobrze i z pewnością sięgnę po kolejny tom.



“Słyszałaś kiedyś powiedzenie, że w oczach tych, którzy wierzą w magię, gwiazdy świecą mocniej?”



Przed Alicją matura i studniówka, dwa wydarzenia, na które czeka z niecierpliwością. Jej życie wydaje się poukładane, cudowny chłopak u jej boku, przyjaciółka, która jest oddana i wspiera ją na każdym kroku, lecz w jednej chwili można stracić wszystko. Chłopak okazał się oszustem i zdrajcą, jednak przyjaciółka stara się pozostać w swojej roli jak najlepiej i zaprasza Alicję na wystawę magicznego i fascynującego Circus Lumos. Tam poznaje obłędnie przystojnego Hadriana, który zawirował jej w głowie, dzięki czemu główna bohaterka szybko otrząsa się ze zdrady byłego już chłopaka. Spotkanie Hadriana to dopiero początek magicznych przygód Alicji, która dowiaduje się, że gdy zabraknie światła, ciemność rządzi się swoimi prawami, a prawa te stawiają demony.



“Jednak życie, gdyby miało wyskoczyć ze swojej nieuchwytności i przybrać jakiś kształt, byłoby lisem. Przebiegłym, chytrym, żonglującym ironią.”



Nie mogę powiedzieć, że jest to wybitne dzieło, prawdą jest fakt, że książek o podobnej tematyce jest sporo, a swego czasu królowały one na rynku wydawniczym. “Król Kier” to prawdziwy romans paranormalny dla młodzieży, czyli gatunek, w którym odnajduję się najlepiej. Nie tylko jako nastolatka zaczytywałam się w książkach z tego gatunku, obecnie będąc już “poważną” dorosłą kobietą uwielbiam sięgnąć po książkę, w której głównym wątkiem jest romans młodej naiwnej dziewczyny z odważną i silną istotą magiczną. Kiedyś to były wampiry, wilkołaki, łowcy demonów, tym razem jest to cyrkowiec, który docelowo powinien się zajmować walką z Ciemnością i demonami.

Akcja w tej książce jest dość wartka, nie nudziłam się przy niej, a wręcz przeciwnie, po zaprzestaniu analizowania i porównywania jej do innych znanych mi książek, historia mnie wciągnęła i wypuściła tak szybko. Pióro autorki jest dość przyjemne, niekiedy zdania wydają mi się zbyt patetyczne, zbyt głębokie jak na książkę młodzieżową, lecz ma to swój urok. Polecam wam ją serdecznie, myślę, że warto wyrobić sobie swoje własne zdanie i nie kierować się tylko opiniami.



“Choć życie bywa ciężkie i okrutne, powinniśmy świętować jego piękno, gdy nadarzy się ku temu okazja.”

Czy kupiliście kiedyś książkę dla samej okładki? Spodobała się wam jakaś okładka i niewiele myśląc i nie czytając opinii włożyliście książkę do koszyka i dumni pomaszerowaliście do kasy? Jeśli sama zadałabym sobie takie pytanie to moja odpowiedź byłaby prosta: Tak i to nie raz. Raz na przykład przyszłam z całą trylogią, która strasznie mnie ciekawiła właśnie dzięki okładce....

no naprawdę słaba książka, dialogi bardzo bardzo ubogie i równie dobrze mogłoby ich nie być bo też nie grzeszą długością. Bardzo mnie bawi wprowadzenie imiona Edward i sama jego postać bo jest kompletnie niepotrzebna. Sama główna bohaterka jest bardzo irytująca i głupia po prostu, możliwe, że jest to specjalnie zrobione ale jednak niektóre jej odpowiedzi są naprawdę nieadekwatne do sytuacji i jej wieku.

no naprawdę słaba książka, dialogi bardzo bardzo ubogie i równie dobrze mogłoby ich nie być bo też nie grzeszą długością. Bardzo mnie bawi wprowadzenie imiona Edward i sama jego postać bo jest kompletnie niepotrzebna. Sama główna bohaterka jest bardzo irytująca i głupia po prostu, możliwe, że jest to specjalnie zrobione ale jednak niektóre jej odpowiedzi są naprawdę...

Przez pierwsze 100 stron nie dzieje się nic związanego z magią. Ja przez te 100 stron miałam wrażenie, że czytam obyczajówkę młodzieżową, a opis mówi mi coś zupełnie innego. W opisie są demony, cyrk i to mnie zaciekawiło, a tu brak. Zastanawiałam się czy ja na pewno czytam Króla Kier, a nie coś innego w jego okładce.

Okazało się, że te 100 stron to taki trochę przydługi wstęp, który mimo wszystko był potrzebny. Miałam swoją wizje zakończenia, która wydawała mi się dosyć prawdopodobna, ale się nie spełniła. Mam ważenie, że „Perłowa Dama” (drugi tom) początek na pewno może zalatywać trochę Królestwem Popiołów częścią 1, czyli pierwszą połową ostatniego tomu Szklanego Tron, który swoją drogą mega polecam i za rzadko o nim mówię, ale wróćmy do „Króla Kier”.

Bohaterowie. Ah. Alicja, czyli nasza główna bohaterka została tak wykreowana, że moim zdaniem sprawdza się w historii fantastycznej, ale równie dobrze mogłaby być dobrą bohaterką młodzieżówki.

Co jest dla mnie też mega na plus to klimat. Ponieważ akcja dzieje się w Gdańsku, dodatkowo zimą więc fajnie. Aleksandra Polak świetnie opisuje miejsca akcji. Na przykład jest taki moment, gdy Alicja spaceruje plażą, ktoś jest cała w śniegu i to jest taj cudownie nakreślona scena, że ja czułam się jakbym sama tam chodziła

Przez pierwsze 100 stron nie dzieje się nic związanego z magią. Ja przez te 100 stron miałam wrażenie, że czytam obyczajówkę młodzieżową, a opis mówi mi coś zupełnie innego. W opisie są demony, cyrk i to mnie zaciekawiło, a tu brak. Zastanawiałam się czy ja na pewno czytam Króla Kier, a nie coś innego w jego okładce.

Okazało się, że te 100 stron to taki trochę przydługi...

Sięgnąłem po tą książkę w bibliotece dlatego, że chciałem przeczytać coś innego niż dotychczas (bo ile można kryminałów, horrorów, itp). Nie kierowałem się żadną konkretną opinią. Było to na zasadzie chybił-trafił.... I w tym przypadku niestety.... chybił :)
Może gdybym był nastolatką to "Król Kier" mógłby mi się spodobać... A że nie jestem... :) Cóż na pewno nie sięgnę po kolejne części..

Sięgnąłem po tą książkę w bibliotece dlatego, że chciałem przeczytać coś innego niż dotychczas (bo ile można kryminałów, horrorów, itp). Nie kierowałem się żadną konkretną opinią. Było to na zasadzie chybił-trafił.... I w tym przypadku niestety.... chybił :)
Może gdybym był nastolatką to "Król Kier" mógłby mi się spodobać... A że nie jestem... :) Cóż na pewno nie sięgnę po...