„Żadna pora nie jest dla Ciebie właściwa:
Dziś jest za późno na wczoraj i za wcześnie na jutro.
Jeśli musisz coś zrobić, nie zastanawiaj się.
Zrób to natychmiast.
Trzymasz swoje życie w swoich rękach.
Zrób coś z tym.
Nie wolno zmarnować Ci już ani sekundy.”
Ten cytat nie pochodzi z poradnika dotyczącego samorozwoju czy książki napisanej przez trenera mentalnego. To słowa zaczerpnięte z powieści Pani Moniki Sawickiej pt. „Kruchość porcelany”. Słów, które chciałoby się wielokrotnie powtarzać Zuzannie - głównej bohaterce i wielu kobietom znajdującym się w podobnej sytuacji. Z pozoru życie głównej bohaterki wydaje się pełne szczęścia, godne pozazdroszczenia. Ona sama jawi się jako zdystansowana, tryskająca humorem kobieta sukcesu. W rzeczywistości jest kobietą doświadczającą przemocy domowej, uzależnioną od swojego męża-kata. Kobietą zdradzaną. A w końcu kobietą doświadczającą choroby nowotworowej. Aby przetrwać ucieka w świat iluzji. Kobietą delikatną, kruchą jak porcelana i tak jak nawet uszczerbiona porcelana przyciągającą naszą uwagę.
Powieść, mimo humorystycznych wypowiedzi głównej bohaterki, nie należy do łatwych. Zachęca w zamian do refleksji, do postawienia pytania: ile osób w naszym środowisku doświadcza podobnych problemów jak Zuzanna.

„Żadna pora nie jest dla Ciebie właściwa:
Dziś jest za późno na wczoraj i za wcześnie na jutro.
Jeśli musisz coś zrobić, nie zastanawiaj się.
Zrób to natychmiast.
Trzymasz swoje życie w swoich rękach.
Zrób coś z tym.
Nie wolno zmarnować Ci już ani sekundy.”
Ten cytat nie pochodzi z poradnika dotyczącego samorozwoju czy książki napisanej przez trenera mentalnego. To słowa...