XVI wiek, Stambuł. Sułtan pod wpływem inspiracji malarstwem weneckim zleca swoim miniaturzystom stworzenie tajnej księgi na wzór europejski. Księgi według niektórych autorów obrazoburczej i otwarcie bezbożnej, gardzącej wręcz Allahem i islamskim systemem wartości. W cechu dochodzi przez to do konfliktu. Pierwsze morderstwo wprawia wszystkich w osłupienie, drugie z kolei determinuje natychmiastowe i szybkie poszukiwania wilka ukrytego wśród owieczek. W międzyczasie do Stambułu, swojego rodzinnego miasta, po dwunastu latach tułaczki powraca Czarny. Przypadkowo wplątuje się w wir skomplikowanych wydarzeń nawiązując romans a następnie żeniąc się ze swoją młodzieńczą miłością - Sekure. Z przykazu sułtana nie może jednak powrócić do swojej ukochanej dopóki morderca nie zostanie schwytany. Na znalezienie sprawcy ma trzy dni, po nich czekają go tortury gdyż nieświadomie sam wpada w krąg podejrzanych.
Czarnego nazwać można głównym bohaterem powieści. Jest również jej narratorem w wielu rozdziałach ale nie tylko on prowadzi narrację. Otóż tu Pamuk wpadł na świetny pomysł - prowadzą ją wszyscy bohaterowie książki, różni w różnych rozdziałach. I nie tylko bohaterowie, gdyż swoje trzy grosze potrafi wtrącić również moneta, pies czy inne obrazy ożywiane przez meddaha. Świetny - gdyż faktycznie współgra to z kryminalną konwencją powieści, możemy poznać zdarzenia z perspektywy różnych bohaterów co niejednokrotnie rzuca zupełnie inne światło na opisane sytuacje. Narratorzy burzą również ścianę pomiędzy nimi a czytelnikiem niejednokrotnie zwracając się bezpośrednio do nas, ten zabieg akurat niewiele wnosi ale wciąż jest interesujący. Morderca także wypowiada się na kartach książki ale nie ujawnia się aż do ostatnich rozdziałów, nie psuje więc teoretycznie zabawy czytelnikowi. Teoretycznie, gdyż pod koniec książki dla czytelnika dość obojętne staje się to kto jest owym mordercom.
Znalezienie mordercy staje się obojętne gdyż wszyscy trzej podejrzani mają bardzo słabo zarysowane charaktery zlewające się w jedną całość. Oczywiście, istnieją pomiędzy nimi różnice ale oni sami nie chcą do końca ich podkreślać i o nich mówić więc koniec końców wiemy, że któryś z nich jest mordercą i chcemy żeby został ukarany ale nie jest ważne który z nich konkretnie poniesie karę.
Znalezienie mordercy staję się obojętne gdyż w połowie książki przestaje to być głównym wątkiem powieści. Pamuk wpada wówczas w straszliwy słowotok przesadnie rozpisując się na temat historii sztuki miniaturowej i jej oceny przez Allaha. Powtarza wielokrotnie te same nazwiska, co jakiś czas dodaje nowe informacje historyczne ale wszystko to sprowadza się do jednych wniosków ważnych dla fabuły które naprawdę można było zawrzeć na kilku stronach a nie zmuszać czytelnika do bezmyślnego pochłaniania słów na kilkunastu lub kilkudziesięciu stronach takich jak np. zachwyty mistrza Osmana w skarbcu sułtana. Przez te rozwodzenie się czytelnik zatraca główny sens książki i mówiąc wprost męczy się z przebrnięciem przez te słabe rozdziały.
Przykro mi to stwierdzić ale Pamuk zabił materiał na naprawdę dobrą powieść. Rozumiem, że opowieści o sztuce miniaturowej mają uświadomić czytelnikowi ówczesną postać konfliktu między wschodem i zachodem a także odnieść to do teraźniejszości. Znów pomysł fajny ale Panie Pamuk, można było napisać to ciekawiej. Niektóre rozdziały były dla mnie tylko krążeniem oczami po kartkach, łapałem się na tym, że w ogóle nie myślę o zdaniach które czytam. Pierwszy rozdział napisany przez trupa fantastycznie wprowadza nas w styl książki, pierwsze 100 stron czyta się z zapartym tchem, wręcz pochłania. Później niestety jest tylko gorzej. Na plus też mała lekcja historii. Na plus moje skojarzenia z 'Imieniem róży' i 'Zbrodnią i karą'. Na plus klimat orientu i XVI wiecznego Stambułu rządzonego przez sułtana. Na plus interesująca forma i fabuła. Niestety, reasumując nie jest to tak dobra książka na jaką się po początku zapowiadała choć wciąż warto ją przeczytać.

XVI wiek, Stambuł. Sułtan pod wpływem inspiracji malarstwem weneckim zleca swoim miniaturzystom stworzenie tajnej księgi na wzór europejski. Księgi według niektórych autorów obrazoburczej i otwarcie bezbożnej, gardzącej wręcz Allahem i islamskim systemem wartości. W cechu dochodzi przez to do konfliktu. Pierwsze morderstwo wprawia wszystkich w osłupienie, drugie z kolei...