"List do matki. Wyznanie miłości" to już kolejna książka Waris Dirie, którą miałam okazję przeczytać w ostatnim czasie i była to naprawdę dobra książka o miłości oraz szacunku do matki. Waris przeplata w tej książce listy, które pisała do matki, po ich ostatnim niezbyt udanym spotkaniu, pomimo, że wiedziała, iż nigdy ich nie wyśle, oraz swoje codzienne życie, sytuacje, które się wydarzyły pomiędzy listami. Jest to w pewnym sensie spowiedź, prośba o wybaczenie, jak również prośba o zrozumienie swojego życia, które Waris chciałaby przekazać mamie, gdyby miała odwagę jej to wszystko powiedzieć. Niezwykła szczerość i szacunek do matki zawarte w listach powodują, że jest ona zdecydowanie warta przeczytania.

"List do matki. Wyznanie miłości" to już kolejna książka Waris Dirie, którą miałam okazję przeczytać w ostatnim czasie i była to naprawdę dobra książka o miłości oraz szacunku do matki. Waris przeplata w tej książce listy, które pisała do matki, po ich ostatnim niezbyt udanym spotkaniu, pomimo, że wiedziała, iż nigdy ich nie wyśle, oraz swoje codzienne życie, sytuacje,...

jak mówiła w książce do mamy swojej Mamo ...mamo ...widać że prosi się o Miłość Matki niestety uciekła i ich rozłąka doprowadziła do tego że matka myślala ,że zamrła. Waris odnalazła matkę i powstała ta ksiązeczka wspaniałą radzę poczytać :))

jak mówiła w książce do mamy swojej Mamo ...mamo ...widać że prosi się o Miłość Matki niestety uciekła i ich rozłąka doprowadziła do tego że matka myślala ,że zamrła. Waris odnalazła matkę i powstała ta ksiązeczka wspaniałą radzę poczytać :))

Książka o miłości, wybaczaniu, świadomości własnych korzeni, różnicach kulturowych, szacunku. Warto przeczytać.

Książka o miłości, wybaczaniu, świadomości własnych korzeni, różnicach kulturowych, szacunku. Warto przeczytać.

Czytam drugi raz tą samą książkę. Za pierwszym razem nie byłam zaskoczona tak różnym podejściem pokoleń do tego samego problemu. Współcześnie też występują konflikty pomiędzy rodzicami a dziećmi. Zaskakiwało mnie zakorzenienie tradycji w świadomości ludzi do tego stopnia, że cierpienie uznawano za element niezbędny do bycia kobietą. A ta, która wyzbywa się cierpienia traci kobiecość. Po latach widzę, że taka relacja wymaga dużej ilości miłości i zrozumienia, że druga osoba nie zmieni zdania.

Chciałabym zwrócić uwagę na coś jeszcze: Waris pokazuje kolejny raz, że jest zwykłym człowiekiem (jak każdy z nas jest czasem zmęczona, niepewna siebie, ale pomimo tego walczy nadal). Autorka budzi szacunek tym, że jest dumna ze swojego pochodzenia. Nie wypiera się swoich korzeni. Celem jej działania nie jest narzekanie, ale podjęcie kroków. Według autorki Afryka powinna stanąć sama na własnych nogach, czyli ograniczyć przyjmowaną pomoc od państw z zewnątrz. Skupić się na rozwoju i wzajemnej współpracy, a te tradycje, które nie mają racji bytu we współczesnym świecie zostawić. Natomiast kultywować te, które nie krzywdzą, a pozwalają zachować jedność narodową. One pokazują charakter i piękno danego miejsca i przyczyniają się do jego wyjątkowości.

Czytam drugi raz tą samą książkę. Za pierwszym razem nie byłam zaskoczona tak różnym podejściem pokoleń do tego samego problemu. Współcześnie też występują konflikty pomiędzy rodzicami a dziećmi. Zaskakiwało mnie zakorzenienie tradycji w świadomości ludzi do tego stopnia, że cierpienie uznawano za element niezbędny do bycia kobietą. A ta, która wyzbywa się cierpienia traci...

W końcu przeczytane :D - jak to u mnie bywa, książkę czytam latami :D
Nie oszukujmy się, jeśli ktoś czytał "Kwiat pustyni" to inne książki Waris Dire nie będą mu obojętne.
"List do matki" ukazuje jak wielka jest różnica między kobietami z Afryki, a Europejkami, jaką stała się Waris (w dobrym tego słowa znaczeniu). Kobiety Afryki są zakorzenione w swojej kulturze i nie dopuszczają do myśli zmian - tak ja ją odebrałam. Trzeba przeczytać, aby się ustosunkować do dwóch różnych kultur jakie wyznaje matka i córka.

W końcu przeczytane :D - jak to u mnie bywa, książkę czytam latami :D
Nie oszukujmy się, jeśli ktoś czytał "Kwiat pustyni" to inne książki Waris Dire nie będą mu obojętne.
"List do matki" ukazuje jak wielka jest różnica między kobietami z Afryki, a Europejkami, jaką stała się Waris (w dobrym tego słowa znaczeniu). Kobiety Afryki są zakorzenione w swojej kulturze i nie...

Jest to bardzo osobista książka tej autorki. Poznajemy dokładnie jej relacje z matką.

