cytaty z książki "Kruchość porcelany"
katalog cytatów
[+ dodaj cytat]
Niektóre doświadczenia są jak kataklizmy - zmiatają nas z powierzchni ziemi na długie miesiące. Są jak emocjonalne huragany, niszczycielskie żywioły siejące ból i spustoszenie. Wymiatają z naszych serc każdą odrobinę radości. Rozpacz może nas łatwo pokonać albo mądrze wzbogacić.
Spytaj mnie, czy szklanka jest do połowy pusta, czy do połowy pełna.
Odpowiem Ci ,że pełna.
Spytaj mnie, czy Zielony, to kolor nadziei.
Odpowiem: a jakiego chcesz by była koloru Twoja nadzieja?
Spytaj mnie, czy wolę dzień od nocy.
...Odpowiem, że kocham je tak samo mocno:
Dzień, za to, że pozwala mi na Ciebie patrzeć,
A Noc, za to, że pozwala mi o Tobie śnić.
Spytaj mnie, za co kocham Cię najbardziej.
Odpowiem: za tę porcelanę w Tobie.
Życie nie jest ani lepsze ani gorsze od naszych marzeń, jest tylko zupełnie inne...
Nic mi nie jest. Trafiłam do doliny deszczu i nie potrafię odnaleźć drogi do domu.
A teraz posłuchaj mnie uważnie:
Żadna pora nie jest dla Ciebie właściwa:
Dziś jest za późno na wczoraj i za wcześnie na jutro.
Jeśli musisz coś zrobić, nie zastanawiaj się.
Zrób to natychmiast.
Trzymasz swoje życie w swoich rękach.
Zrób coś z tym.
Nie wolno zmarnować Ci już ani sekundy.
Nucę Ci: "Na wzgórzu ciemnym i zielonym
blizn żadnych nie pozostawia mgła,
więc i na Tobie po mym ciele
nie pozostanie żaden ślad.
Jak jednym zdaniem można wymazać część swojego życia? Okazuje się, że bardzo szybko. Bezboleśnie. Ale pod warunkiem, że jest coś, co boli cię mocniej.
prawdziwej miłości nie da się tak po prostu odsunąć na bok. Będzie cierpliwie pukała do naszych drzwi, nawet jeśli spróbujesz ją na moment wystawić do przedsionka. I tym cierpliwym kołataniem, przypominaniem o sobie sprawi, że poczujesz ją jeszcze mocniej.
Żeby wydostać się z prywatnego piekła, trzeba się najpierw przyznać, że się w nim jest.
Łatwo jest się unicestwić. To proste, choć trudne. Jednak co z tymi, którzy zostają? Można brać odpowiedzialność za swoje życie. Ale czy można żonglować życiem najbliższych?
Aby móc się autentycznie pogodzić z doznaną krzywdą, należy doświadczyć głębokiej żałoby.