Arne Dahl to autor, którego poznałem twórczość za sprawą książek o Drużynie A, zajmujących się międzynarodową przestępczością. Najnowsza jego powieść jest tym razem kryminałem z dwójką nowych bohaterów Samem Bergerem i Molly Blom. Sięgając po nią spodziewałem się ciekawego i trzymającej w napięciu historii. Z lekka miałem pewne małe obawy jak autor poradzi sobie z kryminałem, bo dotychczas dostawałem dobre thrillery od niego. Mimo tego nie zawahałem się, gdy nadarzyła się okazja do przeczytania.
Ellen Savinger zaginęła trzy tygodnie temu w niewyjaśnionych okolicznościach. Sam Berger zostaje przydzielony do sprawy i próbuje znaleźć tropy mogące pomóc w znalezieniu porywacza i porwanej. Niestety napotyka na lekceważenie w sztokholmskiej policji, gdzie nikt nie chce wierzyć w jego podejrzenia. Za sprawą tajemniczej Nathalie Freden zostaje wciągnięty w grę i prowadząc prywatne dochodzenie niczego nie może być pewny.
W początkowych rozdziałach zostajemy wrzuceni w sam środek śledztwa, które prowadzi nasz bohater. Śladów praktycznie nie ma i pojawiające się tropy są badane. Skupiając się na procedurach policyjnych, przesłuchaniach i zbieraniu informacji autor nie ułatwia niczego, aby odgadnąć kto za wszystkim stoi i jaką pokręconą grę prowadzi porywacz. Cały czas dorzuca cegiełkę do zagadki lub występują zwroty akcji mające na celu zagmatwanie sprawy. Później następuje twist i dopiero wtedy historia nabiera szybszego tempa. Głównym wątkiem jest prowadzenie prywatnego dochodzenia wraz ze swoją koleżanką po fachu w celu odkrycia prawdy. Szukają powiązań i sekretów nawet z przeszłości mogących ich doprowadzić do sprawcy. Zastanawiające w tym wszystkim było raptowne wpadania na trop przez Bergera, któremu jakby zapalała się lampka w głowie i już wiedział, gdzie pojechać i z kim porozmawiać. Trochę brakowało mi w tym łażenia i zbierania od różnych osób informacji, a za dużo było zbiegów okoliczności. Jednak nie można odmówić autorowi, że potrafił zaciekawić czytającego historią. Nie wiadomo, co stanie się za chwilę lub jakie pojawią się poszlaki. co podobało mi się. Nie brakuje w historii tajemnic z przeszłości jakie wychodzą na światło dzienne i w drugiej części książki retrospekcji dotyczących wydarzeń z przeszłości. Urozmaicają nie tylko opowieść, ale powodują zastanowienie się nad dostępnymi częściami zagadki. Nawet wtedy nie wszystko jest jasne na jakie wygląda. Podejrzanych pojawia się kilku w ciągu czytania, ale tez nie łatwo do końca wytypować kto za tymi porwaniami stoi i jakie ma motywy. Sam miałem ten problem i skłaniałem się do różnych wariantów, które nie zawsze sprawdzały się jeśli chodzi o podejrzenia dotyczące sprawcy. Do tego nagłe twisty jakie stosuje autor nie pomagają wcale.
Głównymi bohaterami są Sam Berger i Molly Blom. Stworzenie duetu rozwiązującego kryminalne zagadki udało się autorowi dobrze, ale nie do końca. Najlepiej wypada Sam Berger mający ciekawą przeszłość i jego postać pod względem psychologicznym została bardzo dobrze nakreślona. Twardy policjant, mający nosa do sprawy i szukający powiązań mogących zaprowadzić go do rozwiązania zagadki. Druga postacią jest Molly Blom, która powiela pewne schematy jakie nieraz dotyczą tej drugiej w duecie. Zabrakło mi w niej tego czegoś, jakieś charyzmy lub pogłębienia postaci, aby dorównywała Samowi. Nie można powiedzieć, że jest nieciekawa, ale trochę jej brakuje względem rysu psychologicznego i nadania jej własnych wyróżniających cech charakteru. Nawet jej zaczepne odzywki, docinki i kłótliwość nie zrobiła na mnie takie wrażenia jak być powinno. Widać tutaj, ze Sam jest główna postacią, a Molly pełni na razie rolę typowej bohaterki w duecie. Występujące postacie drugoplanowe i trzecioplanowe wypadają dobrze, ale brakuje w nich charakterystycznych cech jakie powodują rozróżnienie ich w tłumie i powodujące pogłębienie sylwetek. Wiem przecież, ze potrafi stworzyć wyraziste postacie jakie na przykład spotkałem w książkach o Drużynie A. Tutaj nie znajdziemy takich, ale również nie jest najgorzej jak mogło wydawać się, bo odgrywają swoje role powierzone przez autora w historii i nawet pasują do nich. Same relacje są poprawne, ale brakowało mi nieraz dawki emocji w nich i nawet relacje pomiędzy Samem i Molly takich nie dostarczają wystarczająco jak oczekiwałem. Jeśli chodzi o dialogi też nie są złe, ale emocji również nie było za dużo w nich. Są poprawne, nie przeszkadzają i nie irytują, lecz nie wybijają się jak można było oczekiwać.
