Calamity

Mściciele to ciekawy przypadek serii, w której z każdą książką jest lepiej.

Na początku ciężko było mi się przekonać do bohaterów, postać Davida wydawała mi się niezmiernie płytka, a jedyną osobą którą polubiłem był lider zespołu Mścicieli. W drugiej odsłonie sagi Sanderson pogłębił postacie, w trzeciej w końcu czułem, że są one osobami z krwi i kości.

Fabularnie również dałoby się przyczepić do kilku nieścisłości, ale myślę, że można to wybaczyć autorowi starającemu się posklejać do kupy historię mającą miejsce w świeci o potencjalnie nieograniczonej liczbie możliwości (ile epików tyle mocy).

Podsumowując - saga ma swoje braki, czuć jakby była skierowana do nieco młodszych odbiorców, mimo to czyta się bardzo dobrze, szczególnie, że Sandersonowi udaje się zaskakiwać czytelnika i utrzymywać jego zainteresowanie, poprzez wprowadzanie nowych informacji dotyczących świata przedstawionego oraz trafionych zwrotów akcji.

No i duży plus za zakończenie, aż by się chciało poczytać nieco więcej o wydarzeniach ze świata Mścicieli :) Polecam!

Mściciele to ciekawy przypadek serii, w której z każdą książką jest lepiej.

Na początku ciężko było mi się przekonać do bohaterów, postać Davida wydawała mi się niezmiernie płytka, a jedyną osobą którą polubiłem był lider zespołu Mścicieli. W drugiej odsłonie sagi Sanderson pogłębił postacie, w trzeciej w końcu czułem, że są one osobami z krwi i kości.

Fabularnie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo dobra trylogia. Kilka momentów mnie zaskoczyło, kilka było bardzo przewidywalnych, ale generalnie na plus. Sanderson - mistrz zamieniania słabości w mocne strony.

Bardzo dobra trylogia. Kilka momentów mnie zaskoczyło, kilka było bardzo przewidywalnych, ale generalnie na plus. Sanderson - mistrz zamieniania słabości w mocne strony.

Pokaż mimo to

Trzecia i zarazem ostatnia część przygód Mścicieli. Tym razem akcja przenosi nas do Atlanty, w tym świecie nazwanej Ilditia. Bardzo ciekawe miejsce które się porusza i zbudowane jest z soli, a w cyklu tygodniowym się kruszy aby ponownie powstać po drugiej stronie. Pomysł jak u Sandersona bardzo ciekawy i nietypowy. Dużo akcji choć mniej w nim bohaterów niż w niektórych innych książkach tego autora. Jak u Sandersona bardzo dobra końcówka, której nie można się domyślić. Jak na książkę dla młodzieży dużo brutalności, ale to pokazuje ten świat którym rządzą potężni epicy.

Trzecia i zarazem ostatnia część przygód Mścicieli. Tym razem akcja przenosi nas do Atlanty, w tym świecie nazwanej Ilditia. Bardzo ciekawe miejsce które się porusza i zbudowane jest z soli, a w cyklu tygodniowym się kruszy aby ponownie powstać po drugiej stronie. Pomysł jak u Sandersona bardzo ciekawy i nietypowy. Dużo akcji choć mniej w nim bohaterów niż w niektórych...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

„Calamity” to ostatnia część serii o Mścicielach Brandona Sandersona. Zdecydowanie ten cykl nie umywa się do rewelacyjnego i wielopoziomowego Archiwum Burzowego Światła, ale czyta się go lekko, przyjemnie i jednak z ciekawością.
Profesor szaleje po drugiej stronie barykady, Megan uczy się wykorzystywania swoich mocy, a David... coż, to dopiero „nieoczekiwane” :) Autor zamknął chyba wszystkie wątki (choć nie czytałam Mitosis-tomu o numerze chyba 1,5), dzięki czemu możemy sobie poukładać role każdego bohatera z poprzednich części serii. Sanderson wiele razy udowodnił, że potrafi tworzyć niezwykłe universa i nie podchodzi do nich sztampowo. Z przyjemnością będę śledzić kolejne pozycje z jego nazwiskiem.

