Fabuła osadzona jest w ponurej, zapijaczonej i pełnej przemocy scenerii Śląska, konkretnie Gliwic, a dokładnie, głównie w środowisku osób dwadzieścia lat temu będących uczniami jednej gliwickiej podstawówki. Wtedy, w 1996 roku, piętnastolatek, Adam Górnik, zabił Filipa Korsarskiego, zwanego Korsarzem, najgorszego szkolnego chuligana. Obecnie prokurator Górnik zajmuje się zabójstwem dwunastoletniej dziewczynki. Czy sprawcą może być „zmartwychwstały” Korsarz? Ktoś podszywający się pod niego? Co jest grane? Czy niezbyt sympatyczny, amoralny prywatny detektyw, Dawid Wolski, pomoże Górnikowi rozwikłać zagadkę?

Są co najmniej dwa powody, dla których nie podzielam zachwytów nad tą książką. Po pierwsze, przygotowawcza „gra wstępna”, czyli błądzenie w celu znalezienia tropów zbrodni, ciągnie się trochę za długo i po prostu mnie znudziło. Owszem, kiedy zaczyna się prawdziwy thriller, rozwija się on wzorcowo, czyli niespodziewane zwroty akcji, duże emocje, napięcie rośnie, nie można się od książki oderwać. Ale...

Drugi, znacznie istotniejszy powód mojego braku satysfakcji, przez potencjalnych czytelników węszących wszędzie SPOILERY powinien zostać zignorowany! Otóż, nie tylko Wojciech Chmielarz, rownież inni autorzy kryminalnych dreszczowców stosują czasami specyficzną metodę budowania napięcia, która mnie mocno irytuje. Wprowadzanie bohaterów odbywa się zarówno przez obiektywny, odautorski opis ich czynów oraz cytowanie ich wypowiedzi, jak i poprzez relacjonowanie ich odczuć, przemyśleń czy życiowych doświadczeń. A potem okazuje się, że to wszystko ściema. Bo są całkiem innymi ludźmi!

Fabuła osadzona jest w ponurej, zapijaczonej i pełnej przemocy scenerii Śląska, konkretnie Gliwic, a dokładnie, głównie w środowisku osób dwadzieścia lat temu będących uczniami jednej gliwickiej podstawówki. Wtedy, w 1996 roku, piętnastolatek, Adam Górnik, zabił Filipa Korsarskiego, zwanego Korsarzem, najgorszego szkolnego chuligana. Obecnie prokurator Górnik zajmuje się...