Recenzja pochodzi z www.zksiazkadolozka.blogspot.com


Piękna okładka skrywa gorzką treść. To jedno zdanie mogłoby podsumować całą powieść, która oparta jest na silnych emocjach.

Eden i Jess to najlepsze przyjaciółki. Obie mają na swoim koncie smutne przeżycia. Obie radzą sobie z tym w inny sposób. Jess jest tą spokojniejszą, która zamyka się w sobie, ale nie ukrywa swojego strachu. Eden natomiast to przebojowa dziewczyna, która pod maską śmiałości i aktywności skrywa ogromny ból. Kiedy nagle znika, cały świat staje na głowie, by ją odnaleźć. Najaktywniej szukają Jess i Liam, jej chłopak. Co się stało z dziewczyną i jak wyglądało lato Eden?
„— Rzeczywiście będzie lepiej? — spytała chrapliwie. — Kiedy? Mam naprawdę nadzieję, że niedługo, bo nie wiem, ile jeszcze mam siły.”
„Lato Eden” to nie jest pierwsza lepsza lektura przeznaczona dla młodzieży. To wartościowa, pełna emocji książka, którą powinno przeczytać zarówno dziecko będące w momencie dojrzewania, jak i rodzic, który chce mu pomóc, jeśli zajdzie taka potrzeba. Liz Flanagan zabiera nas w podróż do zamkniętych umysłów nastolatków, którzy walczą z poczuciem winy, narastającą paniką i myślami samobójczymi. Odwiedzamy takie sfery, które obecnie pozostają dla nas zamknięte, w zależności od tego jak bardzo zamknięte są nasze dzieci.

Żałowałam, że nie miałam okazji, by bliżej poznać Eden. By zobaczyć jak to wyglądało z jej perspektywy, by poznać dokładniej jej uczucia. To co o niej się dowiadujemy – wiemy od jej najlepszej przyjaciółki. Od przyjaciółki, która odtwarza najważniejsze momenty z ich wspólnego życia. Jednak Jess maluje w naszej wyobraźni jej obraz bardzo precyzyjnie, stara się pokazać jej każdą możliwą stronę. Wyłania nam się obraz rozpaczy i samotności, samotności pełnej nachalnych, zabójczych myśli.

Pewnie przez pierwszoosobową narracją prowadzoną przez Jess – to właśnie do niej zapałałam większą sympatią. Zachowania Eden wydawały mi się czasami zbyt egoistyczne, nawet jak na kogoś, kto w jednej chwili stracił coś bardzo cennego. Obie dziewczyny przeżyły trudny okres, który pozostawił trwały ślad w ich psychice. A mimo to tylko jedna z nich dostała pełne wsparcie, z możliwością bycia wredną, nieodpowiedzialną dziewczyną. I choć bywały trudne momenty – widziałam ogromną miłość pomiędzy nimi.

Opowieść jest przede wszystkim o przyjaźni. O tej prawdziwej, pełnej poświęceń i wyrzeczeń. O silnych bohaterach, którzy są w stanie paść z wyczerpania, byleby odnaleźć swoją przyjaciółkę. O uczuciach, które przyduszają zbyt młodych ludzi, z którymi sobie po prostu nie radzą. Jest również o rozpaczy rodzica.

Właściwie nie skupiłam się ani na bohaterach książki ani nawet na jej konstrukcji. Temat jakim zostałam zarzucona był tak trudny do udźwignięcia, że aż zabierał mi oddech, wręcz mnie dusił, przygniatał. I tak, historia jest przewidywalna. I może nie jest idealnie skonstruowana. Może nie jest to wybitna, pełna wartkiej akcji literatura, ale musicie wierzyć, że tego jak się przy niej czułam nie zrozumie nikt, kto nie ma rodzeństwa bądź jednej, takiej najlepszej i zaufanej przyjaciółki.


Czy pamiętasz co działo się w Twojej głowie, gdy dopiero dojrzewałaś? A może szybko pozbawiono Cię tej dziecinnej niewinności i weszłaś gwałtowanie w świat dorosłych? Pamiętasz to niezrozumienie pojawiające się w ich oczach, gdy grymas bólu wykrzywiał Ci twarz, bo właśnie oblałaś pierwszy test w swoim życiu, chłopak, który Ci się podoba nawet na Ciebie nie spojrzy albo pokłóciłaś się ze swoją przyjaciółką? Czy dziś jesteś takim właśnie dorosłym, który nabrał doświadczenia, pokory i nie rozumie jak to było, gdy sam był młody? Jeśli tak, to ta książka jest dla Ciebie! Nie zapominaj ile znaczy dla dziecka Twoja pomoc, nawet w błahych sprawach. Ono musi czuć, że ma w Tobie oparcie. Zapewnij mu je i słuchaj. Taka jest Twoja rola.

Recenzja pochodzi z www.zksiazkadolozka.blogspot.com


Piękna okładka skrywa gorzką treść. To jedno zdanie mogłoby podsumować całą powieść, która oparta jest na silnych emocjach.

Eden i Jess to najlepsze przyjaciółki. Obie mają na swoim koncie smutne przeżycia. Obie radzą sobie z tym w inny sposób. Jess jest tą spokojniejszą, która zamyka się w sobie, ale nie ukrywa...