„Norwegowie siedzą i gapią się na biedę i w samozadowoleniu cieszą się swym umiarkowaniem, wstydzą się głośno śmiać... Wstydzą się radować ze wszystkiego co wnosi w życie troszkę przepychu i przyjemności”

Czy Norwegowie to wielcy pesymiści, gbury i smutasy?

Anne B. Ragde wprowadza czytelnika powoli w mroczny, tajemniczy klimat małej wioski norweskiej Byneset niedaleko Trondheim. Zaczyna swą powieść tragiczną śmiercią 17-latka, mieszkańca owej miejscowości. Dlaczego nastolatek trykający życiem, mający piękne hobby jakim było fotografowanie ptaków nagle targnął się na swoje życie?
Takie pytanie zaraz zrodziło się w mojej głowie, ale szybko okazało się, że nie ten wątek stanowi główną treść książki i nie będzie to kryminał, ale przepiękna powieść obyczajowa.
Treścią dzieła jest rodzina Neshow wraz ze swym bagażem życiowym, sekretami, pretensjami i podupadającym gospodarstwem. Trzech braci diametralnie różnych, starsza schorowana matka i milczący ojciec.
Najstarszy brat Tor, najbardziej związany z gospodarstwem oraz apodyktyczną matką, której nie potrafił się przeciwstawić i poświęcił nawet swą największą życiową miłość, żeby tylko nie zadzierać ze swą rodzicielką. W związku z tym wszystkie uczucia przelał na zwierzęta-świnie, które hodował. Najlepiej czuł się w ich obecności. Rozmawiał z nimi, przytulał je, karmił skórkami od chleba. One dawały mu poczucie bezpieczeństwa, odrobinę spokoju i oderwania się od trudów codziennego życia.
Margido właściciel firmy pogrzebowej, mieszkający w Trondheim, 52-letni kawaler, z jednej strony oddany z wielkim poświęceniem swej pracy, z drugiej ukrywający przed wszystkimi, że „wiara w Boga już dawno go opuściła”.
Erlend artysta, dekorator, jedyny, któremu udało się uciec z „piekła na ziemi” do Kopenhagi i tam ułożył sobie szczęśliwie życie z partnerem Krumme. W związku z tym został wyklęty z rodziny.
Swą miłością obdarzył mężczyznę z którym mieszkał oraz kolekcję figurek z kamieni Svarovskiego.
W końcu i „straszna bohaterka” Anna, która stała się przyczyną wielu nieporozumień i nienawiści rodzinnej. Czemu? Czy ją również życie w przeszłości nie oszczędziło i zostawiło ogromne piętno, czy może przyczyna jej postępowania ma inne podłoże?
Nagła śmierć Anny sprawia, że po wielu latach bracia ponownie spotykają się. Odżywają wspomnienia z lat dziecięcych i młodzieńczych zarówno te optymistyczne, ciepłe jak i te mroźne, przynoszące ból i cierpienie.
Jak widzicie wiele jest pytań, wiele zagadek i tajemnic, a tylko jedna rodzina zamieszkująca odległy zakątek świata.
Anne B. Ragde zaskoczyła mnie swą powieścią. Nie spodziewałam się tak dobrej literatury. Dokładna analiza każdej postaci, przemyślane, przedstawione z ogromną wnikliwością wątki naładowane mnóstwem emocji po prostu urzekły mnie. Język, którym posługuje się autorka jest piękny. Prosty, spokojny, bogaty w opisy mroźnej Norwegii, wielu zwyczajów, tradycji, a nawet i jedzenia. Nie mogłam zrozumieć jak można zajadać się kaszanką z rodzynkami polaną syropem. Brr... W dodatku powieść trzymała mnie cały czas w napięciu i zaskakiwała niebanalnymi rozwiązaniami kolejnych tajemnic rodzinnych.
Odpowiedziałam sobie również na pytanie zadane powyżej. Nie, Norwegowie to nie tylko ponura społeczność.
To również pogodni, optymistyczni ludzie szukający szczęścia, a tylko chora sytuacja w rodzinie Neshow prowadzi jednego z bohaterów do wypowiedzenia gorzkich słów stanowiących początek mojej opinii.

„Norwegowie siedzą i gapią się na biedę i w samozadowoleniu cieszą się swym umiarkowaniem, wstydzą się głośno śmiać... Wstydzą się radować ze wszystkiego co wnosi w życie troszkę przepychu i przyjemności”

Czy Norwegowie to wielcy pesymiści, gbury i smutasy?

Anne B. Ragde wprowadza czytelnika powoli w mroczny, tajemniczy klimat małej wioski norweskiej Byneset niedaleko...