Traumatyczne przeżycia odciskają piętno, które pozostaje i boleśnie przypomina o sobie każdego dnia. Bywają okresy, gdy da się je zepchnąć głęboko, lecz wspomnienia wracają ze zdwojoną siłą. Trudno nauczyć się z nimi żyć. Wiedzą o tym doskonale Violet i Luke. Dwie młode osoby doświadczone przez los, których ścieżki wciąż się przecinają. Nie potrafią o sobie zapomnieć i mimo, że ich drogi się rozeszły na jakiś czas, ponownie na siebie wpadają. O to nie trudno, gdyż oboje wplątują się w coraz to nowsze kłopoty, przebywając w tym samym miasteczku. Tym razem pomocy potrzebuje Luke a Violet postanawia go wesprzeć. Czy faktycznie tylko on potrzebuje pomocy?

Z twórczością pisarki miałam styczność już wielokrotnie i to między innymi dzięki jej książkom odkryłam i polubiłam New Adult. Sięgając po czwarty tom tej serii wiedziałam, że czeka mnie emocjonująca lektura i tym razem po raz kolejny taka się okazała.

Książkę czyta się błyskawicznie, czego zasługą jest głównie styl pisarski, ale także w tym wypadku mniejsza liczba stron. Rozpoczynając lekturę poczułam się tak, jakbym spotkała dawno niewidzianych znajomych. Początek wzbudził też gniew wywołany relacjami Violet i Prestona. Nie potrafię zrozumieć, jak mogła ponownie wrócić do tego, co ją tak bardzo dołowało i rujnowało jej życie. Czasem jednak popełnia się błędy, wierząc, że będzie lepiej. Serce dziewczyny roztrzaskało się na kawałki po odkryciu, że matka Luke’a miała związek z morderstwem rodziców Violet. Teraz trudno je poskładać ponownie i komukolwiek zaufać. Wróciła do tego, co było jej dobrze znane, przynajmniej tak myślała na początku. Rzeczywistość okazuje się dużo bardziej brutalna.

Czytelnikom znającym poprzednie części nie trzeba przedstawiać Luke’a. W skrócie wciąż pakuje się w kłopoty, próbując alkoholem uleczyć serce i zapomnieć o tym, co mogło sprawić, że jego życie stałoby się lepsze. Los okrutnie zadrwił z obojga a to dopiero początek. Czeka ich jeszcze daleka droga.

Fabuła jest ciekawa, chociaż tym razem okazała się dla mnie dosyć przewidywalna. Po pierwszym SMS-ie, który otrzymała Violet domyśliłam się, kto był jego nadawcą. To pozwoliło mi szybko poskładać pozostałe wydarzenia. W tej książce to jednak tak bardzo nie przeszkadza, ponieważ główną jej zaletą są pokłady emocji, które wywołuje. W tym zakresie nic się nie zmieniło. Autorka po raz kolejny wywołuje gamę uczuć, poczynając od złości, kończąc na współczuciu i zrozumieniu.

W tej części, poza dobrze znanymi bohaterami, poznajemy nowych, równie charakterystycznych, jak chociażby wujek Luke’a – Cole oraz jego syn Ryler. Mam przeczucie, że nie będzie to ostatnie z nimi spotkanie. Pisarka zgrabnie wykreowała bohaterów. Zapadają w pamięci i dobrze pasują do przedstawionych wydarzeń.

Okładka utrzymana jest w stylistyce całej serii, tak jak i narracja. Historia przedstawiana jest naprzemiennie przez Violet i Luke’a, co lepiej obrazuje ich uczucia, chwile zwątpienia i radości, wzajemne przyciąganie. Między tą dwójką czuje się napięcie wywołane niedomówieniami, lecz serca się nie oszuka.

„Przyszłość Violet i Luke’a” jest nadal zasnuta mgłą, niczym droga z wieloma ostrymi zakrętami, pełna przeszkód. Czy uda się je pokonać? Oboje się starają, lecz o przeszłości nie da się zapomnieć, a przeszłość to ból, łzy i nadal otwarta rana. Pisarka po raz kolejny porywa falą emocji i pozostawia czytelnika w decydującym momencie nie ujawniając do końca, w którym kierunku wszystko się potoczy. Nie pozostało mi nic innego, jak poczekać na kolejny tom i mieć nadzieję, że ukaże się niebawem.

http://ksiazki-moj-maly-swiat.blog.pl/2017/07/09/przyszlosc-violet-i-lukea-jessica-sorensen/

Traumatyczne przeżycia odciskają piętno, które pozostaje i boleśnie przypomina o sobie każdego dnia. Bywają okresy, gdy da się je zepchnąć głęboko, lecz wspomnienia wracają ze zdwojoną siłą. Trudno nauczyć się z nimi żyć. Wiedzą o tym doskonale Violet i Luke. Dwie młode osoby doświadczone przez los, których ścieżki wciąż się przecinają. Nie potrafią o sobie zapomnieć i...