Nie ma to jak rozmowy inteligentnych ludzi! :D Sypią się anegdoty, skrzy się humor! Czysta przyjemność :)

Nie ma to jak rozmowy inteligentnych ludzi! :D Sypią się anegdoty, skrzy się humor! Czysta przyjemność :)

Ta książka to idealny zamiennik mukbangów - zamiast włączać wideo z ludźmi, którzy jedzą, można poczytać rozmowę prowadzoną przy stole.

Czyta się bardzo szybko, rozmowa płynie lekko i przyjemnie, aż ma się ochotę dodać własne trzy grosze :) W niektórych miejscach nie mogłam powstrzymać szczerego śmiechu.

Na ogromny plus zasługuje wydanie - ilustracje są przepiękne i tak naprawdę tę książkę można czytać na dwa sposoby: skupiając się na tekście lub na samych tylko ilustracjach, w których tyle jest nawiązań do różnych dzieł i tekstów kultury, że aż nie wiadomo, na czym skupić wzrok.

Chętnie będę do tej książki wracała.

Ta książka to idealny zamiennik mukbangów - zamiast włączać wideo z ludźmi, którzy jedzą, można poczytać rozmowę prowadzoną przy stole.

Czyta się bardzo szybko, rozmowa płynie lekko i przyjemnie, aż ma się ochotę dodać własne trzy grosze :) W niektórych miejscach nie mogłam powstrzymać szczerego śmiechu.

Na ogromny plus zasługuje wydanie - ilustracje są przepiękne i tak...

Książka napisana przez trójkę snobów dla wielu innych snobów. Wspomnianej trójce wydaje się, że kogoś miałoby interesować co jest ich ulubionym śniadaniem.

Książka napisana przez trójkę snobów dla wielu innych snobów. Wspomnianej trójce wydaje się, że kogoś miałoby interesować co jest ich ulubionym śniadaniem.

„A jak babcia powie, że ładnie wyglądasz, to już znaczy, że niedobrze”.

W „Rozmowach przy stole” Katarzyna Lengren, Jacek Wasilewski i Jerzy Bralczyk konwersują na tematy związane z konsumpcją (przy czym chodzi tu o konsumpcję połączoną z deglutacją, czyli połykaniem, o spożywanie pokarmów tudzież napojów wszelakich). Rozmowa jest arcyciekawa, pełna anegdot i nieznanych szerzej faktów. O ile większość z nas ma pojęcie, czym różni się śniadanie angielskie od kontynentalnego, na ogół nie zdajemy sobie sprawy, jaki był początek dzisiejszego clubbingu. W temacie li tylko śniadania powiedzieć można bardzo dużo: o tym, że „intelektualiści w ogóle jedzą niewiele mięsa”, a owsianka jest bez kręgosłupa; o kulinarnym bestialstwie Francuzów; o śniadaniu typowo polskim („Herbata z cytryną i bułka z szynką. Plus chleb”) oraz typowo niemieckim („wszystko jest mit Kartoffeln”); o podkurkach, drugich śniadaniach, śniadaniach w instytucjach edukacyjnych (kanapka złożona na pół),śniadaniach niedzielnych oraz tym wyjątkowym – śniadaniu wielkanocnym („A taka szynka w spiżarni wisiała i się podchodziło powąchać, bo się nie mogło…”).
O czym jeszcze przeczytamy w książce? O babcinych atakach spożywczych („Na pewno jesteś głodny”) i arcypolskim szantażu kulinarnym („A mojego śledzika nie spróbujesz?”),o powszechnym leczeniu rosołem, o modzie na kulinarne programy i mukbangu, o zależnościach między typem spożywanego alkoholu a rodzajem poezji oraz o potrawach świętych i haniebnych. Dowiemy się, jak zatrzymać (i jak pozbyć się) gościa, co powinno się serwować na pierwszej randce i jak rodzajem alkoholu stopniować zażyłość („im bardziej zażyła była relacja, tym bardziej godziło się postawić bimber”). Przede wszystkim jednak przekonamy się, jak przyjemna może być rozmowa przy stole – niewykluczone, iż poczujemy żal, że tak łatwo z niej zrezygnowaliśmy na rzecz internetowych plotek z życia obcych nam ludzi.