„Calamity” to ostatnia część serii o Mścicielach Brandona Sandersona. Zdecydowanie ten cykl nie umywa się do rewelacyjnego i wielopoziomowego Archiwum Burzowego Światła, ale czyta się go lekko, przyjemnie i jednak z ciekawością.
Profesor szaleje po drugiej stronie barykady, Megan uczy się wykorzystywania swoich mocy, a David... coż, to dopiero „nieoczekiwane” :) Autor...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zapraszam również na bloga:
https://deltaandbooks.blogspot.com/2020/07/dobrzy-epicy-brandon-sanderson-calamity.html


Dodaję recenzję trzeciej i zarazem ostatniej części „Mścicieli”, zatytułowanej „Calamity”. Podobnie jak dwie poprzednie książki, po raz pierwszy przeczytałam ją kilka lat temu. Ostatnio zabrałam się za nią ponownie, tym razem w oryginale. Wcześniej ta część była moją ulubioną. Tym razem jednak, z jakiegoś powodu czytało mi się ją nieco gorzej, choć teoretycznie nie dostrzegłam w niej większych wad. Być może była to po prostu czysto subiektywna kwestia zmęczenia i złego nastroju. Tak czy inaczej, choć przy drugim podejściu „Calamity” wywarło na mnie nieco gorsze wrażenie niż wcześniej, wciąż bardzo mi się podobało i trzymało poziom poprzednich części. Zapraszam do recenzji (zawiera duże spoilery dotyczące „Stalowego Serca” i „Pożaru”):

FABUŁA / ZWROTY AKCJI 9/10
BOHATEROWIE 8/10
KREACJA ŚWIATA / POMYSŁ 9/10
NARRACJA / STYL / HUMOR 8/10
MORAŁ / PRZESŁANIE / PROBLEMATYKA 8/10
KLIMAT / SUBIEKTYWNE ODCZUCIA 8/10

PODSUMOWUJĄC 8/10
Akcja „Calamity” rozgrywa się niedługo po wydarzeniach poprzedniej części. Plan Regalii się powiódł, Profesor utracił kontrolę i zaakceptował swoje moce, jednocześnie stając się takim samym jak pozostali Epicy – okrutnym i skrajnie egocentrycznym. Następnie wymordował większość Mścicieli. Przy życiu pozostali jedynie David, Abraham, Cody i Mizzy, nie wiadomo również co stało się z Tią. Ocalałym towarzyszy Megan, która, dzięki stawieniu czoła swojej słabości, zdołała zyskać kontrolę nad mocami i zdolność do skutecznego stawiania czoła ich mrocznej stronie. Wydaje się, że to koniec Mścicieli. Bohaterowie mają jednakże jeden atut – wiedzą już, że Epicy mogą stać się dobrymi, a także jak można do tego doprowadzić. W związku z tym decydują się podjąć desperacką próbę ocalenia Profesora, poprzez zmuszenie go do stawienia czoła jego słabości. Do tego potrzebują jednak technologii, a jedynym sposobem na ich uzyskanie wydaje się szturm na doskonale bronioną siedzibę Knighthawk Foundry.

Ta część znowu pełna była akcji, a wiele fragmentów trzymało w napięciu. Pojawiło się wiele bardzo ciekawych rozwiązań i oczywiście kilka zaskoczeń. Jak zwykle u Sandersona, praktycznie wszystkie zwroty akcji były odpowiednio zapowiedziane. Tym razem czytając zarówno tę część jak i poprzednie byłam w stanie zauważyć subtelne wskazówki do nich prowadzące. W „Calamity” pojawiło się również kilka bardziej pobocznych wątków, które przypadły mi do gustu. Szczególnie interesująca okazała rozbudowana w tej części się kwestia mocy Megan i związanych z nimi alternatywnych rzeczywistości. Co ciekawe, nadal podobał mi się również wątek romantyczny. Pozostał on dobrze i dość wiarygodnie napisany, wciąż nie wybijając się na pierwszy plan. „Calamity” dobrze sprawdziła się też jako zakończenie serii. Większość ważnych wątków została odpowiednio domknięta, choć jednocześnie pozostało kilka niedopowiedzeń, pozwalających na domysły i mogących stanowić ewentualna furtkę do kontynuacji (chociaż z tego co wiem nie wygląda na by miała ona powstać). Myślę, ze samo zakończenie książki było dobrze napisane i nawet zdołało mnie wzruszyć.

