__Nie mogę powiedzieć żebym był zaciekłym weteranem fantasy, ale przyznam, że ten typ literatury lubię, i czytuję. Do serii Anne Bishop nie ciągnęło mnie jakoś bardzo biorąc pod uwagę iście "polsatowski" opis fabuły na odwrocie. Gdyby nie zbieg okoliczności to pewnie dalej była by to książka do przeczytania "kiedyś". Tak się nie stało, przebrnąłem, i odniosę się tu do całego cyklu, nie tylko do pierwszej części.
__Czytając opinie poniżej można odnieść wrażenie, że jest to miód nad miody wśród literatury fantasy. Wydaje mi się że nie. Owszem po przebrnięciu przez słynne 100 stron coś się zaczyna dziać, książka zaczyna nabierać tępa, świat jest zarysowany dobrze, trzyma się kupy(choć czasami nie wiedziałem czy jest bardziej współczesny czy bardziej średniowieczny), bohaterowie również są całkiem interesujący. Fabuła? No... działa. Co więc jest nie tak?
__Ja, jako facet zaznaczam, czytając tą książkę, bardzo czułem, że pisała ją kobieta, bohaterowie męscy co chwila wpadają w "zimną/lodową furię", "szaleńczy gniew" i inne tego typu rzeczy praktycznie bez powodu(bo on się patrzy, jest facetem a w pokoju są też kobiety, to się zdenerwuję), i muszą sobie z tym radzić, opanowywać się. Można oczywiście te wahania nastrojów wytłumaczyć charakterem postaci jako Krwawych, ale jakoś to do mnie nie trafiło. Innym przykładem jest sexualność jednego z głównych bohaterów, ciągle musi ją trzymać na wodzy i się powstrzymywać, jak by to była jakaś poświata albo coś w tym stylu. Czytając ma się wrażenie, że jak by się na chwile zapomniał to został by stratowany przez stado napalonych kobiet. Ja rozumiem ładny, męski i w ogóle, ale bez przesady.
__Świat. No cóż, jest dużo krwi, męczenia ludzi, mordowania, wykorzystywania sexualnego facetów i tego typu smaczków, zupełnie jak w opisie. Fajnie, jedyny problem z tym, że to wszystko... nie rusza. Być może to ja jestem zepsuty i tak bardzo niewrażliwy, ale porównując to co mamy tutaj z tym co zaserwował nam np. Goodkind w "Pierwszym Prawie Magii"(Richard w niewoli Mord-Sith), no to... nie ma czego porównywać. Opisy po prostu tworzą tło, ot od czasu do czasu kogoś zamęczą dla zabawy, albo ktoś inny przypomina sobie jak to on był męczony. Jakoś to wszystko do mnie nie przemówiło. Paradoksalnie, autorce która próbuje utoczyć z kartek trochę krwi, najlepiej w całej serii wyszło pokazanie spokojnego życia rodzinnego, czyli sceny z pierwszej części drugiego tomu. Muszę przyznać, uśmiałem się, były to chyba najlepsze fragmenty całego cyklu.
__Fabuła. Jak napisałem wcześniej, działa. Nie jest jakaś wspaniała, na początku nie wiemy kto jest kim i co się dzieje, ale jak już nauczymy się rozróżniać postacie to jest lepiej. Zakończenie trzeciego tomu było trochę dziwne, bo mając możliwości którymi dysponują bohaterowie można było to rozegrać zupełnie inaczej... i wcześniej, i lepiej, i w ogóle. No ale Daemon musiał mieć swoje 5 min, i nie straszne opisy strasznych rzeczy też. Nie wyszło tak źle, ale było trochę naciągane.
__Aha, i jeszcze jedno, przez cały czas wszyscy coś znikali, np. Saetan zniknął kubek(znaczy sprawił, że go nie było), czy w polskim języku w ogóle funkcjonuje takie coś? Ktoś mi to może powiedzieć?
__Przyznaję, że trochę sobie pojechałem po książce która w sumie nie jest taka zła. Zaznaczyłem tu tylko elementy które mnie denerwowały. Patrząc szerzej można je pominąć i spokojnie cieszyć się lekturą, bo ta trzyma mimo wszystko pewien poziom. Niestety, a może stety, wydaje mi się, że książka bardziej spodoba się płci pięknej, jak pisałem wcześniej, czuć, że jest ona pisana przez kobietę, i jak widać na tej stronie chyba w większości kobiety oceniają ją wysoko(ogólnie rzecz ujmując oczywiście, poza tym sugeruję się nickami więc proszę się nie czuć urażonym jak by co). Autorka ma talent, może jeszcze nieco nie oszlifowany, i może nie do końca w powieści fantasy, ale pisać umie. Z tego co wiem napisała jeszcze jeden tom, ale... jakoś nie mam ochoty do niego siadać, tyle innych ciekawych książek.
__Na koniec chciałbym tylko zaznaczyć, że są to moje prywatne odczucia na temat książki i innym całkowicie wolno się z nimi nie zgadzać. Dziękuję, że doczytałeś aż tutaj.

__Nie mogę powiedzieć żebym był zaciekłym weteranem fantasy, ale przyznam, że ten typ literatury lubię, i czytuję. Do serii Anne Bishop nie ciągnęło mnie jakoś bardzo biorąc pod uwagę iście "polsatowski" opis fabuły na odwrocie. Gdyby nie zbieg okoliczności to pewnie dalej była by to książka do przeczytania "kiedyś". Tak się nie stało, przebrnąłem, i odniosę się tu do...