Fragment recenzji opublikowanej na blogu:
https://zapiskinamarginesie.pl/2020/01/06/rozmowy-przy-stole/

„A jak babcia powie, że ładnie wyglądasz, to już znaczy, że niedobrze”.

W „Rozmowach przy stole” Katarzyna Lengren, Jacek Wasilewski i Jerzy Bralczyk konwersują na tematy związane z konsumpcją (przy czym chodzi tu o konsumpcję połączoną z deglutacją, czyli połykaniem, o spożywanie pokarmów tudzież napojów wszelakich). Rozmowa jest arcyciekawa, pełna anegdot i nieznanych...

Najsłabszym punktem książki są wypowiedzi K.Lengren. W pozostałym zakresie książka jest zabawna i błyskotliwa. Musi być traktowana jako takie pogaduszki o stole i przy stole. Wielkim plusem są wspaniale(!) grafiki Lecha Maciejewskiego. Lekka i przyjemna lektura z pakietem stołowych ciekawostek.

Najsłabszym punktem książki są wypowiedzi K.Lengren. W pozostałym zakresie książka jest zabawna i błyskotliwa. Musi być traktowana jako takie pogaduszki o stole i przy stole. Wielkim plusem są wspaniale(!) grafiki Lecha Maciejewskiego. Lekka i przyjemna lektura z pakietem stołowych ciekawostek.

Rozmowa trojga autorów traktuje o wszystkim, co dotyczy kultury spożywania posiłków, zwyczajów, dotyczących jedzenia, tematów, jakie przy posiłkach poruszamy, a nawet odchudzania. Słowem wszystkiego, co się wokół stołu dzieje. Cała dyskusja okraszona jest licznymi cytatami, uwagami socjologicznymi (Jacek Wasilewski) oraz etymologicznymi i językoznawczymi (niezrównany Jerzy Bralczyk),a także wspomnieniami autorów z dzieciństwa oraz opisami ich obecnych zwyczajów.

Jedyne, co bym zmieniła to rozmiar książki – format A4 w twardej oprawie jest niezbyt poręczny. Poza tym – uczta dla umysłu.

Rozmowa trojga autorów traktuje o wszystkim, co dotyczy kultury spożywania posiłków, zwyczajów, dotyczących jedzenia, tematów, jakie przy posiłkach poruszamy, a nawet odchudzania. Słowem wszystkiego, co się wokół stołu dzieje. Cała dyskusja okraszona jest licznymi cytatami, uwagami socjologicznymi (Jacek Wasilewski) oraz etymologicznymi i językoznawczymi (niezrównany Jerzy...

Pięknie wydana pozycja. Rysunki Lecha Majewskiego świetnie komponują się z błyskotliwą rozmową przy stole prowadzoną przez panią Katarzynę Lengren oraz panów Jacka Wasilewskiego i Jerzego Bralczyka. Miałam ogromną przyjemność podczytywać ją - oczywiście przy stole. Pierwszy raz znalazłam w lekturze usprawiedliwienie dla tego niegrzecznego zwyczaju. Znalazłam też w tej książce wiele wybornych anegdot, smacznych żarcików, smakowitych wspomnień i pouczających faktów. A najbardziej mnie rozbroił "schabowy po żydowsku". Polecam ku poprawie humoru.

Pięknie wydana pozycja. Rysunki Lecha Majewskiego świetnie komponują się z błyskotliwą rozmową przy stole prowadzoną przez panią Katarzynę Lengren oraz panów Jacka Wasilewskiego i Jerzego Bralczyka. Miałam ogromną przyjemność podczytywać ją - oczywiście przy stole. Pierwszy raz znalazłam w lekturze usprawiedliwienie dla tego niegrzecznego zwyczaju. Znalazłam też w tej...

