Po raz kolejny u Pauli Hawkins, podobnie, jak w przypadku "Dziewczyny z pociągu", mamy do czynienia raczej z thrillerem psychologicznym niż typowym kryminałem. Tym razem, motywem przewodnim, spajającym wielogłosową narrację jest woda i mniej lub bardziej tajemnicze utonięcia.

Sporo tu ważkich tematów - samotności, odrzucenia, trudnych relacji rodzinnych, zakazanej miłości, zdrady, zgwałcenia, wreszcie patriarchatu i społecznej pozycji kobiet. A wszystko to widziane oczyma różnych, mniej lub bardziej powiązanych ze sobą mieszkańców prowincjonalnego miasteczka nad rzeką. Dzięki temu ciekawemu zabiegowi czytelnik może przyglądać się akcji z różnych punktów widzenia, układając sobie z sumy cudzych doświadczeń własny, całościowy obraz wydarzeń. Dodatkowo teraźniejszość splata się nierozerwalnie z bliższą i dalszą przeszłością, zaś wyjaśnienie starych tajemnic umożliwia rozwikłanie nowych.

Powieść wciąga i czyta się ją szybko. Napisana dość sprawnie, zakończenie choć intuicyjnie możliwe do przewidzenia, ostatecznie okazało się dla mnie zaskakujące. Akcja niezbyt wartka, nie pędzi i nieco brak jej dynamiki. Ważniejsze jednak od odpowiedzi na pytanie "kto zabił?" a może nawet jedynie "co się stało?" jest przyjrzenie się skomplikowanym relacjom pomiędzy bohaterami, żyjącymi na co dzień w dusznej, małomiasteczkowej atmosferze.

Niezła lektura dla fanów thrillerów psychologicznych i twórczości Pauli Hawkins. Miłośników klasycznych, pełnych akcji kryminałów może znudzić.

Po raz kolejny u Pauli Hawkins, podobnie, jak w przypadku "Dziewczyny z pociągu", mamy do czynienia raczej z thrillerem psychologicznym niż typowym kryminałem. Tym razem, motywem przewodnim, spajającym wielogłosową narrację jest woda i mniej lub bardziej tajemnicze utonięcia.

Sporo tu ważkich tematów - samotności, odrzucenia, trudnych relacji rodzinnych, zakazanej...