Apokaliptyczne wizje, tajemnicza choroba, śmierć oraz fantasmagorie i obnażona ludzka natura – czy to zupełnie nowy Stephen King? Nie – to zupełnie nowa Sarah Lotz ze swoją drugą powieścią - Dzień czwarty.

Czwarty dzień noworocznego rejsu ekskluzywnego wycieczkowca z ponad dwoma tysiącami pasażerów na pokładzie doznaje awarii. Silniki przestają pracować, łączność radiowa zostaje zerwana. Statek dryfuje po Atlantyku, niepilotowany przez nikogo. Na przestrzeni dni psuje się hydraulika i elektryka, a zapas żywności kurczy się w zastraszającym tempie. W tym samym czasie na pokładzie zachodzą niewytłumaczalne zjawiska. Pasażerów i załogę powoli zaczyna ogarniać histeria. Czy ktoś w końcu przyjdzie im z pomocą?

Sarah Lotz swoją popularność zbudowała na pierwszej części cyklu Troje o tym samym tytule. Thrillery z elementami horroru to twór niezwykle kapryśny i trudny do kontrolowania. Łatwo się nim pogrążyć, przekraczając cienką granicę afektacji i teatralności. Autorka jednak subtelnie omija literackie miny i prezentuje nam kawałek wzbudzającej emocje literatury.

Początek powieści jest już swoistym dzwonkiem alarmowym dla czytelnika, ponieważ opisany jest z perspektywy asystentki respektowanej i lekko snobistycznej jasnowidzki-celebrytki. Obecność takiej postaci podkręca zainteresowanie odbiorcy, który czuje budowane przez Lotz napięcie od pierwszej strony powieści. Jednak nie tylko gra na emocjach jest mocną stroną autorki. Umiejętne i szczegółowe naszkicowanie ludzkiej natury i odruchów, to coś, co bardzo zwraca moją uwagę przy utworach sensacyjnych, a autorka naprawdę, kolokwialnie mówiąc, zrobiła robotę. Rozdziały pisane z perspektywy kilku osób oraz nadane im pseudonimy świetnie podkreślają indywidualne charaktery bohaterów i ich dynamizm. Dzięki temu zaprezentowane punkty widzenia są spójne i umiejętnie prowadzą do odkrycia całej misternej intrygi.

Nie przez przypadek na samym wstępie wspomniałam niekwestionowanego króla horroru, Stephena Kinga. Mogę się mylić, lecz wydaje mi się, iż wyczuwam w Dniu czwartym lekką inspirację pisarzem – nie jest to oczywiście niczym złym, bo mimo tego lektura jest wciągająca od pierwszej do ostatniej strony. Zakończenie jednak, nieoczywiste, otwarte i wzbudzające niedosyt sprawia, iż mam ochotę na więcej.

Zanim zdecydujecie się na tę pozycję, mam radę - nie czytajcie okładki. Psuje ona całą radość w odkrywaniu tajemnicy wycieczkowca i jego pasażerów, a możecie mi wierzyć - po Dzień czwarty warto sięgnąć. Miłej lektury.

http://www.mechaniczna-kulturacja.pl/2017/08/sarah-lotz-dzien-czwarty-recenzja.html

Apokaliptyczne wizje, tajemnicza choroba, śmierć oraz fantasmagorie i obnażona ludzka natura – czy to zupełnie nowy Stephen King? Nie – to zupełnie nowa Sarah Lotz ze swoją drugą powieścią - Dzień czwarty.

Czwarty dzień noworocznego rejsu ekskluzywnego wycieczkowca z ponad dwoma tysiącami pasażerów na pokładzie doznaje awarii. Silniki przestają pracować, łączność radiowa...