Bicie serca, odwieczny rytm życia, pełen harmonii, energii, niesamowity. Jest jak muzyka przeznaczona dla jednej osoby. Czy możliwe by dwa serca biły w tym samym rytmie?

Julita ma za sobą bolesną przeszłość, o której każdego dnia, po raz kolejny stara się zapomnieć. Takie rany ciężko się goją i trudno odzyskać zaufanie, dlatego dziewczyna odsuwa się od ludzi, nie ma chłopaka, rzadko gdzieś wychodzi. Stres łagodzą zajęcia zumby. Stają się one też iskrą, która na nowo rozbudza w sercu nadzieję i powoduje, że zaczyna ono mocniej bić. Julita chce zawalczyć o siebie i propozycja, którą niespodziewanie otrzymuje od Marcela może jej w tym pomóc, a równocześnie pomóc jemu. Matka mężczyzny jest ciężko chora i musi on zdobyć pieniądze, aby chociaż częściowo uśmierzyć jej ból. Jeden konkurs może rozwiązać problemy obojga. Czy tak się stanie?

Anna Dąbrowska – autorka książek „Stalowe serce” oraz „Nakarmię cię miłością”. Jej pasją jest pisanie, a w wolnych chwilach czyta i słucha muzyki rockowej.

Gorące rytmy latynoamerykańskie spajają tę książkę. Wszystko zaczyna się od tańca, który wyzwala energię, koi, pozwala zapomnieć o tym, jak okrutny potrafi być los. Czy taniec może być lekarstwem na smutki? Jak najbardziej. Z tym, że smutki to za mało powiedziane, raczej traumatyczne wspomnienia, które roztrzaskały na drobne kawałki szczęśliwe życie młodej dziewczyny. To w tańcu znajduje ukojenie, chociaż może się on okazać dla niej także bardzo zgubny. Równie bolesne jest patrzenie na chorobę bliskiej osoby. Bezsilność, gniew, poczucie niesprawiedliwości i chęć pomocy za wszelką cenę – takie uczucia przepełniają Marcela. Los splata ścieżki tej dwójki. Los i konkurs tańca, który może być początkiem czegoś nowego, lepszego.

Autorka dobrze nakreśliła sylwetki bohaterów, tak jak i warstwę psychologiczną. Czuje się zrozumienie i współczucie zwłaszcza w stosunku do Marcela. Julita wzbudza różne uczucia. Trudno postawić się w jej sytuacji, tak jak i trudno w pełni zaakceptować niektóre jej zachowania. Podziw wzbudza jej chęć zmiany, ciągła walka o odzyskanie nawet najdrobniejszej cząstki dawnej siebie.

Poza głównymi bohaterami w książce występuje szereg ciekawych postaci drugoplanowych. Wśród nich mocno się zaznacza kolega Marcela – Kuba, czy kuzynka Julity – Ola, jak też Karolina. Każda z wymienionych postaci wzbudza emocje, chociaż różnego typu, zarówno pozytywne, jak i negatywne. Dzięki temu książkę czyta się szybko i z zainteresowaniem.

Narracja poprowadzona jest dwutorowo, raz przez Julitę, raz przez Marcela. Taki sposób opowieści uwidacznia ich problemy, uczucia, pozwala lepiej zrozumieć postępowanie. Nic jednak nie przygotowuje czytelnika na zakończenie, którego nie sposób przewidzieć. Niesie pewne przesłanie, temat do przemyśleń. Zupełnie się tego nie spodziewałam. To ten element nadaje książce głębi.

„W rytmie passady” to tętniąca emocjami lektura, przyciągająca uwagę, poruszająca trudne tematy a równocześnie lekko poprowadzona. Lektura niemal na jeden wieczór, ale goszcząca w sercu na dłużej. Najmocniejszym i najbardziej zaskakującym elementem jest zakończenie. Daje do myślenia nad tym, co w życiu jest ważne, nad kruchością ludzkiego życia. Ukazuje jak szybko wszystko może się zmienić i jak łatwo jest oceniać innych, nic o nich nie wiedząc, powierzchownie i krzywdząco. Szczerze polecam.

http://ksiazki-moj-maly-swiat.blog.pl/2017/06/28/w-rytmie-passady-anna-dabrowska/

Bicie serca, odwieczny rytm życia, pełen harmonii, energii, niesamowity. Jest jak muzyka przeznaczona dla jednej osoby. Czy możliwe by dwa serca biły w tym samym rytmie?

Julita ma za sobą bolesną przeszłość, o której każdego dnia, po raz kolejny stara się zapomnieć. Takie rany ciężko się goją i trudno odzyskać zaufanie, dlatego dziewczyna odsuwa się od ludzi, nie ma...