Niepopularna opinia: pretensjonalny bełkot, z którego wyłania się ciekawa fabuła.

Zafon ma talent do tworzenia skomplikowanych, wielopiętrowych intryg, z deka odrealnionych i wysoce romantycznych w historycznoliterackim znaczeniu tego słowa. Do tworzenia, bo z opowiadaniem nie jest już tak różowo. Jakkolwiek "Cień wiatru" był tak dobrze napisany, że człowiek nie męczył się czytając, to tutaj było ciężko. Chwilami zdaje się, że Zafon usiłuje wcisnąć całe skomplikowanie "Rękopisu znalezionego w Saragossie" do jednego zdania. A potem następnego. I następnego. I następnego. Wszystko napisane jakimś przedziwnie poplątanym, pseudoironicznowyrafinowanym stylem, którym nie mówi żaden żyjący człowiek, a który utrudnia tylko odbiór powieści oraz spowalnia tempo najgorętszych jej momentów.

A poza tym, nasz "comic relief" w postaci Isabelli nie umywa się do wspaniałego Fermina.

A poza tym, "śmierdzący bielinką" może i jest odkrywczym określeniem zapachu, ale na litość, TRZY razy?

Niepopularna opinia: pretensjonalny bełkot, z którego wyłania się ciekawa fabuła.

Zafon ma talent do tworzenia skomplikowanych, wielopiętrowych intryg, z deka odrealnionych i wysoce romantycznych w historycznoliterackim znaczeniu tego słowa. Do tworzenia, bo z opowiadaniem nie jest już tak różowo. Jakkolwiek "Cień wiatru" był tak dobrze napisany, że człowiek nie męczył się...