Calamity jest najbardziej wyczekiwaną przeze mnie książką w tym miesiącu. Świat Mścicieli mnie oczarował, a dynamiczna akcja sprawiła, że chciałam poznać zakończenie już zaraz. Nigdy wcześniej nie lubiłam superbohaterów. Faceci w pelerynkach, z gaciami na leginsach, ble. Tutaj wszystko było inne. Tak bardzo dobre, że po raz pierwszy zachwyciłam się historią o superbohaterach. Wizja Sandersona była różna od tego, co znam i fascynująca.
Tak więc zabrałam się za czytanie i po kilku stronach zorientowałam się, że wydawnictwo postanowiło strzelić sobie w stopę i do ostatniego tomu zatrudnili innego tłumacza. Tłumacza, który się nie spisał. Albo nie zadał sobie trudu czytania poprzednich tłumaczeń, albo je olał i tak na przykład Usunięty stał się Znikającym. A samo tłumaczenie brzmiało jakoś topornie, nie czytało się go tak lekko jak tomów poprzednich. Na polskie wydanie czekaliśmy ponad rok, mogli się przez ten czas postarać.
Sama książka jest pełna akcji, wspaniałej magii, a także humoru. Sanderson wyjaśnił wszystkie kluczowe kwestie, a kilkadziesiąt stron starcia z Profesorem było naprawdę świetne. Tylko już samo zakończenie... no nie tego spodziewałam się po Sandersonie. Oczekiwałam większej intrygii, a rozwiązanie problemów okazało się dość proste. To jeden jedyny mankament (poza tłumaczeniem, ale to inna kwestia). Także ten tom uważam za bardzo dobry. Całą trylogię za jedną z najlepszych młodzieżowek, jakie czytałam, jeśli nawet nie najlepszą.

Calamity jest najbardziej wyczekiwaną przeze mnie książką w tym miesiącu. Świat Mścicieli mnie oczarował, a dynamiczna akcja sprawiła, że chciałam poznać zakończenie już zaraz. Nigdy wcześniej nie lubiłam superbohaterów. Faceci w pelerynkach, z gaciami na leginsach, ble. Tutaj wszystko było inne. Tak bardzo dobre, że po raz pierwszy zachwyciłam się historią o...