Książka ta jest dość specyficzna. Po pierwsze jest bardzo dołująca, wręcz depresyjna. Po drugie autorka kreuje wszystko dość szczegółowo, co sprawia, że czytając, wszystko wydaje się takie wydłużone, wręcz ocierające się o nudę. Historia po prostu nie wciąga w emocjonujący sposób, chociaż jestem ciekawa, gdzie to prowadzi.

Zdecydowanie lepsza jest perspektywa Cameron. Podoba mi się osobowość dziewczyny i te jej wieczne przytyki dotyczące Mare. Perspektywa Evangeline też jest ciekawa, pozwala nam dowiedzieć się więcej o tej bohaterce i jej pragnieniach.

Mam wrażenie, że ta nuda wynika z faktu, że Mare jest bardzo bierna i właściwie ona sama nic nie robi. Mamy więc bardziej opowieść niż akcję. Dopiero kiedy Barrow wyrywa się z więzienia i odzyskuje swoją moc, książka jakoś rusza do przodu i robi się ciekawiej.

Momenty gdzie moc Mare była stłumiona, były też momentami, gdzie stłumiona była moja radość z czytania.

Aveyard dobrze opisuje bitwy. Często czytając takie sceny w książkach, przelatuje po nich tylko oczami, bo często ciężko je sobie wyobrazić. Tutaj wszelkie wątki polityczne czy właśnie bitwy są bardzo dobrze dopracowane.

Ogólnie ten świat jest ciekawy i intryguje mnie, jak skończy się ta historia. Nie zmienia to jednak faktu, że nie była to najłatwiejsza do czytania pozycja.

Książka ta jest dość specyficzna. Po pierwsze jest bardzo dołująca, wręcz depresyjna. Po drugie autorka kreuje wszystko dość szczegółowo, co sprawia, że czytając, wszystko wydaje się takie wydłużone, wręcz ocierające się o nudę. Historia po prostu nie wciąga w emocjonujący sposób, chociaż jestem ciekawa, gdzie to prowadzi.

Zdecydowanie lepsza jest perspektywa Cameron....