Jak w przypadku poprzednich części, dużą zaletę „Calamity” stanowili świetnie napisani i interesujący bohaterowie. Najważniejszym z nich pozostał David. Choć znacznie zmienił się w stosunku do tego, jaki był w „Stalowym Sercu”, nadal budził we mnie dużą sympatię. Sam jego rozwój również został opisany interesująco i wiarygodnie. Dość znaczącą rolę odegrało również kilkoro pozostałych bohaterów poznanych w poprzednich częściach – przede wszystkim Megan, Abraham, Cody (z jego udziału szczególnie się cieszyłam), Mizzy, Tia, Profesor oraz Usunięty. Oni również pozostali ciekawymi i wiarygodnymi postaciami. O części z nich pojawiło się trochę nowych informacji, które dodatkowo rozbudowały ich charaktery.

W tej części znalazło się również miejsce dla innych bohaterów. Jednym z najbardziej interesujących okazał się Knighthawk - wynalazca, właściciel Knighthawk Foundry i dawny współpracownik Profesora. Był postacią dość niejednoznaczną, miał ciekawe przeszłość i motywacje, a ponadto był sarkastyczny. Wszystko to spowodowało, że niemal od razu stał się moim ulubionym bohaterem. Był trochę zbyt podobny do Ashweathera Cetta z pierwszej trylogii „Z Mgły Zrodzonego” (innej serii autorstwa Brandona Sandersona), co można uznać za wadę, jednak, przynajmniej dla mnie, nie stanowiło to dużej przeszkody w odbiorze tego bohatera. Drugą ważną nowowprowadzoną postać stanowił Zawłaszczacz (Larcener). Kiedy czytałam te książkę po raz pierwszy był on moim ulubionym bohaterem. Tym razem z jakiegoś powodu nieco mnie irytował. Był jednak postacią bardzo dobrze napisaną i niewątpliwie interesującą. Jego cechy oraz motywacje, choć momentami denerwujące, zostały wykreowane wiarygodne, szczególnie jeśli wziąć pod uwagę jego przeszłość. Oprócz powyższej dwójki pojawiło się też kilka innych, mniej ważnych postaci, wśród których wiele było ciekawych i sympatycznych.

„Calimity” bardzo dobrze przedstawiała też relacje miedzy bohaterami. Obok wspomnianego już przez mnie uczucia miedzy Davidem i Megan, tutaj pewna rolę odegrała też relacja głównego bohatera i jego ojca. Kilkukrotnie przytoczone zostały wspomnienia z dzieciństwa protagonisty, dość dobrze ją prezentujące. Została ona świetnie opisana i zdecydowanie przypadła mi do gustu.

Jak zwykle w książkach Sandersona, na pochwałę zasługiwała kreacja miejsca akcji. W tej części była to Ildithia – dawna Atlanta. Została w całości zbudowana z soli, regularnie narastającej z jednej a osypującej się z drugiej strony, co umożliwiało miastu przemieszczanie się. W przeciwieństwie do Newcago i Babilaru, w Ildithii nie rządził jeden Epik, a kilkoro, dzielących miedzy siebie strefy wpływów. Miasto zdecydowanie wykreowane było dobrze i oryginalnie. Jak w poprzednich częściach całkiem wiarygodnie oddane zostały również stosunki społeczne mieszkańców. Tutaj jednak opisy miasta były znacznie bardziej skąpe niż wcześniej. Wskutek tego odniosłam wrażenie, że Ildithii brakowało trochę klimatu. Na pewno przypadła mi ona do gustu znacznie mniej niż Newcago i Babilar.

Dużą zaletę „Calamity”, jeśli chodzi o kreację świata przedstawionego stanowił za to wątek Epików, ich mocy, a także opartych na nich technologii. Wszystkie trzy kwestie zostały tutaj dość interesująco rozwinięte. Pojawiło się wiele dość sensownych wyjaśnień, jednak nie wszystko zostało podane wprost. Autor pozostawił kilka niedopowiedzeń, mogących stanowić pole do domysłów dla czytelników.

Ta część, podobnie jak poprzednie, napisana została w narracji pierwszoosobowej, z perspektywy Davida. Styl nadal pasował do bohatera i dopełniał jego charakterystykę. Język, jakim książka została napisana był w miarę prosty ale plastyczny. Jak wcześniej podobało mi się również poczucie humoru w niej zawarte.

