„Niech los zawsze Wam sprzyja”, „The happy Hunger Games”, tak można podsumować Igrzyska śmierci, czyli pierwszą część trylogii Suzanne Collins. Oczywiście do tych sformułowań każdy powinien odnieść się z dystansem, no bo w gruncie rzeczy mamy tutaj do czynienia z igrzyskami, które w żaden sposób nie przypominają tych olimpijskich. Tutaj dwadzieścia cztery, młode osoby walczą ze sobą na śmierć i życie. Katniss i Peeta, to pierwsi w historii zwycięscy Głodowych Igrzysk, jako para. Dotychczas tylko jedna osoba przeżywała coroczne widowisko. Od tego momentu nic nie będzie już takie samo. Nie tylko w życiu tych dwojga młodych ludzi, ale również w życiu ich rodziny i najbliższych.

Jak co roku zwycięzca Głodowych Igrzysk musi obowiązkowo wziąć udział w tak zwanym Tournee Zwycięzców. Odbywa się to dokładnie w pół roku po poprzednim show, a pół roku przed kolejnym widowiskiem. Ten rok jest wyjątkowy. Przypadają w nim 75. Igrzyska, a w dodatku w „Objeździe” bierze udział dwóch zwycięzców. Jednak autorka nie była by sobą gdyby akcja przebiegała czysto i sprawnie, w związku z czym pojawiają się pewne problemy. I to nie byle jakie ponieważ za odstępstwo jakiego Katniss i Peeta dopuścili się podczas Igrzysk będą musieli zapłacić ogromną cenę. Kiedy Prezydent i Kapitol jest zły nie cofnie się przed niczym, aby się zemścić, nawet jeżeli w grę wchodzi ogromny szantaż z perspektywą śmierci najbliższych, w tle.

Ogromnie cieszy mnie fakt, że z czystym sumieniem mogę napisać, iż drugi tom trylogii dorównuje wszystkim, pierwszemu. Czytając nie odnosi się wrażenia, że w jakiś sposób kolejna część jest „gorsza” od poprzedniej. Autorka nadal stosuje bogate opisy wewnętrznych rozterek głównej bohaterki. Nie brakuje również drastycznych scen manipulacji, reżimu czy nacisku stosowanego przez władzę. Miło jest również spotkać bohaterów drugoplanowych, których wspominam z uśmiechem na ustach. Gale, Cinna , nietuzinkowy Haymitch – oni wszyscy również stanowią o ogromnej wartości tej powieści. Jak na książkę dla „nastolatków” przystało, odnajdziemy w niej również problemy natury sercowej. Co z teoretycznie fikcyjną miłością Katniss do Peeta? Jak na to wszystko zareaguje najlepszy przyjaciel Gale, który z dnia na dzień dla dobra sprawy staje się jej dalekim kuzynem? Dowiesz się tego gdy sięgniesz po „ W pierścieniu Ognia” 

http://po-czytane.blogspot.com/2013/04/w-pierscieniu-ognia-suzanne-collins.html

„Niech los zawsze Wam sprzyja”, „The happy Hunger Games”, tak można podsumować Igrzyska śmierci, czyli pierwszą część trylogii Suzanne Collins. Oczywiście do tych sformułowań każdy powinien odnieść się z dystansem, no bo w gruncie rzeczy mamy tutaj do czynienia z igrzyskami, które w żaden sposób nie przypominają tych olimpijskich. Tutaj dwadzieścia cztery, młode osoby...