[...]
Aljaz Cosini, tytułowy przewodnik rzeczny, podejmuje próbę ratowania tonącego uczestnika spływu niestety nurt rzeki spycha go w szczelinę, z której nie może uwolnić zaklinowanych nóg. Zaczyna tonąć. Flanagan wykorzystał więc powszechną wiarę, że człowiek w chwili śmierci ogląda całe swoje życie. Tonący przewodnik ogląda jednak nie tylko swoje życie, ale i życie swoich przodków, nawet tych, których nigdy nie spotkał. [...]
Prześladowania, przemoc, kolejne tragedie, praca ponad siły, wypadki, nędza były codziennością Tasmańczyków, jednak Flanagan tę pozorną oczywistość oświetla w specyficzny sposób. Bohaterami wizji Cosiniego są niemal wyłącznie jego krewni, tak więc historia Tasmanii staje się historią jednej rodziny, a historia rodziny pokazuje całą złożoność struktury społecznej Australii i Tasmanii, z której pochodzi autor. Przodkami Aljaza są i rdzenni Aborygeni, i skazańcy, i wolni osadnicy.Nie zawsze jednak można się do nich przyznać. To, że jest się potomkiem skazańca lub Aborygena należy skrzętnie ukrywać, by nie narazić się na szykany i utratę pozycji. Oczywiście w powieści nie znajdziemy takich manifestów czy deklaracji wyrażanych wprost, wszystko to jest dyskretnie wpisane w bieg wydarzeń i dzieje kolejnych bohaterów. [...]

Galeria postaci przewijających się przez karty powieści jest niezwykła, to przewodnicy rzeczni (jak Aljaz), drwale wycinający rzadkie odmiany sosny i spławiający je z biegiem rzek, traperzy polujący na lokalne zwierzęta, których jest coraz mniej, więc coraz trudniej im przetrwać, włóczędzy, trzeciorzędni muzykanci i wreszcie ich żony. [...]

Relacje wydarzeń, niezwykłych i zajmujących i mistrzowskie opisy przyrody przenikają się, bo życie i opisywane wydarzenia są z przyrodą nierozerwalnie związane. Czytelnik otrzymuje więc splecione z wartką akcją zajmujące i budzące grozę opisy. [...] Lokalny koloryt jak zawsze oddaje autor doskonale. Bohaterowie zaś są wyraziści, obdarzeni nie tylko charakterystycznymi cechami i przydomkami, ale własnym językiem.

[...] odchodzące i powracające wizje narzucają też powieści tok fabularny i sposób narracji. Na przemian czytamy więc o historii feralnego spływu ostatnią dziką rzeką na wyspie, dziejach samego Cosiniego i jego rodziny. "Śmierć przewodnika rzecznego" to narracyjny i językowy majstersztyk. Od fascynującej, świetnie opowiedzianej historii nie sposób się oderwać.

Cała opinia tu: http://slowooslowach.blox.pl/2017/07/Smierc-przewodnika-rzecznego-Richard-Flanagan.html

[...]
Aljaz Cosini, tytułowy przewodnik rzeczny, podejmuje próbę ratowania tonącego uczestnika spływu niestety nurt rzeki spycha go w szczelinę, z której nie może uwolnić zaklinowanych nóg. Zaczyna tonąć. Flanagan wykorzystał więc powszechną wiarę, że człowiek w chwili śmierci ogląda całe swoje życie. Tonący przewodnik ogląda jednak nie tylko swoje życie, ale i życie swoich...