Liz, Martin i Jules wiodą spokojne i szczęśliwe życie w Monachium. W jednej sekundzie sielanka rodzeństwa się kończy, gdy ich ukochani rodzice giną w wypadku samochodowym. Dzieciaki trafiają do państwowego internatu na wsi, który opuszczają tylko na czas ferii i świąt, spędzając je u ciotki. Tragiczne wydarzenia i nowe środowisko powoli zrywa więź i bliskość między rodzeństwem. Marty to mądrala, Liz to wyniosła piekność, a najmłodszy Jules to wrażliwy i zagubiony dzieciak. Mają ze sobą niewiele wspólnego i bardzo szybko tracą się z oczu. Bardzo wcześnie stykają się ze śmiercią bliskich, a każde z nich inaczej na to reaguje. Ich życie już na samym początku zostało zatrute, a trudne dzieciństwo jest jak niewidzialny wróg, nigdy nie wiadomo kiedy uderzy... To zdecydowanie smutna książka, ociekająca cierpieniem na każdej stronie. Historia o ogromnej stracie, największej jaka może spotkać dziecko, i o jej wpływie na dorosłe życie.
Autor w przekazywaniu emocji jest minimalistą. Z dużą powściągliwością opisuje uczucia bohaterów. Mimo to współodczuwamy smutek, który na każdym kroku spotyka bohaterów. Czy życie to równanie o sumie zerowej? Czy liczba nieszczęścia musi być wprost proporcjonalna do radości? Czy po tak tragicznych doświadczeniach na samym początku istnienia, w dalszej kolejności powinno się przydarzyć wiele dobrego by wyrównać zło? Czytając nie raz uroniłam łzę i chciałam wyrzucić książkę przez okno. Bardzo polecam.
PS. Niech was nie zwiedzie ta fatalna, niedopasowana do treści okładka, która wskazuje raczej na tanie romansidło niż dobrą i wartościową literaturę.

Liz, Martin i Jules wiodą spokojne i szczęśliwe życie w Monachium. W jednej sekundzie sielanka rodzeństwa się kończy, gdy ich ukochani rodzice giną w wypadku samochodowym. Dzieciaki trafiają do państwowego internatu na wsi, który opuszczają tylko na czas ferii i świąt, spędzając je u ciotki. Tragiczne wydarzenia i nowe środowisko powoli zrywa więź i bliskość między...