Hibo została obrzezana w wieku zaledwie sześciu lat. Dokładnie pamięta tamten dzień, szczególnie unikające jej oczu spojrzenie matki. To ona skazała dziewczynkę na niewyobrażalne cierpienie, sprawiając, że życie Hibo nigdy nie było już takie samo. Nie mogło być.

Historia autorki przepełniona jest bólem, smutkiem i rozczarowaniem, które nie opuściły kobiety mimo upływu lat. Mijający czas nie uleczył krzywd, nie pozwolił zapomnieć, a i o wybaczenie wcale nie było łatwo. Bo jak wybaczyć najbliższej osobie, która sprawiła, że zawalił się twój świat? Jak pozbyć się z pamięci wydarzeń, których konsekwencje ponosisz do dziś? Hibo szczerze opowiada o obrzezaniu, a jej opowieść jest szalenie głęboka, poruszająca i emocjonalna.

Obrzezano ją, by pozostała czysta dla męża...

By ostudzić jej seksualne popędy...

By sprostać tradycji...

Ciężko uwierzyć, że takie rzeczy wciąż mają miejsce. A taką krzywdę wyrządzają dziewczynkom najbliższe osoby- matki, które same przecież wcześniej przez to przechodziły. Wardere poświęca wiele miejsca na objaśnienie zwyczaju obrzezania, starając się przedstawić ten problem z wielu perspektyw. Pomaga nam zrozumieć, choć sama nie do końca rozumie. A na pewno nie potrafi zaakceptować.

Książka podzielona została na dwie części. W pierwszej autorka opowiada o obrzezaniu z perspektywy własnych doświadczeń i usilnie próbuje zrozumieć, dlaczego wciąż zajmuje ono tak istotne miejsce we współczesnym świecie. To poruszająca serce opowieść o tym, jak to wydarzenie wpłynęło na całe jej życie i zmieniło jej spojrzenie na świat.

Druga część książki to zestawienie różnego rodzaju raportów, statystyk i liczb dotyczących tego, ile dziewczynek doświadczy jeszcze obrzezania na świecie. Bo problem ten już dawno się rozprzestrzenił, stopniowo opanowując Europę. Ludzie migrują, a wraz z nimi przekonania, tradycje i obyczaje. Tę część czytało mi się zdecydowanie trudniej, choć zawarte w niej dane pozwoliły mi uświadomić sobie skalę problemu i w ciekawy sposób uzupełniły opowieść bohaterki, podkreślając przy tym, jak mocno skupiła się na tej tematyce.

Hibo to kobieta, która bardzo mi zaimponowała odwagą i determinacją. Podzieliła się swoją historią, przerwała przeklęty krąg tradycji, rozpoczęła nowe życie, choć w dużej części poświęcone problematyce obrzezania. Zaczęła uświadamiać innych, uczyła ich na swoim przykładzie, tłumaczyła, prosiła, nie zniechęcała się. Wzbudziła we mnie wiele ciepłych uczuć i mnóstwo emocji.

„Cięcie” to pozycja warta poznania. Odpowiednia szczególnie dla osób ceniących literaturę faktu i odpornych na szokującą tematykę. To lektura, która zostaje w pamięci na długo po jej zakończeniu.

Hibo została obrzezana w wieku zaledwie sześciu lat. Dokładnie pamięta tamten dzień, szczególnie unikające jej oczu spojrzenie matki. To ona skazała dziewczynkę na niewyobrażalne cierpienie, sprawiając, że życie Hibo nigdy nie było już takie samo. Nie mogło być.

Historia autorki przepełniona jest bólem, smutkiem i rozczarowaniem, które nie opuściły kobiety mimo upływu lat....