Książkę (która jest dokładnie tym, na co wskazuje tytuł - rozmową przy stole, na tematy kulinarne i okołokulinarne, przy czym tych drugich jest zdecydowanie więcej) czyta się szybko i przyjemnie. Wymiana zdań jest zabawna i, jak przystało na takich Rozmówców, błyskotliwa, ale jednak zdecydowanie wolę, kiedy o jedzeniu mówią i piszą pasjonaci ("Dialogi języka z podniebieniem. Książka kucharska"!!!).

Książkę (która jest dokładnie tym, na co wskazuje tytuł - rozmową przy stole, na tematy kulinarne i okołokulinarne, przy czym tych drugich jest zdecydowanie więcej) czyta się szybko i przyjemnie. Wymiana zdań jest zabawna i, jak przystało na takich Rozmówców, błyskotliwa, ale jednak zdecydowanie wolę, kiedy o jedzeniu mówią i piszą pasjonaci ("Dialogi języka z...

"Rozmowy przy stole" to zapis rozmowy trzech osób - autorów. Ich dyskusja dotyczy wszystkiego tego, co związane z kulturą jedzenia – choćby z procesem spożywania, zarówno w kontekście codziennym jak i znacznie szerszym, dającym się wpisać w pojęcie obrzędu. Opowiadając o jedzeniu, w wielu kontekstach, rozmówcy malują przed odbiorcami złożony obraz, składający się z obserwacji oraz faktów z różnych dziedzin: socjologii, kultury, historii, antropologii, literatury oraz folkloru.

Pełna recenzja książki na stronie:
http://moznaprzeczytac.pl/rozmowy-przy-stole-jerzy-bralczyk-katarzyna-lengren-jacek-wasilewski/

"Rozmowy przy stole" to zapis rozmowy trzech osób - autorów. Ich dyskusja dotyczy wszystkiego tego, co związane z kulturą jedzenia – choćby z procesem spożywania, zarówno w kontekście codziennym jak i znacznie szerszym, dającym się wpisać w pojęcie obrzędu. Opowiadając o jedzeniu, w wielu kontekstach, rozmówcy malują przed odbiorcami złożony obraz, składający się z...

Nic nie smakuje tak dobrze jak rozmowy przy stole!
W tym przypadku najwięcej do powiedzenia miała oczywiście gospodyni - pani Katarzyna Lengren, która własnymi wspomnieniami okraszała biesiadowanie w torzystwie panów: Jerzego Bralczyka oraz Jacka Wasilewskiego.
Czasami w rozmowie gorzko bywało, gdy biesiadnicy spory rozstrzygali, zawsze jednak pokojowo je rozwiązywali, tak po staropolsku.

A z książki dowiemy się jak to prace w kuchni wyglądały, jak to dawniej i z kim posiłki towarzystwo spożywało,jaką role pełnił stół w domu, a także ileż to dzieci przy stole do gadania miały, a raczej ile nie miały. Kilku zdań zabraknąć nie mogło także o alkoholu, jak to z nim Polsce bywało, co zdaje się być tematem koniecznym, aby w pełni go wyczerpać, do ostatniej kropelki.

Cena tylko wysoka dosyć, choć z jakością druku w parze idzie.
Do tego z czasem dosyć nudnawo się robi, ale wystarczy przegryźć coś na stronie i wrócić z powrotem. Zaiste, pomaga!

Dialogi lekkostrawne, fabuły brak, co może niektórych rozczarować.
Aczkolwiek pochwalić muszę ten projekt, bo czyta się go wybornie! A ilustracje, autorstwa Lecha Majewskiego, cieszą oko.

Nic nie smakuje tak dobrze jak rozmowy przy stole!
W tym przypadku najwięcej do powiedzenia miała oczywiście gospodyni - pani Katarzyna Lengren, która własnymi wspomnieniami okraszała biesiadowanie w torzystwie panów: Jerzego Bralczyka oraz Jacka Wasilewskiego.
Czasami w rozmowie gorzko bywało, gdy biesiadnicy spory rozstrzygali, zawsze jednak pokojowo je rozwiązywali, tak...