Całą recenzję znaleźć można na:
http://alkuszowerozkminy.blogspot.com/2017/05/dziewczynka-w-krainie-przekletych.html

W fabule nic nie jest od początku jasne - czytelnik od razu zostaje rzucony na głęboką wodę: poznajemy małą dziewczynkę, Sivę, która mieszka w domku w środku lasu z wysokim czarnym potworem, którego nazywa swoim mistrzem. Sytuacja ta na początku jest całkowicie niezrozumiała, a dopiero wraz z lekturą niektóre rzeczy stają się jaśniejsze. Poznajemy podstawowe zasady rządzące tym światem, takie jak podział na ludzi i potępieńców - czarne potwory, które za sprawą dotyku zsyłają klątwę na człowieka. Następnie dowiadujemy się, dlaczego tak właściwie jeden z potępieńców opiekuje się Sivą, ale to także jest niepełna informacja - w pierwszym tomie mangaka ujawnia tylko mglisty zarys fabuły, bo żaden wątek nie jest poprowadzony od początku do końca w taki sposób, by można było uznać go za zamknięty. Samo pisanie o fabule tego tytułu nie jest proste, żeby nie zdradzić zbyt dużo, ale równocześnie coś napisać - najprościej byłoby powiedzieć, że w mandze otrzymujemy naprawdę obiecujący zarys mrocznej fabuły, przeplatany codziennymi drobnostkami z życia bohaterów. Jeśli lubicie więc baśniowe klimaty, ta manga z pewnością Wam się spodoba.

Bohaterowie na razie są właściwie dosyć nijacy, ale w żaden negatywny sposób; kiedy mam do czynienia z baśniami, właściwie nigdy nie zdarza mi się utożsamić z jakąś postacią, a że "Dziewczynka w Krainie Przeklętych" celuje właśnie w takie klimaty, to nie jestem tym zaskoczona. Siva jest z charakteru najzwyklejszą baśniową dziewczynką: małą, ciekawską i uroczą, a jej mistrz to tajemniczy potępieniec, który troskliwie się nią zajmuje.

Kreska w tej mandze jest bardzo specyficzna i kilkanaście stron zajęło mi przyzwyczajenie się do niej. Mangaka ma styl, który polega na "zakreskowywaniu" teł i różnych elementów, co czasami potrafi wprowadzić na strony trochę chaosu, ale równocześnie wzmaga baśniowy klimat i potęguje w czytelniku dziwne wrażenie niepokoju, nie opuszczające go do samego końca. Tła są często bardzo uproszczone albo nie ma ich w ogóle, więc można odnieść wrażenie, że mangaka stara się ich unikać, ale nic bardziej mylnego; Nagabe po prostu pomija je w nieistotnych momentach, żeby po paru stronach zadziwić nas szczegółami i klimatem swoich ilustracji.

Wydanie jest po prostu piękne, i chociaż cena mangi podniosła się przez to o połowę, tak zdecydowanie jest warta wydanych na nią pieniędzy.

Całą recenzję znaleźć można na:
http://alkuszowerozkminy.blogspot.com/2017/05/dziewczynka-w-krainie-przekletych.html

W fabule nic nie jest od początku jasne - czytelnik od razu zostaje rzucony na głęboką wodę: poznajemy małą dziewczynkę, Sivę, która mieszka w domku w środku lasu z wysokim czarnym potworem, którego nazywa swoim mistrzem. Sytuacja ta na początku jest...