Obok „Dziewczyny we mgle” to najlepszy kryminał, jaki do tej pory czytałam w tym roku.
Przede wszystkim książka napisana jest świetnym stylem, prostym i doskonale dopasowanym do gatunku powieści. Dzięki temu autorce udało się stworzyć niezwykły, chłodny klimat tajemniczości.
Narracja w pierwszej osobie jest tu bardzo dobrym zabiegiem, podkreślającym dodatkowo wyrazistość głównego bohatera.
Książka zawiera wiele elementów klasycznego kryminału, co bardzo mi się podobało, bo tęsknię trochę za tego typu powieściami. Jest więc zbrodnia, okrutna i niewyobrażalna, bo ginie prawie cała rodzina i jest policjant, który dąży do jej wyjaśnienia. Policjant doświadczony, skrupulatny, metodyczny i konsekwentny. Prawie doskonały. Autorka zastosowała również motyw mistrza i ucznia, przez co jeszcze bardziej wyeksponowała indywidualność głównego bohatera.
Powieść ma również bardzo dobre, ale nie przytłaczające tło społeczne. Związane jest ono przede wszystkim z wpływem poważnego kryzysu ekonomicznego, jaki parę lat temu przezywała Irlandia.
Oprócz czysto kryminalnego wątku jest też dużo odniesień do osobistego życia głównego bohatera, co jednak zupełnie nie przeszkadza (w przeciwieństwie do kilku przykładów, w których autorzy próbując nadać swoim powieściom „głębię” wymyślają coraz bardziej kuriozalne życiorysy dla swych postaci), a wręcz przeciwnie, czyni fabułę jeszcze bardziej interesującą i dobrze z nią współgra.
Trudno mi sobie przypomnieć, żeby ostatnio jakaś książka pochłonęła mnie tak jak „Kolonia”. Powieść naprawdę warta przeczytania.

Obok „Dziewczyny we mgle” to najlepszy kryminał, jaki do tej pory czytałam w tym roku.
Przede wszystkim książka napisana jest świetnym stylem, prostym i doskonale dopasowanym do gatunku powieści. Dzięki temu autorce udało się stworzyć niezwykły, chłodny klimat tajemniczości.
Narracja w pierwszej osobie jest tu bardzo dobrym zabiegiem, podkreślającym dodatkowo wyrazistość...