Trzecia część przygód Rykova okazała się, wbrew słabym opiniom, całkiem ciekawa. Trochę z tymi klonami przekombinowane, ale ogólnie wyszło interesująco.
Muszę się przyczepić do jednej rzeczy, jest to trzecia część cyklu, więc czemu zmieniono styl okładki i grzbietu, w ogóle nie pasuje do poprzednich.

Trzecia część przygód Rykova okazała się, wbrew słabym opiniom, całkiem ciekawa. Trochę z tymi klonami przekombinowane, ale ogólnie wyszło interesująco.
Muszę się przyczepić do jednej rzeczy, jest to trzecia część cyklu, więc czemu zmieniono styl okładki i grzbietu, w ogóle nie pasuje do poprzednich.

Ale się działo! Jak to u Marcina Wolskiego było szybko, bogato i bardzo wciągająco. A że fabuła nieprawdopodobna? Nieważne. Najważniejsze, że powieść czytało się bardzo dobrze.

Tom 3 cyklu "Igor Rykow" jest zdecydowanie godny polecenia.

Ale się działo! Jak to u Marcina Wolskiego było szybko, bogato i bardzo wciągająco. A że fabuła nieprawdopodobna? Nieważne. Najważniejsze, że powieść czytało się bardzo dobrze.

Tom 3 cyklu "Igor Rykow" jest zdecydowanie godny polecenia.

Na okładce zamieszczono entuzjastyczną recenzję Magdaleny Ogórek. Niestety, jest to książka prosta jak budowa cepa. Wydaje się, że jej jedynym celem jest połączenie kilkunastu partyjnych "przekazów dnia" w jedną treść, a z drugiej strony drobne insynuacje wobec tych polityków, których Autor nie cierpi. Sama treść akcji - o klonach hitlerowców, imigrantach i walkach wywiadów - jest tak naiwna, że chyba skierowana do nastolatków.

Na okładce zamieszczono entuzjastyczną recenzję Magdaleny Ogórek. Niestety, jest to książka prosta jak budowa cepa. Wydaje się, że jej jedynym celem jest połączenie kilkunastu partyjnych "przekazów dnia" w jedną treść, a z drugiej strony drobne insynuacje wobec tych polityków, których Autor nie cierpi. Sama treść akcji - o klonach hitlerowców, imigrantach i walkach wywiadów...

Powieść sensacyjna nie jest moim ulubionym gatunkiem, jednak od lat cenię teksty Wolskiego, więc się skusiłam na Almanzora. Niestety jestem zawiedziona. W pełni doceniam doniosłość i aktualność tematyki powieści, jednak dosadność przekazu bardziej kojarzy się z nachalną dydaktyką niż literaturą. Pomieszanie aktualnej rzeczywistości z wątkami fikcyjnymi dało mało strawną mieszankę treści.

Powieść sensacyjna nie jest moim ulubionym gatunkiem, jednak od lat cenię teksty Wolskiego, więc się skusiłam na Almanzora. Niestety jestem zawiedziona. W pełni doceniam doniosłość i aktualność tematyki powieści, jednak dosadność przekazu bardziej kojarzy się z nachalną dydaktyką niż literaturą. Pomieszanie aktualnej rzeczywistości z wątkami fikcyjnymi dało mało strawną...

Plus - jak to Wolskiego...czyta sie piorunem
Za obraz strzelajäcego patrolowca do inwazoröw 10 giazdek - niestety chyba tego nie dozyje, ze Europa zacznie sie bronic,ze wogöle zrozumie,ze to kolejna wyprawa muslimöw....
Obraz Rosji rozgrywajäcej swojä gre prawdziwy
na tym koniec...

Minusy- Tych niestety wiecej.
Jako kontunuacja 7.27 do Smolenska...baaaardzo slaba.
Kilka ciekawych sugestii i nic pozatym.

Ksiäzka sprawia wrazenienie napisanej na szybko, na kolanie.
Tempo jest tak zawrotne, ze autor gubi to co charakteryzowalo tom pierwszy - napiecie,nutke tajemnicy,ciekawosc co na nastepnej stronie...

Z zahukanego inzyniera Rykowa nagle wyrasta "Conan Rambo Norris Lee"...tez bym tak chcial :D

Kim jest Almanzor Hitler to mozna sie domyslic na poczätku....zresztä to poläczenie jest az idiotyczne

Mam nadzieje, ze czwartego tomu nie bedzie.....

Ps : czekalem na tom pierwszy,drugi...a tu trzeci...strzal w kolano

Plus - jak to Wolskiego...czyta sie piorunem
Za obraz strzelajäcego patrolowca do inwazoröw 10 giazdek - niestety chyba tego nie dozyje, ze Europa zacznie sie bronic,ze wogöle zrozumie,ze to kolejna wyprawa muslimöw....
Obraz Rosji rozgrywajäcej swojä gre prawdziwy
na tym koniec...

Minusy- Tych niestety wiecej.
Jako kontunuacja 7.27 do Smolenska...baaaardzo slaba.
Kilka...