Najbardziej zszokowało mnie to jak różne są te kobiety. Waris potępia obrzezanie kobiet, natomiast jej matka uważa, że jest wprowadzenie dziewczyny w dorosłość. Waris sprzeciwia się tak niskiej roli kobiety w Afryce, natomiast jej matka uważa to za normę.

To niesamowite, że mimo to autorka nadal pała ogromnym uczuciem do swojej matki i jest w stanie sprowadzić ją do Wiednia z 2 końca świata, kiedy ta zachoruje. Niesamowita książka, która pokazuje jak ważna jest relacja między matką a córką.

Jest to bardzo osobista książka tej autorki. Poznajemy dokładnie jej relacje z matką.

Najbardziej zszokowało mnie to jak różne są te kobiety. Waris potępia obrzezanie kobiet, natomiast jej matka uważa, że jest wprowadzenie dziewczyny w dorosłość. Waris sprzeciwia się tak niskiej roli kobiety w Afryce, natomiast jej matka uważa to za normę.

To niesamowite, że mimo to...

Dość dobra książka dla znających choć w małym stopniu historię i działalność Waris Dirie. Nie da się tej pozycji zaszufladkować. Czy to biografia, powieść czy zbiór listów? Dla mnie to przykład trudnej miłości. Pełnej podziałów, wspomnień, bólu.
Warta przeczytania, aczkolwiek osoby, które zabiorą się za nią bez uprzedniego przeczytania choćby "Kwiatu Pustyni" raczej zbyt wiele z niej nie wyniosą. Książka zawiera mnóstwo odnośników do życia Waris, których jednocześnie ona sama nie przytacza, stąd konieczność znajomości jej perypetii.

Dość dobra książka dla znających choć w małym stopniu historię i działalność Waris Dirie. Nie da się tej pozycji zaszufladkować. Czy to biografia, powieść czy zbiór listów? Dla mnie to przykład trudnej miłości. Pełnej podziałów, wspomnień, bólu.
Warta przeczytania, aczkolwiek osoby, które zabiorą się za nią bez uprzedniego przeczytania choćby "Kwiatu Pustyni" raczej zbyt...

No cóż,chociaż książka porusza bardzo ważne problemy jest po prostu nudna.

No cóż,chociaż książka porusza bardzo ważne problemy jest po prostu nudna.

Zaciekawiła mnie historia Waris Dirie, która jest przykładem ogromnej determinacji i siły. List do matki to emocjonalny zapis tego, co modelka chciała powiedzieć swojej matce. Waris nie mogła pogodzić się z myślą, że jej matka nie akceptuje jej stylu życia i protestu wobec obrzezaniu kobiet.
Książka bardzo uczuciowa, pełna refleksji, zdarzeń, które tworzą obraz samotnej i zagubionej kobiety, która w imię swojej kobiecości sprzeciwia się tradycji i makabrycznym obrzędom. Może nie jest to tak ciekawa książka jak "Kwiat pustyni" ale również fascynuje, pokazuje trudne życie modelki, jej walkę z alkoholizmem i stalkingiem.

Zaciekawiła mnie historia Waris Dirie, która jest przykładem ogromnej determinacji i siły. List do matki to emocjonalny zapis tego, co modelka chciała powiedzieć swojej matce. Waris nie mogła pogodzić się z myślą, że jej matka nie akceptuje jej stylu życia i protestu wobec obrzezaniu kobiet.
Książka bardzo uczuciowa, pełna refleksji, zdarzeń, które tworzą obraz samotnej i...

Zdecydowanie nie polecam!
Książka bez żadnej myśli przewodniej, tytuł ewidentnie próbujący zachęcić czytelnika, ale tak naprawdę niewiele mający związku z treścią. Zabrałam się za tą powieść pełna entuzjazmu, ponieważ dwie poprzednie bardzo mnie poruszyły i byłam ciekawa co też jeszcze ma do opowiedzenia Kwiat Pustyni. Okazuje się jednak, że niewiele ponad to, co już wcześniej zostało przedstawione i rozgłośnione na całym świecie. Cała historia zawarta w tej książce mogłaby być streszczona na dwóch stronach, a dokładniej mówiąc w jednym wyrażeniu: "okaleczanie żeńskich narządów płciowych", odmienionym przez wszystkie przypadki... Miałam wrażenie, że została wydana tylko po to, żeby zarobić pieniądze. I chociaż w słusznym celu, który popieram z całego serca, to jednak uważam, że ktoś, kto po prostu nie umie pisać powinien zatrudnić kogoś, kto zrobi to za niego.
Irytujące powtórzenia, opowiadana znowu ta sama historia, może tylko z innej perspektywy, niespójność i kompletny brak pomysłu na połączenie wszystkiego w całość, sprawiła, że pozycja ta dostaje tylko dwie gwiazdki.

Zdecydowanie nie polecam!
Książka bez żadnej myśli przewodniej, tytuł ewidentnie próbujący zachęcić czytelnika, ale tak naprawdę niewiele mający związku z treścią. Zabrałam się za tą powieść pełna entuzjazmu, ponieważ dwie poprzednie bardzo mnie poruszyły i byłam ciekawa co też jeszcze ma do opowiedzenia Kwiat Pustyni. Okazuje się jednak, że niewiele ponad to, co już...