„Calamity” było książką przede wszystkim głównie rozrywkową, jednak podobnie jak „Pożar” poruszało kilka znaczących tematów. Kontynuowało chociażby temat walki z lękami i słabościami, jak również wiary.

„Calamity” było według mnie bardzo dobrym zwieńczeniem serii. Jego fabuła zaciekawiła mnie, a wszystkie ważne watki zostały domknięte. Znani z poprzednich części bohaterowie pozostali interesujący, a kilkoro nowowprowadzonych było równie dobrze wykreowanych. Ta książka wyjaśniła większość kwestii, pozostawiła też jednak pewne pole do domysłów. Choć tym razem nie wywarła na mnie tak pozytywnego wrażenia jak kiedy czytałam ją po raz pierwszy, nadal uznaję ją za bardzo dobrą i niewątpliwie wartą przeczytania. „Calamity” oceniam jako książkę świetną.


WYDANIE 8/10
Oceniam wydanie brytyjskie, z roku 2016, wydawnictwo Gollancz. Okładka, jak w przypadku poprzednich części, jest zarówno ładna jak i porządna. Kartki wykonane są z nieutrudniającego czytania papieru – nie są zbyt jasne, ani sztywne.

Zapraszam również na bloga:
https://deltaandbooks.blogspot.com/2020/07/dobrzy-epicy-brandon-sanderson-calamity.html


Dodaję recenzję trzeciej i zarazem ostatniej części „Mścicieli”, zatytułowanej „Calamity”. Podobnie jak dwie poprzednie książki, po raz pierwszy przeczytałam ją kilka lat temu. Ostatnio zabrałam się za nią ponownie, tym razem w oryginale. Wcześniej ta część...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mściciele.
• Tomy – Tom 1 Stalowe Serce/444 strony, Tom 2 Pożar/432 stron, Tom 3 Calamity/436 stron
• Wydanie –Okładka/Miękka, Gatunek/Fantasy, Autor/Brandon Sanderson, Wydawnictwo/Zysk i Ska
• Fabuła – W świecie gdzie ludzie obdarzeni mocą nie pomagają ale gnębią słabszych, David musi sobie radzić. Jednak w końcu ma okazję do tego by się wykazać i dołączyć do Mścicieli.
• Recenzja –
Brandon Sanderson to bardzo znany i słusznie poważany powieściopisarz. Seria Mściciele to moje pierwsze zetknięcie się z tym autorem i muszę przyznać, że już wiem, dlaczego ma on taką renomę. Buduje on ciekawy, alternatywny świat, gdzie Ci którzy mają moce zamiast pomagać niszczą ludzi. Zapraszam do świata Epików.

Epicy to ludzie z mocami, którzy otrzymali je po zobaczeniu gwiazdy Calamity. Jednak oni nie pomagają, tylko ranią. Nie ratują, tylko zabijają. Społeczeństwo poddało się im, ale młody chłopak David postanawia się o nich wszystkiego dowiedzieć. Obserwuje ich, zdobywa informacje, szuka ich słabych i mocnych stron. Dostaje szansę, gdy grupa ludzi, którzy zabijają Epików, jest w jego mieście. Chce im pomóc, ale zarazem sam ich zmienia swoją postawą, zaangażowaniem, determinacją i wiarą.

Ta seria cechuje się konkretnymi bohaterami, ciekawymi antagonistami, bardzo intrygującą tajemnicą i wątkami, które są w przemyślany sposób rozwijane. Autor potrafi świetnie budować tajemnicę i wywołać zaciekawienie poprzez wprowadzanie interesujących wątków czy mocy które zmienią postrzeganą rzeczywistość. Świetnie łączy się to wszystko w jedna całość, co tworzy znakomitą rozrywkę do czytania. Wspólnym mianownikiem wszystkich tomów są rzetelnie napisani antagoniści, którzy mają wielką moc, ale jednocześnie jakąś ukrytą słabość. To w rękach Davida i spółki spoczywa misja odnalezienia tych słabych punktów.

Książki polecam wszystkim fanom Sandersona oraz osobom, które lubią szybką akcję i ciekawe zwroty fabularne. Tutaj nie nudzisz się ani trochę, tylko dostajesz wartką fabułę, która jest konsekwentnie budowana na kolejnych stronach. W nagrodę za poświęcony czasy otrzymujesz naprawdę epickie zakończenie każdej książki i całej serii, która pozostaje w pamięci na długo.