Miłośnicy literatury sensacyjnej Marcina Wolskiego z pewnością nie mają powodów do narzekania. Kolejne jego powieści wydawane są w tempie niemal zabójczym. Tym razem nakładem Wydawnictwa Zysk światło dzienne ujrzał Powrót Almanzora, czyli trzeci tom przygód agenta Igora Rykowa zapoczątkowanych 7.27 do Smoleńska.

Wolski jak zwykle w swojej prozie wychodzi z pozycji bacznego obserwatora rzeczywistości i stara się odpowiadać na nią kreśląc swoje fikcyjne, niekiedy wręcz fantastyczne pomysły, które jednak często trafiają w punkt i stanowią gorzką rozprawę na temat tego, co otacza nas w polskiej i światowej polityce. Stąd fabuła zdaje się stanowić jedynie pretekst do snucia tych rozważań (tutaj w dużej mierze dotyczących m.in. napływających do Europy islamskich imigrantów),choć jest to pretekst potraktowany jak najbardziej poważnie - nie brak tu zawiłej intrygi, trzymających w napięciu zwrotów akcji i wzorowo poprowadzonej akcji.

Zaczyna się od porwania rosyjskiego prezydenta - Władymira Pobiedina. Niestety porywacze, wśród których znajduje się znany z poprzednich tomów Igor Rykow, szybko przekonują się, że mają do czynienia z falsyfikatem. Prawdziwy Pobiedin nie wychyla nosa z Kremla, a sobowtórów jest co najmniej kilku; drugi jak gdyby nigdy nic spełnia właśnie swoje publiczne obowiązki. GRU jednak rusza w pościg za ekipą porywaczy, a w wyniku strzelaniny giną sobowtór prezydenta i ukochana Rykowa. Przed śmiercią jednak fałszywy Pobiedin naprowadza bohaterów na trop pewnej tajemnicy, która sięga swą historią nazistowskich Niemiec.

To, co najbardziej doceniam w prozie Wolskiego to brak poprawności politycznej, która zamyka wolność słowa w dzisiejszych mediach, kinie i literaturze. Wolski opowiada o świecie tak, jak go widzi, nie obwija w bawełnę i nie boi się nazywać rzeczy po imieniu. Czytelnicy o mocno liberalnych poglądach odbiją się od Powrotu Almanzora już na pierwszych stronach, pozostali jednak powinni docenić szybkie tempo powieści, żywy styl autora, zawrotną akcję i świeże pomysły.

Z drugiej strony trzeba też podkreślić, że dość wyraźnie swoje ideowe i polityczne zapatrywania Wolski przerzuca w swojej nowej powieści na papier. Szybko da się wyczuć pewną stronniczość narratora, która przesłania obiektywnie traktowaną intrygę. W rezultacie nie ma tu neutralnego gruntu dla czytelnika, a sama powieść będzie przeznaczona dla konkretnych odbiorców.

Pomijając jednak aspekt polityczny i ideologiczny, Powrót Almanzora to dynamiczna powieść sensacyjna z wyraźną nutą teorii spiskowych, która powinna zadowolić miłośników tego typu historii. Klony nazistów, Rosjanie pragnący dominacji, upadający Zachód, napływające do Europy hordy imigrantów i Polska, która przejmuje rolę europejskiego lidera? Taką mieszankę w swojej najnowszej powieści serwuje Marcin Wolski, całość zaś jak zwykle stanowi odwzorowanie aktualnych problemów politycznych i społecznych współczesnego świata i Polski.

http://www.mechaniczna-kulturacja.pl/2017/07/marcin-wolski-powrot-almanzora-recenzja.html

Miłośnicy literatury sensacyjnej Marcina Wolskiego z pewnością nie mają powodów do narzekania. Kolejne jego powieści wydawane są w tempie niemal zabójczym. Tym razem nakładem Wydawnictwa Zysk światło dzienne ujrzał Powrót Almanzora, czyli trzeci tom przygód agenta Igora Rykowa zapoczątkowanych 7.27 do Smoleńska.

Wolski jak zwykle w swojej prozie wychodzi z pozycji bacznego...

Pozycja zdecydowanie nie dla liberałów.

Autor przedstawia Europę po której grasują hordy pijanych agresywnych uchodźców z Afryki północnej i Bliskiego Wschodu. Europejska policja przed nimi ucieka a oni biją mężczyzn a gwałcą kobiety.

Wizja autora jest niezbyt optymistyczna. Książka zawiera wiele ciekawych chociaż może mało oryginalnych pomysłów. Znajdziemy tu inżynierię genetyczną oraz walką szpiegów.

Na tle ogólnego chaosu Polska ma się całkiem dobrze. W końcu także Europa zaczyna się budzić i stawiać opór inwazji Islamu.

Raczej dla fanów autora i osób o zdecydowanie konserwatywnych poglądach.

Pozycja zdecydowanie nie dla liberałów.

Autor przedstawia Europę po której grasują hordy pijanych agresywnych uchodźców z Afryki północnej i Bliskiego Wschodu. Europejska policja przed nimi ucieka a oni biją mężczyzn a gwałcą kobiety.

Wizja autora jest niezbyt optymistyczna. Książka zawiera wiele ciekawych chociaż może mało oryginalnych pomysłów. Znajdziemy tu inżynierię...