Każdą część cyklu powinno się oceniać osobno, ale ja nie mogę pozbyć się uporczywej myśli, że piękniejszego zwieńczenia historii Cherezińska po prostu nie mogła napisać. Wszyscy tę historię znamy a jednak jakże cudownie przeczytać ją na nowo, tak pełnokrwistą, tak żywą, porywającą. Znam tych bohaterów, a jednak okrywałam ich na nowo z każdą stroną pragnąc ich jeszcze bardziej. A ostatnie sceny, królewska koronacja Małego Księcia sprawiła, że naprawdę miałam ciarki na całym ciele - przywodziła mi na myśl scenę z "The Crown', która również wywarła na mnie ogromne wrażenie. Bo w tych historiach jest coś magicznego, na poły mistycznego i nieodgadnionego dla nas - zwykłych śmiertelników. I tylko słowami można dla nas wyczarować ten świat i sprawić jakbyśmy sami tam byli i w tym uczestniczyli. Elżbieta Cherezińska jest właśnie taką czarodziejką - porównania do "Sienkiewicza w spódnicy" czy "polskiej Gry o tron" absolutnie do niej nie pasują. Ona jest tak odrębna i tak świadoma władzy jaką ma nad czytelnikami, że wykorzystuje to w najcudowniejszy i najokrutniejszy zarazem sposób. Ten tom miał prawie 1100 stron a ja po zakończeniu chciałam płakać jak dziecko, bo mogłabym tę historię czytać w nieskończoność.

Każdą część cyklu powinno się oceniać osobno, ale ja nie mogę pozbyć się uporczywej myśli, że piękniejszego zwieńczenia historii Cherezińska po prostu nie mogła napisać. Wszyscy tę historię znamy a jednak jakże cudownie przeczytać ją na nowo, tak pełnokrwistą, tak żywą, porywającą. Znam tych bohaterów, a jednak okrywałam ich na nowo z każdą stroną pragnąc ich jeszcze...