Jestem ateistką i byłam nią, zanim sięgnęłam po Dawkinsa. Czytałam wcześniej opinie o tej książce tu, w serwisie, ale, jako że były napisane przez ludzi wierzących, zupełnie do mnie nie trafiły. Nie wierzę, nie muszę udowadniać, że boga nie ma, tak jak wierzący nie musi mi udowadniać, że on jest.

Doceniam to, że po "Boga urojonego" sięgają wierzący, ale domyślam się, że będzie ich ta książka śmieszyła. Tym, których wiara się chwieje, może dać wiele do myślenia, a dla niewierzących będzie po prostu uzupełnieniem i dopełnieniem ich poglądów.

Dawkins rzeczywiście pisze lekko, bez naukowego nadęcia, z humorem i ironią. Moją reakcją, w trakcie czytania książki było nie "hm.. rzeczywiście, coś w tym jest", ale "no właśnie! dokładnie tak!" Zgadzam się z Dawkinsem. Niektóre zagadnienia traktuje po łepkach, ale jednego mu nie można odmówić: pokazuje, że ateizm nie wyklucza etycznego życia, to, że nie wierzę w żadnego boga, nie znaczy, że nie żyję wg. zasad moralnych, a te zasady nie wywodzą się z religii... Dawkins bardzo sprawnie (nie naukowo) tłumaczy, czym jest religia, wiara, bóg dla człowieka: jest naturalną potrzebą, samozachowawczym pędem. Poza tym, postępująca nauka ma coraz więcej narzędzi, technologii, żeby wyjaśniać pewne zjawiska i zdarzenia, które nie tak dawno były przypisywane działaniu boga. Burze kiedyś przypisywano bogu, grzmot był jego gniewem, tak samo kataklizmy. Dziś mamy narzędzia, technologię, wiedzę, które potrafią to wszystko wyjaśnić.

Poza tym, Dawkins obala religie monoteistyczne. Człowiek miał kiedyś wielu bogów i nadal wielu potrzebuje. W chrześcijaństwie, pomijając Boga w 3 osobach, mamy całe zastępy świętych od tego i owego, a oprócz tego jeszcze Maryję, matkę Jezusa-Boga, która też wzięta do nieba, ma status boski (czy tego chcecie, czy nie).

To co nas (ateistów) odróżnia od wierzących to świadomość, że możemy się mylić. Nie posiadamy monopolu na wiedzę i prawdę. Powiem tak - jeżeli kiedykolwiek zdarzy się, że dajmy na to chrześcijaństwo udowodni w sposób niepodważalny istnienie absolutu w postaci boga to ja grzecznie przeproszę i więcej się nie odezwę. Dopóki tak się nie stanie będę twierdziła mniej więcej to co A. Comte. Religia jest pewnym sposobem tłumaczenia świata, są ludzie którym takie jego postrzeganie i rozumienie wystarcza i fajnie. Jest też kolejny etap rozwoju społecznego gdy faza teleologiczna przestaje mieć zastosowanie ponieważ ludzie zaczynają używać mózgów.

Kończąc, usłyszałam ostatnio ciekawe pytanie: W czym człowiek jest lepszy od Boga? Człowiek Jest.

Jestem ateistką i byłam nią, zanim sięgnęłam po Dawkinsa. Czytałam wcześniej opinie o tej książce tu, w serwisie, ale, jako że były napisane przez ludzi wierzących, zupełnie do mnie nie trafiły. Nie wierzę, nie muszę udowadniać, że boga nie ma, tak jak wierzący nie musi mi udowadniać, że on jest.

Doceniam to, że po "Boga urojonego" sięgają wierzący, ale domyślam się, że...