www.okonaksiazki.blogspot.com - Zapraszam!

Znacie to, kiedy po zakupie nowej książki swojego ulubionego pisarza, ogarnia Was uczucie ekscytacji i zniecierpliwienia? Każdy najmniejszy atom Waszego ciała chce pochłonąć treść tej książki, stać się częścią fikcyjnego świata, a wszystko inne, ważne lub mniej, schodzi na drugi plan za sprawą trzymanego w rękach przedmiotu, pachnącego jeszcze świeżym tuszem? Ja znam to uczucie bardzo dobrze. Towarzyszyło mi ono, gdy odbierałam z rąk koleżanki książkę Jonathana Carrolla, którą ona znalazła w księgarni i znając moje uwielbienie dla dzieł wychodzących spod pióra ów artysty, postanowiła mi zakupić. Jak zawsze, długo przyglądałam się okładce, podziwiałam biel kartek i głęboką czerń tuszu. Wszystko to krzyczało do mnie: zacznij już czytać! Ale ja odkładałam ten moment w czasie, jak dziecko, które dostając prezent, odkłada jego rozpakowanie, aby przedłużyć cudowne chwile ekscytacji i tajemnicy. Położyłam zatem książkę na krześle i powoli delektowałam się swoją chwilą, parząc sobie herbatę. Bowiem bez herbaty nie jestem w stanie całkowicie delektować się lekturą.
Już wcześniej byłam nauczona przez życie, że czas oczekiwania jest o wiele bardziej ekscytujący niż sama rzecz, na którą oczekuję. I tak też niestety stało się tym razem. O wiele bardziej ekscytowało mnie patrzenie na nową książkę, niż samo w sobie jej czytanie.
Nie mogę powiedzieć, że była zła. Bo "Na pastwę Aniołów" to kawałek na prawdę dobrej, poruszającej literatury. Chodzi chyba o to, że nie spełniła moich oczekiwań. Po "Karinie Chichów", "Kąpiąc Lwa" i "Kościach Księżyca" nadal pragnęłam magii. Pragnęłam niesamowitych światów, równie zachwycających postaci, niewiarygodnych przygód, dzięki którym oderwałabym się od rzeczywistości. Oczekiwałam dokładnie tego, co Jonatan Carroll dawał mi wcześniej.
Co dostałam?
Ciekawą fabułę, pełną nieoczekiwanych zwrotów akcji oraz niemal żywych bohaterów. Chciało by się rzec: czyli to, co zawsze. Ponad to... odpowiedzi dotyczące śmierci.

Jonathan Caroll w powieści "Na pastwę Aniołów" podejmuje próbę zmierzenia się z istotą śmierci.Tego trudnego, karkołomnego wręcz zadania, podejmowało się już wielu przed nim. Jemu natomiast poszło to zaskakująco zręcznie. Splatając losy trzech, na pierwszy rzut oka zupełnie nie związanych ze sobą osób, kreuje historię filozoficzną, niezapomnianą i elektryzującą. Ciekawym zjawiskiem jest tutaj narracja, która jest wielopłaszczyznowa. Narratorem są, w zależności od rozdziału Wyatt i Arlen – główni bohaterowie. Spotykamy się też z wydarzeniami komentowanymi przez Rose czy Jasse'go – postaciami mniej ważnymi. Nadaje to utworowi wymiarowości. Nie patrzymy bowiem na śmierć z jednej płaszczyzny, subiektywnym okiem jednego bohatera, lecz widzimy ją pod rożnymi postaciami, posiadającą różne cechy charakteru. Śmierć przestaje być kostuchą w czarnej szacie, która przychodzi, aby zebrać swoje żniwa. Śmierć staje się życiem, nagle okazuje się, że jest wszędzie. Okazuje się, że boi się nas bardziej, niż my jej...


Nie zamierzam streszczać fabuły. Nie o to mi chodzi. Streszczenia znajdziecie wszędzie. Chodzi też o to, że fabuły tej powieści nie jestem w stanie sensownie streścić. Jest ona porozrzucana, jak kawałki potłuczonej filiżanki, która nabiera swojego kształtu dopiero w ostatniej fazie sklejania. Ta książka nie porwała mnie od pierwszej, ani od drugiej, ani nawet od setnej strony. Można powiedzieć, że nie porwała mnie wcale. Jednak po jej skończeniu nastąpiło to, czego szukam w dobrej literaturze. Każdy atom mojego ciała tym razem krzyczał "WOW! JAK TO?". Po raz kolejny otwieram szeroko oczy w podziwie dla talentu i nieskończonej wyobraźni Jonathana Carrolla.

To jest chyba wszystko, co jestem w stanie powiedzieć. To trzeba przeczytać!

www.okonaksiazki.blogspot.com - Zapraszam!

Znacie to, kiedy po zakupie nowej książki swojego ulubionego pisarza, ogarnia Was uczucie ekscytacji i zniecierpliwienia? Każdy najmniejszy atom Waszego ciała chce pochłonąć treść tej książki, stać się częścią fikcyjnego świata, a wszystko inne, ważne lub mniej, schodzi na drugi plan za sprawą trzymanego w rękach przedmiotu,...