Po lekturze „Przebudzenia" mam mieszane uczucia. Przede wszystkim lubię Kinga w wydaniu obyczajowym, więc większość książki jak najbardziej mi podpasowała, bo jedynie sugerowała, że gdzieś tam dalej będzie oderwanie od rzeczywistości, ale teraz mamy, co mamy. Jednocześnie King, snując opowieści o dzieciństwie i latach młodości w innych swoich powieściach tworzył rewelacyjny nastrój, którego tutaj nie umiałam wyczuć. Więc historia była, owszem ciekawa, chociaż dość spokojna, jednak autor postawił sobie wysoką poprzeczkę i tym razem nie doskoczył- dlatego też czułam pewien niedosyt. No i zostają ostatnie rozdziały, które nie podobały mi się w ogóle, bo nie cierpię tego typu literatury- czytam tylko Kinga i dla niego robię wyjątek. Dla mnie one nic nie wniosły, w dodatku kilka stron zawierało makabryczne wprost opisy, po których przeleciałam oczami, byle przez nie przebrnąć. Z drugiej strony jako zwieńczenie powieści były jak najbardziej na miejscu.

No ale mamy jak zawsze świetne postaci i żywą narrację. Daję więc ocenę dobrą.

Po lekturze „Przebudzenia" mam mieszane uczucia. Przede wszystkim lubię Kinga w wydaniu obyczajowym, więc większość książki jak najbardziej mi podpasowała, bo jedynie sugerowała, że gdzieś tam dalej będzie oderwanie od rzeczywistości, ale teraz mamy, co mamy. Jednocześnie King, snując opowieści o dzieciństwie i latach młodości w innych swoich powieściach tworzył...