Carys i Max spadają przez pustą przestrzeń kosmosu, nie mają nic prócz siebie nawzajem. Powietrza zostało im tylko na ostatnie półtorej godziny. W ostatnich chwilach życia zatracają się we wspomnieniach, wspominają swoje życie, ale przede wszystkim narodziny ich związku, który nie miał prawa bytu w opuszczonej przez nich utopijnej rzeczywistości.

Sięgając po „Zatrzymać gwiazdy”, nie wiązałam z tą książką wielkich nadziei, spodziewałam się po prostu lekkiej historii miłosnej, której akcja toczy się w kosmosie. Przed wydaniem tej książki w Polsce nie słyszałam o niej za wiele, nie czytałam też żadnych recenzji, więc nie wiedziałam, czego mogę się spodziewać. Nie sądziłam jednak, że otrzymam książkę, która tak dojrzale podejdzie do tematu relacji międzyludzkich, a w szczególności przedstawi związek nie jako uczucie, przez które świat nagle staje się piękny, a zakochani nie dostrzegają nic oprócz siebie nawzajem, ale takie, które wymaga wysiłku i wielu poświęceń.

W świecie wykreowanym przez autorkę panuje utopijny ustrój społeczny. Wiąże się to z tak zwaną Rotacją – co trzy lata wszyscy obywatele muszą obowiązkowo zmieniać miejsce zamieszkanie. Przenoszą się wówczas do innych wielokulturowych społeczności, ich życie jednak skupione jest tylko i wyłącznie na ich własnej osobie i celach, do których dążą. Miłą odmianą jest to, że akcja książki rozgrywa się nie w Stanach Zjednoczonych, ale na terenie Europy, jednak poza tym uważam ją za bardzo smutną. Życie w tym utopijnym na pierwszy rzut oka świecie jest puste, ponieważ po co przywiązywać się do miejsca i do ludzi, by po trzech latach ich opuścić i zaczynać wszystko od początku. Przez to tak naprawdę nic nie jest w życiu stałe, nawet tworzenie związków jest dozwolone dopiero od 35 roku życia.

Fabuła książki nie jest szczególnie zaskakująca. Na początku bardzo ciężko było mi się wciągnąć w tę historię, przewracałam kolejne kartki bez większego przekonania. Choć po połowie historia się rozkręca i zauważamy znaczną poprawę, to jednak nawet po przeczytaniu całości nie udało mi się zżyć z bohaterami i nie przeżywałam aż tak bardzo tego, co się z nimi stało. Tego właśnie najbardziej zabrakło mi w tej historii, bo choć sam związek Carys i Maxa jest przedstawiony bardzo dobrze, nie jest idealny, a bohaterowie mają swoje problemy, to jednak nie udało mi się przywiązać do nich samych. Warto jednak wspomnieć, że jest to debiut autorki i to według mnie udany. 

„Zatrzymać gwiazdy” to interesująca opowieść, która przedstawia związek pomiędzy dwójką ludzi w bardzo realistyczny sposób. Choć nie obywa się bez banałów, to jednak miłość, którą zapałali do siebie Carys i Maxa nie jest przesłodzona i wyidealizowana. Historia idealna dla fanów romantycznych historii, którzy szukają czegoś nowego, młodzieżówki, która nie będzie kolejną cukierkową opowieścią o nastoletniej miłości. Jeśli jednak szukacie powieści science fiction, która bardziej przybliży Wam tematykę kosmosu, to radzę skierować się w innym kierunku, bo „Zatrzymać gwiazdy” na pewno nie zaspokoi waszej ciekawości w tej dziedzinie.

http://someculturewithme.blogspot.com/2017/10/rozbite-dusze-maja-dar-wyczuwania.html

Carys i Max spadają przez pustą przestrzeń kosmosu, nie mają nic prócz siebie nawzajem. Powietrza zostało im tylko na ostatnie półtorej godziny. W ostatnich chwilach życia zatracają się we wspomnieniach, wspominają swoje życie, ale przede wszystkim narodziny ich związku, który nie miał prawa bytu w opuszczonej przez nich utopijnej rzeczywistości.

Sięgając po „Zatrzymać...