Smutna, prawdziwa i aktualna książka o ludzkiej naturze, o tym, dlaczego historia toczy się kołem, o tym, że rozwój narzędzi przy jednoczesnej stagnacji duchowości na poziomie barbarzyńskim nie oznacza postępu, lecz postępujące zagrożenie.
Le Guin konfrontuje tu kapitalizm z komunizmem, filozofię Wschodu z filozofią Zachodu, "mieć" z "być", by dotrzeć do konkluzji, że nie sposób dać dobrej odpowiedzi na źle zadane pytanie. Istotą naszych - ludzkich - kłopotów, zarówno przeszłych, obecnych, jak i spodziewanych w przyszłości, jest bowiem krótka pamięć. Zapomnieliśmy, że prawa powinny wynikać z norm, te zaś muszą opierać się na rozumie, dlatego orzekając o zgodności bądź niezgodności jakiegoś czynu z prawem, trzeba odwoływać się do rozumu. Ten niedowład pamięci panuje od wieków i nic nie pozwala sądzić, że panować przestanie. Prowadzi to w sposób nieunikniony do wynaturzeń, niezależnie od przyjętego ustroju czy ideologii.
Powieść Le Guin charakteryzuje swoista harmonia, którą odważę się nazwać kobiecą. Jest to literatura niezwykle dbała o każdy szczegół, a przy tym nienachalna. Pisarka zdaje się z łatwością konstruować ciekawą historię i fascynujący świat, poruszając przy tym w tle najdonioślejsze zagadnienia. Taka właśnie powinna być SF, wskazująca braki i pobudzająca do myślenia.

Smutna, prawdziwa i aktualna książka o ludzkiej naturze, o tym, dlaczego historia toczy się kołem, o tym, że rozwój narzędzi przy jednoczesnej stagnacji duchowości na poziomie barbarzyńskim nie oznacza postępu, lecz postępujące zagrożenie.
Le Guin konfrontuje tu kapitalizm z komunizmem, filozofię Wschodu z filozofią Zachodu, "mieć" z "być", by dotrzeć do konkluzji, że nie...