Mściciele.
• Tomy – Tom 1 Stalowe Serce/444 strony, Tom 2 Pożar/432 stron, Tom 3 Calamity/436 stron
• Wydanie –Okładka/Miękka, Gatunek/Fantasy, Autor/Brandon Sanderson, Wydawnictwo/Zysk i Ska
• Fabuła – W świecie gdzie ludzie obdarzeni mocą nie pomagają ale gnębią słabszych, David musi sobie radzić. Jednak w końcu ma okazję do tego by się wykazać i dołączyć do Mścicieli....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tendencja spadkowa. Z tomu na tomu gorzej. Pierwszy najlepszy. Drugi dawał radę, niewiele gorszy od pierwszego a trzeci niestety najsłabszy. Jako całość - bardzo fajna trylogia, tematyka superbohaterów i antybohaterów zawsze będzie miała swoich fanów. Moje pierwsze spotkanie z autorem, pełnowymiarowe. Prędzej były nowelki ale nie byłam zachwycona. Po tym wiem, że chce kontynuować przygodę.
Jak dla mnie wielki błąd ze zmianą tłumacza. Być może przekład lepszy, nie oceniam bo nie mam porównania ale serio zmieniane niektórych nazw własnych z poprzednich tomów? :/ Słabe to było.

Podsumowując dobrze się bawiłam!

Tendencja spadkowa. Z tomu na tomu gorzej. Pierwszy najlepszy. Drugi dawał radę, niewiele gorszy od pierwszego a trzeci niestety najsłabszy. Jako całość - bardzo fajna trylogia, tematyka superbohaterów i antybohaterów zawsze będzie miała swoich fanów. Moje pierwsze spotkanie z autorem, pełnowymiarowe. Prędzej były nowelki ale nie byłam zachwycona. Po tym wiem, że chce...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Naprawdę jestem pod wrażeniem jak można zepsuć taki temat.
W założeniu to praktycznie kopia serialowych "Herosów" i wydaje się, że historia sama się opowiada, a tu?
Ponowne zetknięcie z kretyńskim głównym bohaterem serwującym kolejną porcję żałosnych porównań (serio kogoś to bawi?), do tego tona nieśmiesznych żarcików i totalnie bzdurne rozwiązania. Jasne, pogadajmy sobie jak na targu przez słuchawki będąc w pomieszczeniu z masą superwrażliwych nadludzi, bo czemu nie?
Zakończenie też takie rozmyte i nijakie byleby skończyć.

Zdecydowanie jest to jedna z najgorszych książek jakie miałem okazję poznać i dobrnięcie do końca to tylko czysty upór, bo z każdą kolejną częścią było gorzej.

Naprawdę jestem pod wrażeniem jak można zepsuć taki temat.
W założeniu to praktycznie kopia serialowych "Herosów" i wydaje się, że historia sama się opowiada, a tu?
Ponowne zetknięcie z kretyńskim głównym bohaterem serwującym kolejną porcję żałosnych porównań (serio kogoś to bawi?), do tego tona nieśmiesznych żarcików i totalnie bzdurne rozwiązania. Jasne, pogadajmy sobie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Trzeci tom trylogii. Poziom jeszcze wyższy, akcja jeszcze lepsza a emocje wyraźniejsze - zakończenie rewelacja. Polecam.

Trzeci tom trylogii. Poziom jeszcze wyższy, akcja jeszcze lepsza a emocje wyraźniejsze - zakończenie rewelacja. Polecam.

Pokaż mimo to

Nie pozostaje mi nic innego napisać jak to, że mamy tu do czynienia ze świetnym zwieńczeniem serii. Cały cykl, z książki na książkę się rozkręcał, a końcówka książki nie pozwalała na odłożenie jej na następny dzień.

Gorąco polecam.

Nie pozostaje mi nic innego napisać jak to, że mamy tu do czynienia ze świetnym zwieńczeniem serii. Cały cykl, z książki na książkę się rozkręcał, a końcówka książki nie pozwalała na odłożenie jej na następny dzień.

Gorąco polecam.

Pokaż mimo to