Akcję książki poprowadzono raz pomału, a innym razem szybciej w zależności od dziejących się wydarzeń. Cały czas coś dzieje się podczas czytania i dlatego pomimo opisów nudno nie było. Sama historia jest napisana stylem oszczędny, niekiedy zwięzły i nie pozbawiony szczegółów, ale nie do przesady. Nieraz występują pojedyncze zdania, mające na celu zbudować napięcie i większe opisy przybliżające zdarzenia występujące w książce. Nie przeszkadza mi taki sposób pisania jeżeli nie jest przynudzający. W tym przypadku tak się nie stało, ale brakowało mi w nim czasami emocjonujących akcentów mogących wzbudzić emocje podczas czytania, bo relacje z przygód bywały nieraz chłodne. Miało się wrażenie niekiedy, że uczestniczy się w historii, ale jakby obok tego wszystkiego, co działo się i tylko przygody oraz występujące niebezpieczeństwa czyhające na bohaterów w późniejszym czasie powodowały skok zainteresowania. Oprócz tego historia została poprowadzona w sposób świetny i trzymała w napięciu. Najbardziej podobał mi się motyw wykorzystania czasu i tajemnic jakie kryły się za nim. Znalazło się miejsce na wiele zwrotów akcji mogących zaskoczyć i zawiązania różnych intryg. Nie zabrakło tematyki międzynarodowej w całej sprawie, lecz nie jest tak rozbudowana jak w innych jego książkach.
Książka Pustkowie to kryminał napisany według klasycznego wzorca. Mamy więc śledztwo prowadzone przez parę policjantów próbujących powstrzymać sprawcę, zagadkowego porywacza i mordercę, tajemnice ukryte w przeszłości i bawienie się z czytelnikiem pod względem podsuwania fałszywych tropów, poszlak lub śladów. Powieść zawiera również nieźle nakreślone tło obyczajowe, które schodzi może na plan drugi, ale zostało dobrze przedstawione. Sięgając po nią spodziewałem dostać się świetny kryminał i taki po części dostałem ze względu na wady jakie pojawiają się podczas czytania. Pomimo tego nie narzekam za bardzo, bo historia potrafi wciągnąć, jest pełna zwrotów akcji i sam finał jaki prezentuje nam autor uważam za bardzo dobry. Zaserwowane zakończenie było takie jak oczekiwałem i wyjaśniło się prawie wszystko. Autor pozostawił sobie furtkę do kontynuacji pod sam koniec na ostatnich stronach książki i ciekawi mnie co dalej będzie się działo. Arne Dahl stworzył ciekawy kryminał i mam nadzieje, ze w kolejnej części bohaterowie, a w szczególności Molly zostaną lepiej dopracowani. Wtedy może dostanę duet na miarę oczekiwań jaki powinien być od początku. Sięgając po Pustkowie miałem pewne małe obawy, bo znam autora z thrillerów łączących kryminalną intrygę, przestępstwa międzynarodowe, powieść obyczajową i nawet romans. Ciekawy byłem co otrzymam tym razem i nie zawiodłem się pomimo pewnych wpadek. Dostałem dobra powieść kryminalną z ciekawą zagadką, przy której miło spędziłem czas i przeczytałem w szybkim tempie. Na pewno sięgnę po kolejna część przygód Sama Bergera i Molly Blom, aby przekonać się co przygotował autor i po inne jego powieści. Mam nadzieje dostać kolejną dobrą historie kryminalną i ciekawych bohaterów.

Arne Dahl to autor, którego poznałem twórczość za sprawą książek o Drużynie A, zajmujących się międzynarodową przestępczością. Najnowsza jego powieść jest tym razem kryminałem z dwójką nowych bohaterów Samem Bergerem i Molly Blom. Sięgając po nią spodziewałem się ciekawego i trzymającej w napięciu historii. Z lekka miałem pewne małe obawy jak autor poradzi sobie z...