Przyznam z ręką na sercu, że dopiero literacki Nobel skłonił mnie do sięgnięcia po tę powieść, która stała na półce cierpliwie od początku wakacji.

Zaczęłam czytać z zainteresowaniem i wielkimi nadziejami. I nie rozczarowałam się!

Informacje na okładce książki głoszą, iż autor został obwołany chińskim Faulknerem i Marquezem. Z pierwszym porównaniem się nie zgadzam, gdyż nie znalazłam żadnych przekonujących analogii. Na pewno jednak, i to już od pierwszych stron, można zauważyć podobieństwo do utworów z nurtu realizmu magicznego pisarzy iberoamerykańskich.
Doszukałam się jeszcze powinowactw z prozą Pearl Buck - bardziej jednak w treści i problematyce niż w sposobie obrazowania.

Ujął mnie styl i język utworu - bardzo bogaty, plastyczny, obfitujący w synestezje, pełen oryginalnych porównań i metafor.
Powieść jest pełna sprzeczności, które nawet niezbyt uważny czytelnik zauważy w formie i treści. Powaga przelata się z humorem (zwykle czarnym, wisielczym), poetyckość narracji towarzyszy drastyczności opisywanych wydarzeń, magia współistnieje z realizmem i naturalizmem. Skrajne są też uczucia i decyzje bohaterów, których życie jest bardzo ciężkie, naznaczone biedą, głodem, przemocą, ciągłym niebezpieczeństwem. Celem staje się przede wszystkim fizyczne przetrwanie, ale postaciom nie brak wrażliwości.

Na pierwszy plan wysuwają się kobiety o tytułowych obfitych kształtach. Chociaż w hierarchii społecznej stoją niżej od mężczyzn i są przez nich traktowane przedmiotowo, nie zawsze im się podporządkowują i często biorą los w swoje ręce. Piersi i biodra stanowią o fizycznej sile kobiecości i są symbolem życia, które w powieści często się rodzi i równie często ginie.

Na uwagę na pewno zasługuje narracja. Obok narratora wszechwiedzącego wydarzenia relacjonuje od niemowlęctwa najmłodsze dziecko ubogiej Shandong - syn, który urodził się po ośmiu niechcianych córkach. Już na początku powieści poznajemy tajemnicę pochodzenia chłopca, jednak wszystkie rodzinne sekrety ujawnia dopiero zakończenie.

Przyznam, że miałam podczas lektury moment lekkiego znużenia, gdy autor bardzo szczegółowo opisywał bratobójcze walki między przywiązanymi do tradycji mieszkańcami wsi i komunistyczną partyzantką, która też jest wewnętrznie podzielona. Warto jednak było przebrnąć przez te fragmenty, bo kolejne rozdziały były coraz ciekawsze.

Nie jest to lektura lekka, łatwa i przyjemna, ale na pewno intryguje i emocjonuje.

Przyznam z ręką na sercu, że dopiero literacki Nobel skłonił mnie do sięgnięcia po tę powieść, która stała na półce cierpliwie od początku wakacji.

Zaczęłam czytać z zainteresowaniem i wielkimi nadziejami. I nie rozczarowałam się!

Informacje na okładce książki głoszą, iż autor został obwołany chińskim Faulknerem i Marquezem. Z pierwszym porównaniem się nie zgadzam, gdyż...